Ey Genç ! İşaretler peşinde ol ! Maksadı Rabbi ile "Muhabbet" olana zararı yok !

Boş bozuk sözleriyle, Evham ve Vesvesesiyle Kalp Huzurunu dağıtmaya başlayıp da Nefsinle Cihad vaki olduğunda, "Galip" İsmini Zikre geç.

Nefsimi ancak Seninle, Senin Aşkınla Temizler, Seninle Tenzih ederim.

Allah, Kelamında, İlminde, Kendisine dışarıdan bakarak "O" diye hitab etmektedir. Bu durumu O'ndan bir Ruh olduğunu bilerek kendi nefsin hakkında derinlemesine bir düşünüver.

Sen Neydensin ?! Ve Neredesin ?!

Şikayeti bırak ! Şikayeti bırak !

Sen Nefs'den ve onun Tabiatının getirdiklerinden ibaret değilsin. İnsan Özünde O'ndan bir Ruh olarak Nefsinin varlığını, Tabiatını aşan bir Zatiyettedir. Kendini o Nefs'den ibaret zannetme çukurundan, belasından kurtar. Misal : Acıkan, yemek isteyen, Nefs'dir ; İnsan Oruç tutar. Narin nazenin olma, gözünü açık tutar Uyanık olursan apaçık görürsün, sıkıntılar belalar Nefs'e gelir Ruh'a değil. Keşfetmeden İnanması güçtür ama derler ya "Ruhum duymadı", Bil ki Hakikat'de durum aynıdır ; Ruh'un dünyadan, dünyevi oluştan Münezzehtir. Bu Hakikat Nefs'in Kafir ve Nankör olduğu halde ve şeytanın Vesveselerine rağmen, Kalb'in Selameti olan İman'ın Özünden gitmemesine benzer : Zira İman'ın Nispeti Hakk'adır, Hakk nasıl kaybolabilir, nasıl bir şeyden habersiz olabilir ! İşte Ruh'un bundan da üstün bir Nispete, Bağa sahiptir, çünkü O, Cenabı Hakkın Zatındandır ve O Zat'ın Katındadır ! Bil !

Aşık sevdiğini Sevdiğinden başkasından görmek istemez.. Fakat Seven'de haller başka başka olabilir.

Zatımdan gayrısı Yok olucudur Diyenden gayrısı değil Her gece seni mışıl mışıl Yok iden Her sabah seni ışıl ışıl Var iden

İlim'de, söyleyeni değil söyleneni tahkik vardır.

Biz cahiller O Peygamberlere ve Dostlarına Sadık olabilseydik, Nasihatlerini tutsa idik, akıllanmak için ne kendimizin ne de başkalarının hatalarına muhtaç olurduk.

Sen'de Sana muhtacım. Zatına da Sıfatına da, hem her bir Tecelline de hayranım, kurbanım.

Allah'ı aramakla, Merhamet'i Adalet'i Alem'de aramak arasında fark var !..

Yüce Allah, Nefs'in Tabiatını kendisine dönük olarak da Zalim, Cahil ve Nankör kıldı ki, İnsan, O'na ulaşmada kavuşmada, Benliği Ruh'una engel teşkil etmesin.

Düşüncelerini ileri sarar gibi yaparak, hemen bir sonrakine geçerek, takılıp kalanları ve istemediklerini sonraki gelecek olanlarla atlayabilirsin, zihnini kalbini böylece temiz tutabilirsin.

Düşünce nedir ? "Düşünce"dir işte.. Her zaman hakikati taşımaz.

Ayet'in iyisi kötüsü olur mu ?! Her şey öyle ya da böyle birer Ayet'tir. O halde Zikir ol Tesbih ol.

Şikayeti bırak, Şükret. Olmayanı bırak olan için Şükret.

Zikir insanın belini doğrultur, Zikirde Şifa vardır.

O'nu, O'nun için An.. Böylece olan Zikir'de Zat'a Vuslat vardır..

Yazıktır, bir türlü Yok olamadığı halde, Allah'dan yüz çevirip de, o zihnindeki tasavvur ettiği hiç'e kulluk edene.

Biz bir şeyi yapamayıp yapamayıp.. olduğunda.. O yaptığı için, seviniriz.

Şüphesiz "Zorlama" yoktur ; O'nun Cazibesine kapılmamak mümkün değildir ! Kafir deniz suyu içer, ve içtikçe susar.. Aşık ise Pervane gibi Ateş'e atılır.. Sonra "Denge" Farz İbadet haline gelir. Herkes O'nun Huzuruna öyle ya da böyle Kul olarak gelir. Şeriat (Yol) nedir ? : "Bilin ki Allah'ın Rahmet ve Merhameti çok, Azabı pek Şiddetlidir." Allah Aşkı nedir ? Cazibesine kapılmak nedir ?... Bu meseleleri  reddeden kimse Kul değil ancak Ahmaktır..

Allah'ın İsimlerinden biri Kahhar'dır (Kahredici).. Aşk ile.. Hem de her biçimde..

Zihin O'nu tutmaya, düşünce elleriyle bir put gibi kavramaya çalışır. Zihnini serbest bırak. Her şeyi İhata eden, Kuşatan, Kayyum olan O'dur.

Ellerin ayakların konuşacağı haberini duyunca gülersin. Ama kafatasının içinde susturamadığın, bir et parçasıdır.

Şu, bu.. ; anlamları geç, bütün bunların Tek Bir Mânâsı olana gel.. Şüphe duyma bu, Zâtın Tecellisi.. Tecellileri içre, İlahi Huzurunda Kalb-i Selim, Akl-ı Selim ol.

Kamil İnsan, İnsan, Kafir-Müşrik İnsan ; Nihayet'de bu Derecelendirme ile hepsi de Allah'ın Katında "İnsan" olarak Yaratılmış ve İlminde "İnsan" İsmi ile İsimlendirilmiştir, Cem ve Fark edilmiştir. Ahiret'de : Allah Ehli, Cennetlikler ve Cehennemlikler olarak gruplandırılacaklardır.

Kafir Din'i İnsan'a Musallat olmuş bir "Fikir" gibi görür ; onun Din hakkındaki "Fikri" (!) bundan ibarettir. İnsan'ın Tabiat'ı ( doğal olarak burada Fıtrat'ı - Yaratılış'ı demek zorundayız ) hakkında ise tek bir kelam edemez.. Halbuki İnsan asla bomboş bir sayfa olmadığı gibi sırf Hayvan da değildir, Nefs'ine Doğa'sının her noktasından son derece Hakim Yüksek bir Ruha sahiptir. Sen Akli dengesi onun gibi bozulabilen (!?) , sonra onun kadar Kör olabilen bir "Hayvan" da göremezsin ?!.. Hem de bunu kendisini dışarıdan görebilirken-seyrebilirken yapar ! Yani bu anlamda da Yaratılış bakımından Hayvan Tabiatında değildir, yine O Ruh sebebiyle ki onları kıyası kabul olmayan bir hadsizlikte aşar !.. Şımarır !

