Başlıklara tıkladıkça Rastgele yeni kayıtlar gelicektir

Kulluk

Kulluğun Kemali Aklen (Akıllı olmak-Takva), Kalben ve Amel olarak, sürekli bağlılığı, ilişkiyi gerektirir.. Kul bu Bağlılıkta, İlişki'den Muhabbet'e, Amel'den Lütuf'a, Beden'den Aslı olan Ruh'a (Min Ruhi), Tedbir'den Yakınlık Sırrına erdirilir (Vahdet).. Hakk Perdelerini kaldırır.. Kulluğun bitimi olmaması, Lütfun da Kesintisizliğidir.. Aksi halde Kul (ki İnsan'dır) Kulluk'tan uzaklaştırılır, nefsine, kendi aklına, ameline (tabiatının fiiline), yani, Vehmine terkedilir.. Lütuflar -veya "Zikir" de- Unutturulur.. Yani Perdelenerek, Hakikati Unutturulur.. Hakikat İlmine Hakikaten Vasıl olanlar için (Vahdet-i Vücud) bu sonraki Perdelenme hiçbir zaman olmaz! Diğer Kullar için ise Haddi Aşmadıkları (Zulüm) sürece (fetret devri gibi düşün) herhangi bir Uzaklık, bir engel teşkil etmez..; çünkü İş zaten O'nun Lütfundan ibarettir ve Kulun (İnsan'ın Hakikati) zaten O'ndan bir Ruh (Min Ruhi) olması sebebiyle Maddi (Nur'unda Suretlenmeler: Musavvir, veya İlmi Suretlenmeler: Sebep-Sonuç) Tecelliler gibi Değişime uğramaz, "oluşmamıştır" ki bozulsun..