Rahmet'e kul olmakla, Rahman'a Kul olmak arasında fark var.

Şunu hiç unutma ki Özün Ruh'un, O'nun Alem'in Özü olduğu Ruhundandır ; O'na bir adım bir karış mesafe yoktur ! Hem, şu beden kafesi perdesi dahi Latif ' tir , O Latif ' in Mülkü'dür. Kardeşinden sana Müjdeler olsun bu taştan topraktan madde Beden ve Alem'de Düşünce ve Kalp sana Burak olduğundan mâdâ, Allah'ın Ruhu Sana Vuslattır ; Sen Sana Burak'tır. Düşünce gider Kalp gider Beden gider Alem de gider: Ruh gözünü açık tut !

Dua kabul olsun olmasın "Muhabbet"e gebe değil mi !.. Efendimiz (sav) ayakkabı bağlamayı bile O'ndan istememizi istiyor ! Allah'dan gayrı Kuvvet var mı ?.. Kulluktan güzel Muhabbet olur mu ?..

Örneğin her öğün yediriliyorsun, ama Rahman olan Allah'dan İşaret mi bekliyorsun ?.. Sayısız Esma Tecellisi ile çevrilisin yetmiyor ?..

Batıl, Batıl olması kaydıyla Gerçek'tir. Vehim, Vehim olması kaydıyla Gerçek'tir ; Hakk'ın Tecellilerinin Suretlerindendir.

Kemal'in yarısı Cemal yarısı Celal'dendir. Burada Cemal derken Zâti Cemali kastetmiyoruz; bize Güzel gelen Sıfat Tecellilerini kastettik.

Allah Musa'yı (as) firavunun sarayında yetiştirdi, bilirsin.

O'nun bir şeyine kavuşmak ile O'na Kavuşmak arasında fark var.

O'nu bilmediğinde Bilgisizliğin ve Vehmin sana özüne dair korku, zayıflık ve yanlış bilgi vermekten başka bir şey sağlamaz. Zaten Vehmin - vehim olarak - yaratılışdaki işlevi budur.. 'Neden böyle' dersen.. : O Allah Tek'tir bir yere gitmez, yok olmaz, azalmaz, kaybolmaz vb.. O halde ölmeden önce ve öldükten sonra sınırların kalktığı O hakiki "Kavuşma" denen, başka türlü nasıl var olabilir nasıl gerçekleşebilirdi ?.. Sen "Kavuşma" ne demektir nasıl bir şeydir bilir misin ?.. Aşıklık hallerini çağır da sor ! Kaldı ki senin fiziki ve manevi yokluk ve yoksulluğun sana Ganiliğe ve Kudret'e Tam ve Kemalli olarak ulaşabilme imkanı da verir. "..Allah’tan başka kuvvet yoktur.." [Kehf 39] Yoksa kendinde güç vehmetmekle ya Firavun olursun, ya sadece vehmettiğin kadarıyla O'na kavuşabilirsin. Kayıtlanma, Yok ol da Sınırsız Varlığı gör !

Hakk'ın Rahmeti şu Aşk İlmi olmayaydı Kabe taşlıkta Mecnun putperestlikte bırakalırdı.

İnsan Mutlak Varlık olmayıp, O'ndan olduğundan, kendisine de başkası kadar Yabancıdır. Ama yine O'nun Yakınlığından dolayı kendisine Yabancılık hissetmez. Zora düşmedikçe ne kendini ne başkasını bilmeye tanımaya ne de gerçek bir yakınlaşmaya gerek duymaz. Zora düşmesinin derecesi kadar yahut işi düştüğü kadar biraz bir şeyler elde eder. Yangın onun boğazına varıp Ruhuna Öz Varlığına kadar yakmadıkça Nefsinin Benliği sönmez. O'nu esaslı olarak bildikçe kendine, kendini bildikçe de esaslı olarak O'na Yakınlaşır. Esaslı bir Yakınlaşma yoksa iş "Tanrılaşma"dır ve sonu Cehenneme varır. Hakikati Muhammediye görülmedikçe Kemalli bir Yakınlaşma mümkün değildir.

Namaz Sen'den, Peygamber Sen'den, Ahlak Sen'den, Ben Sen'den.. ; Sen'den başka Ne'm var bilmedim ; bu Söz de Sen'den.

Bir Tenzih ve Teşbih vardır her şeyde, O'na ait. Bir İstisna vardır her şeyde, O'nun için.

İhsan'ın kıymetine dön, gözün üstünde olduğunu her an edeple hisset. Çok şükret. Geylani hazretlerinin selam olsun buyurduğu gibi "..Yapacaksan Allah için, Allah'a gösteriş yap.." Nasıl bir çocuk anne babasını gözetir küçükken, şimdi öyle yine İhsan'a dön.

Kızdığın halde kaybettiğin oldu mu hiç ?.. Veya kızman gerektiği halde dut yemiş bülbül gibi Kul kesildiğin ?.. Haberi olmayanlar dışında.. farkettirildi mi sana İnsan'ın acziyeti ?... Ne mutlu bize o zaman !

Merhamet, ve ne güzel şeyler var ise öyle.. hepsi.. Sadece konuşmak ile, anlamak ile, veya fiil ile değildir. Zât'en.. Var'dır.. Bilen'e.. Bulan'a...

Allah'ın yeni İman verdiği bir kimsenin nuru nasıl parlar ise, Namaz kılana da Sabah namazını vaktinde, farzı sünneti ile, devamlı kılmak, aynı şeyi yapar.

Arzularının şiddetini azaltırsan O'nun Zâtı ve bütün İsimleri-Sıfatları ile beraber seninle olduğunu görürsün.

"Fıtrat" yaratılışa-yaratılmışa nispet olduğu için Yaratanın Müşahedesine perde olur.

Bir Köpekciğin bir Kuşun su birikintisinden içtiği su için senin şükretmendir, o Şükür.

Suret aynı kaldığı halde Zevk azalır hatta birden kesiliverir bilmez misin ? O halde ne Zevk Surettedir ne de Kulluk Suretendir. Zevk hangi Surette ise Kafir o Surete o Surette Kulluk eder ; İnsan'ı perde arkasından Avare eden, Kul eden O'dur. Hakiki Kulluk'da Zevk'e İtibar edilmez. Kul Zevkin Ne'de olduğunu bilirse tabi o başka bir Kemal başka bir Zevk.

Şeytan eğer Samimiyet'e (İhlas) sarılsaydı "içindekilere rağmen" sorabilirdi : "Neden böyle yapıyorsun, neden böyle oluyor Rabbim" diyerek. Ve Rabbi ona o hale düşmesine gerek olmadan güzelce açıklar, bildirirdi. "Samimiyet" bu kadar önemlidir.. "Muhabbet" de böylece doğar..

Zihnini Esmaül Hüsna'ya aç.. Çağrışan çağrışır. Her bir çağrışım Tesbih tanesi. Her bir tanesi başka Esma : Subbuh Allah.. Veli Allah.. Hayy Allah.. Kuddüs Allah.. Baki Allah.. Vedud Allah.. Vedud Allah.. Müteal.. Halim.. Samed.. Vasi.. Veli Allah.. Kuddüs Allah.. Subbuh Allah...  Sebh/Tesbih : Akmak/Yüzmek. Akıp gitmek.

Tesbih Aşk iledir.. Sen Tesbih et, Aşk gelir.. Yalandan da olsa ağlamaya çalış; sonunda ağlıyacaksın.

Yavruların hepsi de nasıl sevimlidir.

Muhammedî olan, Yanan Ağaç aramaz.

Fıtrat, Perde olmuşsa, azıcık arala..

Cemal'ini, Güzelliklere ancak dünyevi anlamlarını ve şehvetleri görmeksizin bakarsan seyredebilirsin.

'lâ tahzen (Mahzun olma) ; innallâhe meanâ (Allah bizimle beraber)' ; İlim budur. Kal budur. Hal budur. Hüzün budur. Sevinç budur. Aşk budur. Gönül budur. İnanç budur. İman budur. İmtihan budur. Marifet budur. İhlas budur. İhsan budur. Namaz budur. Oruç budur. İbadet budur. Din budur. Sünnet budur.

Sabah Ruh (Sen) üflenip de Var olup Dirilmeden, Bedendeki Can'ın diriliğin geceki Yok-luğuna faydası var mı ?..

Oruç tutmadan İftar'ın Zevkine erilmez. Namaz'ın İftarına da Beş Vakit tamam olmadan erilmez.

Bir Çocuk, eli değmeden uzaktan sırf Düşüncesiyle Ateş'i ellememesi gerektiğini İdrak edebilir mi ? Ateş'in görüntüsü de pek hoştur. Soğukluğu duymadan Ateş'deki Soba'daki faydayı, zararı da hesaba katıp, Doğru bir Hüküm sahibi olabilir mi ? Ateş'ten korkar mı ? Yahut ebeveynine güvenip itimad edip sözünü tastamam tutar mı ?.. Bunlar Misaller, Manalarını Tefekkür için. Su için de aynı geçerlidir ; Deniz'e girmeden sırf Düşünce ile Yüzmek öğrenilir mi ?.. Ki o Deniz'in içindeyiz. Alemlerin Rabbi Allah Muhafaza etsin; O asla Zulmetmez.

O'nun da Nefsi var hem de hiç şüphesiz derim, lakin seninki gibi dengesiz başına buyruk değil.

Zorbalar saçma sapan şeyler isterler ve emrettiklerinin gönülsüz olarak yerine getirilmesi umurlarında olmaz. O, dilediğini yapabilirken, bize Emreder, ve Emrettiklerine Gönülden İhlasla uymamızı isterken bizden dilediği şeyleri Kendisinden istetir, Kendisi yapar.. (..Yaratma da O’nun Emir de, öyle değil mi? Âlemlerin Rabbi mübarektir, şanı yücedir.) Araf 54

Celal'i Nefsinde, Cemal'i Kalbinde ; Ruh'sun Ruhunun kucağında.

Sana normal gelen şeyler, fark etmediğin, bir Nefes bile, Hakk katında Mucizedir, Zevk'tir.

Madde'den Enerji'den ibaretsin de her gece Uyku dediğin şeye dalınca "Yok" olmazsın da ne olursun ?..

Maddesi olmıyan Düşünce dediğin şey koca Bedeni titretir, korkutur, hareket ettirir kaçırır, Dünyayı peşinden sürükler, Rüya, Bedenlerin yorularak yaptığı şeyi kolayca yapıverir, Koku Mide'yi alt üst eder, Alem gören için Bilgi'den meydana gelir, Bilgi'nin Hükmetmediği şey yoktur, Aşk Kalbi yakar yandırır, yerinden çıkarır.. ; örnekler çoğaltılabilir.. Lakin İnsan hala Tanrı'nın Vücudunu, Sıfatlarını, Yaratmasını, şu Alem'in var oluşunu, Rüya'da onunla görmediğini bildiği şu Et Gözünün gördüğünde arar, Madde dediği bir şeyde arar.. Allah Görendir, Duyandır, Bilendir.. Farkında değildir ama Ateist'in ömrü O'ndan kaçmakla hareket bulur, O'ndan kaçmakla geçer !.. Aklın almadığı şeyden, görünmeyen o Aklı ile kaçar !

A Hakk'ın gözbebeği ! O'ndan Gayrısı Şirk de, Tevhid Seninle olur mu ? Taştan topraktan İlah olmaz da, Eşya, Tecellisiz olur mu ?.. Ruhumdan demiş de, takmış peşimize Nefs'i Hem Halife kılmış bizleri, Veli, Resul, Nebi, Peygambersiz olur mu ?.. Akıl, Fikirsiz olmaz da Kur'an, Vahiysiz olur mu ?.. Melek, Cin, Hayvan, cümle mevcudat; Senli Tevhid olur da, Sensiz Vahdet olur mu ?..

Beden yürür, hareket eder, Ruh Sabit, Kainat coşar, hareket eder. İki otobüs yanyanayken seninkinin hareket ettiğini zannedip de ötekinin hareket ettiğini anladığın gibi. Hoş sen yine su gibi ak, istediğin gibi ol çünkü hepsi de Rabbinin Tecellileridir, Tecelli "Vehim" olmaz. Vehim "Anlam"da olabilir; sonuçta Rüyayı da görürsün gerçekten yaşarsın ama kalkınca onu kötüye yorarsın tabir edersin hata edersin, halbuki hepsini de güzele yormaktır Sünnet olan; zaten Hakk Tabir'i de olabilir onun. Şu Yaşamın hepsi de Rabbinin Tecellisidir kötüye yormak olmaz O'nu.

"Anlam", "Mâna" gibi Kalb'e inmez, nüfuz etmez. Bir zaman Zihninde dolanır, geçici olur.

Sen Müslümansın Hakk'ı neden Kibirli görüyorsun ? Müteal olan O Allah senin gibi Mutlak bir acize neden Büyüklensin, seninle neden uğraşsın ? Zât-en Büyük olan Allah neden İnsan'a bir de Mütekebbir oluyor; neyi ispatlamaya çalışıyor ? Çünkü sen çok güçsüz çok zavallı, çok biçaresin, Her Şeye Kadir olan bir Rabbin var, Bilesin ! Çünkü İnsan çok Kibirli, Kibri kırılsın ki O Sevgi'ye, Muhabbet'e erişebilsin !

Bu Söz Ayet midir, Hadis midir, Peygamberimizin Sözü müdür ?... Hangisidir ! "Mahzun olma, Allah bizimledir.."

İlim'i Marifetin(l)e sıkıştırmaya çalışma ; Allah'ın İp'i uzundur. Kendin çıktınsa hızlı çıkmışsındır tutunmadığın yerlerden nakıslığın olur, haddini bil; yahut çekilmişsin de hiç hareket etmemişsindir, yine haddini bilmelisin !

"Kendi Ruhumdan" ( Min Ruhi ) İfadesi hem "Fizik-Metafizik", hem "Kalbî Mana"yı ( Benim, Benden ) kuşatır. Yani her iki anlamda da "Vahdet"i içerir.

Şeytan ve Nefis sana başkasının günahını haksızlığını gösterip hatırlattıkça sen de "Allah'ım Sen benim günahlarımı bağışla, haksızlığımı gider" de. Uğraşıp Kulluktan uzaklaşacağına tuzağı kendi lehine ters çevirdin gitti.. Neticede Allah'ın Günahları bilmesi yeter...

Ahmak olan Kafir, boş boş konuşur; İnsan'ın yüzbinlerce yıldır yok olup onca zamandan sonra şimdi şahsının belli bir zaman aralığında var edildiğine bakmaz da, Tanrı varsa neden bunca sene bekledi der. Sanki beklemiş de canı sıkılmış.. Şu Sabırsızlığa, kendini bir şey saymaya bak.. Beni niye beklettin ya der gibi.. Doğru söylüyor, o özünde Hakktan olmasında çok değerlidir ve bu yüzden böyle konuşur, ama O Hakk Tanrı, Şımarıklığı sevmiyor. Onun için onu böyle değersizleştirir de ne dediğini bilmediği halde mantık yürüten bir deli hale sokar.. Sonra kalkar bu bekleyişi de Evrim ismini takıp var saydığı tek bir "Sistem"e bağlar ; Evrim bir Yasa Kanun imiş, "Mutlak"mış.. Bu bir Dogma'dır ve Hakikat sayar, hatta Tanrı yerine koyar da, Din'i Kanun Yasa kabul etmez, İnkar eder. Evrim Kanunu Yasası karşısında iki büklüm olur, ona hiç söz söyletmez, Kulluk eder Ahmak ! "Bilmiyorum" diyene bak ! Güya da İsyankar ! İşte "Ahmaklık" H

Geçici Hafıza Kaybı, Bilgi'nin Yok olması demek olmaz. Zaten Bilgi'yi iyice düşünürsen, Düşünce gibi onun da Maddesi Yok'tur, Kendi değil. Zaten ne Var'dır ? Ve, "Var" nedir ? Hafızadaki Bilgi yok oldu zannedildiği halde tastamam geri gelir ve bu arada Kişinin Varlığı da Bilgi haricinde hiç değişmez ; burada Ruh'un aslına işaret var. Evren'de ise ne Bilgi ne de Varlık bakımından hiçbir Kesinti olmaz. Kesinti var desem bile, elbette Yanlış Anlamak ve Vehim gibi "Zan" olur bu ; "Bilgi" değil. "Bilgi" sahibi olanlar Küfür'den, Hikmetsizlikten (Saçmalıktan) beridirler ; çünkü Vehimin Neticesi ile Hakikat bir arada bulunmaz. Böylece Hakk ve bir şeyin Hakikat olması, hatta Hak ile olması Kafir'e göre Vehim'den ibaret olur ; ne kötü netice ! Allah Merhametine Sığınabilmeyi müyesser kılsın, Cemalini görebilecek Aydınlık bir yüz nasib etsin !

Acıyı bilmeyen Merhameti tastamam bilebilir mi ? Tükenişi bilmeyen Teslimiyeti tastamam bilebilir mi ? Acıyı da bilirsin.. Merhameti Şefkati de.. Sabrı da bilirsin.. Celali de tastamam Cemali de.. Gereken ne ise, OLur o zaman.

Hazreti Peygamber (sav) kendisine 'Anam babam sana feda olsun yaresulallah' denmesini yasaklamamıştır.. Her söz her laf Şirk olmaz. Müslümanın önce Allah'tan başka İlah olamayacağına tastamam İman etmesi gerekir ; etmişse sorun yok, o Kafir bir Doktor olsun, Müslüman Kardeşi olsun herhangi birinden yardım gördüğünde Şuuru "Yalnız sana Kulluk eder yalnız senden yardım dileriz" Ayeti üzeredir ; Yoksa başka bir İlah'tan yardım diliyor başka bir İlah'a sığınmış değildir. Kıt Akı llı olmamak lazım. Kişi önce kendisine bakmalı acaba neden her şeyi herkezi Şirk'te görüyor ?.. Allahtan başka bir İlah var korkusundan olabilir mi ? Gizli Şirkin aslı budur.. Yoksa, Allahtan başka İlah yoktur, olmadı, olamaz ! Bir Tasavvuf Ehli herhangi bir İnsan'a Secde etse bile ona İbadet Secdesi etmez, onun için Namaz kılmaz yani, Allah için Hürmet eder, Saygı gösterir, Meleklerin Adem'e (as) Secdesi gibi ( ! ) ; yahut da birinden yardım istese veya görse

Şu "Göz" dediğin Beden itibari ile Sen'den ayrı'dır.. dıştadır.. beden itibari ile iki'dir.. beden itibari ile et'dendir.. Ruh itibarı ile değil.. Şu "Görüş" dediğin.. Gördüğüne göre...

Allah'ın İnsan'a değer vermesi sırf özünde O'ndan bir Ruh olarak ve bu öze göre de onu Kendi Suretine göre yaratmış olmasındandır. "İnsan"ı Amel'i mi "İnsan" yapıyor ?.. Nefs'i ile de "İnsan" olmadı.. Kalp mi onun değeri ? Lakin biz şimdi Kalp'den değil "İnsan"dan söz ediyoruz.. Keza onu alçaltan da yükselten de Sıfatları yoluyla ancak Rabbi olabilir ; dikkkat et.. Şayet Değer buna göre olmasaydı, bir İnsan "Kafir" ve "Müşrik" olduğunda onun yüzüne bir daha dönüp bakılmazdı.. O'na Merhamet etmek istiyor ?.. Ve Dünya'da oluşu itibari ile karışarak "İnsan" dediğin bu Ruh, Nefsinin özü, Aklının özü, Kalbinin özü ; Bir Varlıktır.. Sivrisinekler gibi Balıklar gibi Denizanaları gibi basit bir donanıma basit bir yaşama az bir Tesbih'e sahip değildir ki ; "Sır" onda.. Sen'de.. Şu "Göz" dediğin Beden itibari ile Sen'den ayrı'dır.. dıştadır.. bede

Allah (cc) aslı Kendisinden Sırf bir Ruh olan İnsan'ı Dünya'ya indirdikten ve Nefs çamuru ile buladıktan sonra onu nasıl tekrar Kendisine Cezb eder.. ; Ona Kendisini ve özü yolundan ta Kendisini ( Ondan bir Ruh oluşunu) nasıl Hatırlatır.. Onu bu en büyük Sırra nasıl uyandırır.. Mükafat ve Ceza yani Nimet ve Mahrumiyet, Korku ve Ümit yolundan, Nefs'i ile.. Vicdan, İnsaf, Şükür ve İyilik ve Kötülük yolundan, Kalb'i ile.. Yaratılıştaki Deliller, Harikalar Mucizeler, İlim ve Bilim yolundan Akl'ı ile.. Sanat, başından geçen bazı özel vakıalar, Belalar, Rüya, Kurtarılışlar, Sır Gizem.. ; Vahiy.. Aşk ile...

"İlim" kayıt kabul etmeyen, son derece geniş, egemen ve kesindir; Müslüman olsun Kafir olsun Fitneyi sevenlerin işi değildir.

Kişilerin münafıklığını gözlemeyi bırak, düşüneceksen sende de bulunan o aynı Nefsin münafıklığını gözle; sen ona ne kadar uyuyorsun uymuyorsun onu gözlemle.

Eğer nefsinden hala ümidin varsa, yeterince sızıya ateşe ulaşamamışsın, yeterince yanmamışsın demektir.. Ya da hem zavallı, zelilsin de hem nefsinin şânı şerefi peşindesin.. Yoksa nefsini hayatını kendisine teslim edebileceğin kadar Güvenebileceğin bir Vekil'in yok mu ?.. Kudretsiz mi ? Merhametsiz mi ?.. Bu uzaklık bu telaş, O'nun Korkusundan mı ?.. Yoksa O'ndan bu konuda bir işaret mi bir iz mi yok ki peşine düşmezsin..

Oruc'a nasıl niyetlenirsin de sesin çıkmaz, Sabr'a ve diğer İbadetlere de öyle Niyetlen.

"Masiva" kişinin seviyesine göredir. Mesela "Hayvan" kimine göre Necasetten ibarettir. O aynı Hayvan "Hadis"le sabittir, seni Cennet'e de girdirir, Cehenneme de sokar.. Evet.. İşte sen böyle en basitinden de olsa Tefekkür ediver artık "Masiva" nedir..

Nefsin dahil Masiva gördüğün ne varsa şahdamarından daha yakın olandan "Subhânallah" diyerek Tenzih et.

Nefsini susturmaya çabalamaktan vazgeç, Allah ile olduğunun Şuuruna tutun. Dua cümleleri kurmayı bırak, Lütfunu Şifasını, Bereketini kabul et.

"O", bir ışık hüzmesi değildir.. "O", zaman dilimi olan an değildir.. "O" tanımlanamayan bir cisim değildir.. "O", bir vecd, mutluluk parıltısı da değildir.. "O" her şeyin yaratıcısı olan, benzeri olmayan, Rabbin olan, Kulu olduğun, Gören, Duyan, Dualara İcabet eden.. "Allah" !

Sokakta bi köpeğin havlaması biraz uzun sürse çileden çıkarsın. Uzun uzun onun ölmesini ister. Allah'a göre sen de aynı o köpek gibisin. Duan kabul olsa da köpekçik ölse belki üzülürsün. Merhamet'e gelirsin. Allah seni de onu da hem yaşatıyor hem yok iken varetmiş. Ama sen Allah'a sabredemiyorsun ! Hani erkekler kız gibi olma derler ya. Bu durumda işte biz Kulluk istemeyen Kafir Kullar gibi oluyoruz. Yahut feryad edip durup da dünyadan haberi olmayan bebekler, çocuklar gibi.

Oluş, Allah'ın Dilemesi ve Yaratması ile Kader'e bağlıdır. Ruh ise hem Oluş'tan hem Kader'den hür, azadlısıdır; Sevdiği ile Beraberdir.

An kafandaki zaman ise, Geçmiş de Gelecek de aynı öyle hayal oldu yok oldu gitti. Ama "Şimdi" dersen, işte Hakk'ın Varlık Nuruna ulaştın.

Bazen Duygu, Zevk Perhizi, bazen Bilgi, Marifet Perhizi yap; Sıfat Orucu tut. Böylece İnsanlık'dan Dünya'dan çık, Zât'a Vuslat kıl.

Kötü insanın Şerrinden sakınmak ve bunun için yapılan şeyler siyaset değildir, müslüman için bir haktır ve ruhsattır; bazen o kişinin de iyiliği düşünüldüğünde sâfi Marifettir ; Allah Korkusuyla çelişmez. Yalnız Allah'tan Korkarım deyip diline geleni söylemek eline geleni yapmak kırıp geçirmek ise Marifet değil Hamlıktır. Ne yaparsan yap Allah için ve Allah'a Teslim olarak yap, Nefsinle yapma.

Allah'ım edepsizlik etmiş olmam inşaallah ama Sevgilin gerçekten çok güzel.. 1090 - Sa'd Ibnu Ebi Vakkas (radiyallahu anh) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam), ben yanında otururken, bir grub insana ihsanda bulundu. Ancak onlardan benim daha çok hoşlandığım birine hiçbir sey vermedi. Ben: "Falanca ile aranızda ne var (ona niye vermedin)? Allah'a kasem olsun, ben onu mu'min görüyorum!" dedim. Resulullah (aleyhissalatu vesselam): "Müslüman (görüyorum de!)" buyurdu. Sa'd (dayanamayıp) bu kanaatini üç kere soyledi. Resulullah (aleyhissalatu ve sselam) da her seferinde aynı şekilde karşılıkta bulundu. Sonuncu sefer şunu ekledi: "Ben, nazarımda daha sevgili olana hiçbir şey vermezken, yüzü üstü ateşe düşeceğinden korktuğum insanı kurtarmak için ona ihsanda bulunurum (ihsanda bulunmam sevgime ölçü degildir)" Kütüb-i Sitte Buhari, Zekat 3, Iman 53; Muslim, Iman 236, (150), Ebu Davud, Sunnet 16, (4685); Nesa

Sözüm ona "Kurancılar"ın Tasavvuf Büyüklerine burun kıvırdıkları sebeplere bakarsan bu Ayet'e de burun kıvırmaları gerekir ; lakin nefislerinin farkında olmadıkları için kalplerindeki sıkıntıyı farketmezler.. : "De ki: Eğer Rahmân'ın bir çocuğu olsaydı, elbette ben kulluk edenlerin ilki olurdum!" [Zuhruf 81]

"Yâ Ali! İnsanlar senin muhabbetinde birleşselerdi, Allah cehennemi yaratmazdı." sav İnsan nefsinde değil de bu sözde bir sıkıntı bulursa, alttaki sözde ondan daha da büyük bir sıkıntı bulur.. "De ki: Eğer Rahmân'ın bir çocuğu olsaydı, elbette ben kulluk edenlerin ilki olurdum!"

Ne Duyu ne Duygu, ne Akli ne Ruhani Yetenek; ne Sanat ne Bilgi ne Kudret ne de Suret bakımından İnsan'dan daha Üstün tutulmuş bir Mahluk yoktur. Hiçbir Hayvan türü İnsan'daki bu özellikleri böyle şumüllü toplayıp kuşatamazken, İnsan, varlığında bütün Hayvanları hatta Zahirinde ve Batınında bütün Alem'i Dengeli olarak toplar ve kuşatır. İnsan'ı İnsan olarak bu derece tanıyabilen başka bir Mahluk yoktur. Allah'a ondan daha Yakın bir varlık da yoktur. Allah ona "Kendi Ruhumdan" demiş ve Suretini de buna göre yapmıştır; Alem'in Ruhu olmuştur. Ondan daha Yakını olmadığından, Uzaklaştırıldığında da ondan daha zelili, daha bedbahtı olmaz.

Halifelik için kendileri yerine, yeni bir mahluk meydana getirmesi, "İnsan"ı yaratıp seçmesi, başta Meleklere kendi yaratılışlarındaki Temizlik ve Allah hakkındaki Marifetleri bakımından Kompleks (Girift) ve Kötü geldi. Yani bizi Allah'ın Suretine Yakıştıramadılar. Cinni ise bu durum daha da zorladı, çünkü onların konumları Allah Katında Meleklerden zaten daha farklıydı ve İnsan'a benziyordu. Allah anlıyamadıkları bu Fitne'den onları ikaz ile "Ben sizin bilmediklerinizi bilir im" buyurarak ve Adem'e (as) İsimleri öğrettiğini onlara göstererek Emin kıldı. Lakin Cinlerden olan İblis dayanamadı. İnsan'ın Yaratılışda Allah'dan bir Ruh olması ve bilinmedik İsimlerini bilmesi (İlim) İblis'i Nefsinin elinden kurtaramadı. Aksine bunlar onun için daha da çileden çıkarıcı oldu. Melek gibi Emre amade ve Nur'dan veya Hayvan gibi Aklı, Bilgisi eksik ve Topraktan bir Canlı Mahluk olmuş olsaydı bu durum gerçekleşmezdi.

Düşünenler bir uçta Maneviyatçılar bir uçta kalmışlardır. İkisinin de birliği ile Kemal yalnızca "Muhammedi Şeriat"da mevcuttur; Hamd Allah'a, Selam Resulüne. Hristiyanlık ve Uzakdoğu, Düşünme'yi dışlarken, Akılcılar, Felsefeciler, Kelamcılar, Fıkıhçılar ve son dönemde (güya) Kuran'cılar, Maneviyat'ı dışlarlar. Yahudiler ise zaten Irklarına mensup olmıyanları İnsan'dan saymazlar. Hakk "Muhammedi Şeriat"da O'nun (sav) varisleri olan Tasavvuf Ehlinde Apaçık Aşikardır; Görene !

Kullarıyla onlara lazım olan surette ve gerektiği şekilde bizzat Muhatab olan Allah ne Mübarektir. Celal ve Cemal sahibidir.

Üç boyutlu gözlüğün yok, bu film üç boyutlu değil diyorsun ; Gözlük burnun ucunda olduğu halde gözlüğüm nerede diye aramak gibi.. O üç boyutlu gözlük Kalbinde senin.

Kalp Kulağını açık tutanlara Hafler Nota, Kelimeler Melodi, Cümleler bütün bir Şarkı gibi olur. Kalp Kulağı olana, Güzel Sözler de Güzel Müzik gibi, hatta daha da Anlamlı, Duygulu, Etkili gelir ; Allah Kelamı !

Akıl kesmese de evet, Vallahi her şeye değer O, bilirim.. Yağmur gibi zulme cefa'ya razı olursun, can feda edersin O'na gönüllü.. Ve O Merhametli Şefkatli olan da değil mi ?.. Lazım ise, Kabz ve Bast, Kulluğuna yeter derecede Celal de Cemal de, O'nda !.. Hem hiç bırakmaz da Kulluğu Kuluna, bilirim.. Allah, Kuluna yeter değil mi ?.. Yaratmış Seni, O Varlığın Varlığı, Yeter değil mi ?..

Sen muhtaç değilsindir ama "Hediye" sevmez misin ?.. Sen sendeki iyiliği bilirsin ve kimse teşekkür etmese de iyilik edersin..; ama "İyilik"den de "Teşekkür"den de hoşlanmaz memnun olmaz mısın ?..

Hz Peygamber'in (as) maddi manevi yüklenip kaldırdığı yükü Akıl Hayal ile Fikir ile tartamaz, Kıyas edemez. Sonra bilen bilir ki bize Miraç olan bazı bazı yaşadığımız Haller onun normal hali idi. Sen bi de O'nun Miraçlarını düşünüver ! İlmin kapısı Hz Ali Efendimizin (as) basitçe ve sadece dilde ifadeye getirdiği İlminin Nurları Akıl almazdır ki sen bi de Efendimizdeki dile getirilmemiş İlmi düşün. Hadis okumak çok büyük bir zevk çok büyük bir hazine ve nimettir, sahteydi değ ildi sen boşver, oku, sen onları zaten fıkıh için değil, başka bir hüsnü niyetle, başka bir sahih arzu ile okuyacaksın ! Sen O'nu görebilmek için oku ! O'nu seyredebilmek için oku ! Göreceksin, seyredeceksin.. doyamıyacaksın. Çok büyük bir Hayret duyacaksın. Gördükçe duyduğun Sevgi Huzur varlığından taşıcak. Hakikaten bir "İnsan" göreceksin ki benzeri gelmemiş gelmeyecek !... " Biz Resulullah (sav) ile beraberken bize yağmur isabet etti. Efendimiz elbisesini açtı, bede

Pencerenin önüne Kuşlar için su koy yem koy.

Zevzeğe ne Yoga'dan fayda var ne Namaz'dan ! Bu noktada haklısın.. Çünkü O'nunla olmak için hiçbir şey yapamayışın ne demek olduğunu öğrenmişsindir.. O halde O'nunla olmanın O'nun İstediği şekilde olması gerektiğini de anlamışsındır.. Bu "Rıza", Bedeni İbadet'den başlayıp tüm vakitleri kuşatan bir Beraberliğe ulaşır. Hatta Hamd O'nadır ki Zâtına Mahrem olursun ! Lakin şunu bil ki o yüksekliğe ulaşsan bile, Habib'ini görmen görecelidir ! Ona uymamak mı ? O işte hiç olmadı !...

"Hakikat"de Aynılık vardır, her Halk, her İnsan, O'nun Huzurunda toplanır toplanacaktır; Dönüş O'nadır ! Lakin "Şeriat" dendiğinde eğer aklına sadece sevmediğin Hacı Hoca İtikadı, Yobazlık geliyor, yani O Yolu Halk'a Nispet ediyorsan, kesinlikle "Doğru Yol"da değilsin. İşin içine Kast Sistemi girer, Reenkarnasyon girer, Altın yaldızlı Papazlar, Günah Çıkarma, İnsanların İneklerin Farelerin Tanrılığı, Putsevicilik daha türlü türlü sapıklıklar abuk sabuk inançlar.. "Muhammedi Şeriat"ı ve Hak Din'i bunlarla bir tutuyorsan sen "Hakikat Bir" filan deme çünkü henüz Hakkı görmemiş, İdrak edememişsin ! Örneğin Uzakdoğu Şeriatında (Yollarında) "İlahi Düşünce" Hakikat'e Ulaşma ve Birleşme bakımından yok sayılır, engel görülerek dışlanır. Hem de bunu onların avam olanları değil Bilge Statüsünde olanları, bilinçli olarak Halka devamlı olarak empoze ederler. "Muhammedi Şeriat"da ise "Felsefe&

Farzedelim "Mütekebbir" İsminin Tecellileri, Taarruzları altındayız ?.. Buna nasıl dayanılır; böyle bir şey var mı yok mu.. Kul bu İmtihan'dan Hakkıyla ve yüzü ak, gönlü pak bir şekilde nasıl çıkabilir, neler yapabilir...

Sen hep Sevilmeyi istiyorsun ? O'nu hep Seviyor musun ? Versin istiyorsun ? O'nun için bir şey veriyor musun ? İstediğini yapsın istiyorsun ? O'nun için bir şey yapıyor musun ? Razı olunmak istiyorsun ? Sen Razı mısın ?

Başkasında gören kendinde de görür. Kendinde görmeyen ise başkasında da görmez. Bu durum ne kendini horlamayı ne Tevazu'yu ne de Lüzumsuz Tevazu'yu gerektirir. Lakin muhakkak ki Şükr, Hamd ve Muhabbet'i gerektirir.

Batı'da ve Uzakdoğu'da tatlı tatlı uzun uzun Ruh'tan bahseden, sanki O'ndan bir Ruh olduklarının idrakine varmış zannedebileceğin pek çok kimseler görürsün. Bunların dürüst ve az da olsa sahih bilgi sahibi olanları, bilincinde olmaksızın sadece "La İlahe" diyebilmiş olanlarıdır. Yani zannetmeyesin ki "İllallah" diyorlar ! "İllallah" diyebilmek için, "La ilahe" Sırrına ermiş olmak yetmez, bilincinde ve fakında olarak Sıdk ile "Muhammeden Resulullah" diyebilmek gerekir ! Nerede o Dürüstlük, nerede o Sıdk !

Muhakkak ki Yüce Allah'ın Varlık ve Yaşam için Beden'e muhtaçlığı olmadığı gibi Ruh'a da muhtaçlığı yoktur, O zaten Ruh'tur, ve Beden'i yoktur.. Kayyum da bizZat O, Hayy da bizZat O ; yani Gayrı değil.. Ve O'ndan bir Ruh olan Senin ise hem Varlık hem Yaşam açısından, bilirsen O'ndan başka hiçbir şeye Muhtaçlığın yok.. Bilmezsen, sınırsız uzun bir kuyruğu olan, boğa yılanı gibi, kavi, pençelerinden asla sıyrılamayacağın, Dev bir Vehim Canavarı arkanda saklanıyor, peşinde ; Bilesin.

Kendini Varolmak için "Beden"e Muhtaç görüyorsan.. Hayır ! O yoktu.. ; ve o Beden öldükten sonra da, Yaşamın devam edecek.. İtikadı bozuk olanlardan isen, sana Kuran'dan Şehitlerin öldükten sonraki, şimdiki durumlarını delil gösteririz. Şimdi Sen Varlık için neye Muhtaç olduğunu bir anlasan, zaten sohbeti bu Dünya'dan açmazsın; Yaşam için de gerçekten neye Muhtaç olduğunu anlasan, öyle çok konuşup atıp tutamazsın, dilin tutulur.

"Ben Ben" diyorsun ama : Acıkıyor olan Karnın, Şehvet isteyen Organın, Mülk isteyen Hırs'ın..; Emreden Nefsin.. Köle olan Sen.. : Yani ortada Hükmü olan, iyi ve kötü Emreden her şey Senin dışında ve onların birer "Kölesi" durumundayken.. Sen "Ben" diyorsun.. Hani "Sen" ? Nerede bu "Ben" ?...

Gördüm O'nu.. Karanlıktı, Hiçbir Cisim, Işık ve His yoktu. Kendim diyeceğim bir Cismim yoktu, Hissim yoktu; Yoktum. Ama, vardım. Biz'den başka Hiçbir şey yoktu ve Karanlıktı; ama Görmekti bu. Hiçbir Hal yoktu. Hiçbir Söz, Ses, Düşünce geçmedi aramızda; Bilgi de : Ama Gördüğüm O'ydu.. Ne Boşluktu, ne de sınırsız Genişlik. Yokluktu, ama Gördüğüm O'ydu: O Var'dı. Sonra önüme doğru bir Mesafe açıldı, uzadı; Boşluk olmadan. Sonra, Dönmeğe başladı, Ama bu Cisimsiz Hareketinin içinde O, aynı zamanda Sabit idi. O'ndan sonra, Ben de Dönmeğe başladım, ama, O'nun gibi Sabit idim.. Sonra İkimiz de Dönmeğe başladık, ama yine Hareketin içinde, Sabit, Hareketsizdik.

İftar Vakti geliyor da Oruc'unu Ezan mı açıyor, yemekler, eller, mide vs.., mi İftar ettiriyor sana ? Hayır ! Doyuran, kendisi doyurulmayan, Eşya'nın Faili, Lütfuyla Tecelli etmiş O Allah sana İftar ettiriyor ! Nasıl ellerimiz Oruçken yemeğe uzanmıyor, nasıl unutulup da yediğinde Allah sana yediriyorsa, ellerin ayakların nasıl fiil ediyorsa, öyle !

Ne kadınsın ne erkek. "İnsan"ın kadınlığı ve erkekliği tabiatlarından, doğalarındandır; yani Nefs'in Hakikatlerinden.. Sırrımız da O'ndan ! ; Kim bilmez ki Ruh'un ne erkeği olur ne kadını ! Erkeğe kadın, Kadına Erkek ! Ey Nefislerimizi ve Ruhlarımızı kendisine Kullukla Rabteden ve Kayıtlayan ! Güzelliğin Kendisi olan O Latif ! Her şeyden Münezzeh Allah ne Mübarek ne Yücedir !

Bir gün Hz. Ali (a.s), su kırbasını omzuna alıp giden bir kadını gördü. Ona acıdığından ileri gidip su kırbasını alıp onun evine götürdü. Sonra durumunun nasıl olduğunu sordu. Kadın şöyle dedi: “Ali bin Ebi Talib, eşimi memuriyete gönderdi, o da o memuriyette öldürüldü, şimdi bir kaç yetim çocuk bana kalmıştır, onları geçindirmeye de gücüm yoktur. İhtiyaçtan dolayı halka hizmet etmek mecburiyetindeyim. Hz. Ali (a.s) bu sözleri dinledikten sonra evine döndü ve o geceyi sabaha kadar rahatsız bir şekilde geçirdi. Sabahleyin, içi yiyecekle dolu olan bir sepet götürüp o kadının evine doğru hareket etti. Yolun yarısında bazıları Hz. Ali (a.s)’a; Sepeti verin biz götürelim diyorlardı. Ama Hz. Ali (a.s) onlara cevaben; “Kıyamet günü benim amellerimi kim omuzlanacaktır? diye buyuruyordu. Nihayet o kadının evine yetişti, kapıyı çaldı. Kadın - Kim o ? Hz. Ali - “Dün sana yardım edip su kırbasını evinize getiren kimseyim, çocuklarına yiyecek getirmişim, kapıyı aç!” Kadın kapıy

Müslümanlar kavga ederek değil, aksine Nefisleri ile Cihad ederek birbirlerinden ayrışsalar; ne güzel olurdu. Öyle değil ama Allahüâlem belki bağışlar da öyle kabul eder. İster Cemal ister Celal yönünden bak Yüce Allah İnsanları bir tek Nefis üzere yaratmıştır; buna arif olmayan zaten bilmez. Bir iddian bir fikrin var ise Nefsine sun, Nefsine söyle; onunla tartış.

Allah'ı bulanlar Mazlum, Masum, Tevbekar, Saf olanlardır. İster Putperest doğsun ister Müslüman; Derinden yönelen, O'nu bulur. “dilediği kimseyi dalâlette bırakır ve O'na yönelen kimseyi Kendine ulaştırır (hidayete de erdirir).” Rad 27 “Allah, dilediğini Kendisine seçer ve O'na yöneleni, Kendisine ulaştırır.” Şura 13

Manevi ruh, manevi yükseklik olarak "O" Esma-Sıfatı ile Lütfedip Tecelli etmeden zorlama, zorlanma, Nefsinle O'na Yakın olamazsın; "Miraç" edemezsin. Bu sözlerin manalarında, bizim için Rıza'sını ve Aşk'ını gizlemiştir. Lakin Özünde, Asli Zâtî Ruhunda O'ndan bir an bile ayrı değilsin, O'nun gayrında da olamazsın ! İşte bu Sırra Uyan ! Nefsine değil O'na, Zâtına Uyanık ol !

Ruh, sırf Can demek değildir. Taş başka, Bitki başka, Hayvan başka.. Kaldı ki "Kendi Ruhumdan Üfledim" buyurduğu "İnsan Ruhu" muhakkak ki bambaşka !

Sen istemesen de, başına düşünceler üşüşür, sen de onlara kapılırsın di mi ? Şehvet, istemesen de gelir ve sen onun peşine meftun gidersin di mi ? Korkmak istemesen de, ürkersin, ve korkuya kapılırsın di mi ? Sıkıntı Kötülük, ne yapsan geliyor ve Ümitsizliğe kapılıyorsun ? Öfkeleniyor ve Sen istemesen de patlıyorsun di mi ? İşte basitçe gör Sen-Ruh, Nefsin, ve ona Uyman !

Sivrisinekler dahi O'ndan mahrum değildir !

Ya, "Söz" dediğin şeriatıyla hakikatiyle zahiriyle batınıyla işte böyle tam, böyle bütün, böyle kemalli olur ! Öyle sırf mecaz mana ile, abuk sabuk, kendi kafana göre, kendini bir şey zannetme ! Biz ikaz edince de bunlar manadan anlamaz zahir ehli deme ! Ahmak, ey "Hakikat Yobazı" ! Öyle deme !.. "Allah Kadir gecesidir. Kadir gecesi, İnsan her geceyi ibadetle geçirsin diye geceler içinde gizlidir ya Allah da öyle gizli. Ey genç, her gece Kadir gecesi değildir ama bütün geceler de ondan hâli değil." Mevlana Celaleddin-i Rumi (ks)

Hakk "Cemil"dir.. ve Rabbinden gelen Hakk'tır.

Bazı şeyleri tecrübe etmemiş, görmemiş, bilmemiş kimseler kimi Ayet'leri bu bilgisizlikleri ile Mecaz Mana'ya, Akıllarına, yahut Bilimsel Gerçeklere ( Göre ?! ) yorarlar ( ve bununla da "Marifet" zannedip övünürler ) ; Bilenler ise Mecaz olmıyan Ayetleri tecrübe ettikleri gördükleri bildikleri için lüzumsuz yere Mecaz Mana'ya yormazlar. Mesela İsa'nın (as) beşikte konuşması hakkında İbn Arabi Hazretleri şöyle misal verir : "..Bazı kimseler beşikteyken, yani henüz bebeklik çağlarında konuşmuştur. Biz ise daha fazlasını görd ük ve dini bir vecibeyi yerine getirmek üzere anne karnında konuşanlara şahit olduk. Annesi hamileyken hapşırmış, Allah'a hamd etmiş, karnındaki çocuk orada bulunanların duyacağı şekilde 'yerhamukillah (Allah sana merhamet etsin)' diye cevap vermişti. Benzer bir misal daha verirsek, benim Zeynep adındaki kızım henüz bir yaşında veya daha küçük bir bebekken annesinin ve dedesinin huzurunda şakalaşmak maksadıyla

Nefis hareketli, canlı, dağıtıcı, Ruh Sabit, Diri, Kayyum'dur.

"Güzel" öyle Sırdır ki, Suret Şekil aynı kaldığı halde Güzellik Artmaya devam eder.

Birini Övmek, onda gördüğün güzelliği İkrar ve Tasdik etmek kendini aşağılamayı gerektirmez. Keza bir insana hürmetini saygını yahut sevgini bedeninle göstermen de seni küçültmez.

Adem'in (as) İsimleri öğrenmesini sağlayan Yeteneği Zaman içinde oluşmamış, Örümceğin Ağ örmesi, Arı'nın bal petek yapması yahut bazı hayvanların hemen ayaklanıp koşmasındaki gibi Yüce Allah tarafından Ruhuna hibe edilmiştir. Keza bizim için de yeteneklerimizin kaynağı olan Ruhumuz, Özümüz (Min Ruhi) zaman içinde oluşmaz; (İsa'nın (as) beşikte konuşması, yahut çok ufak yaşta çok yetenekli çocuklarda görüldüğü gibi) Allah'ın üflediği bu Ruhun Pak Nefsinin üzerindeki perdesini erken kaldırılmasıyladır. Allah'ın Batından Özümüze Aslımıza bahşettiği Lütuf çok büyüktür ( Min Ruhi ) : "Ki O, her şeyin yaratılışını en güzel yapan ve insanı yaratmaya, ilk defa tînden (nemli topraktan) başlayandır." [Secde 7] "Sonra, onu dizayn etti ve onun içine (fizik vücud) ruhundan üfledi ve sizler için sem’î (işitme hassası), basar (görme hassası) ve fuad (idrak etme hassası) kıldı. Ne kadar az şükrediyorsunuz." [Secde 9]

Nur'un Zahir'i Suret'in Hakikati, Batın'ı ise Bilgi'nin Hakikatidir.

Oniki İmam hakkında hiçbir bilgim yokken Ali Naki (ks) Hazretlerinin bir Hutbesine rastlamıştım ve konuşma üslubunu Kuran ve Hadislerden tasavvurumda oluşan Meleklerin, Cebrail'in konuşmasına benzetmiştim. Keza Hz Ali (kv) efendimizin ilk rastladığım Hutbesini okurken göğsümde neredeyse dışarı vuracak kadar bir ısınma oluşmuştu. Daha neler anlatayım, nasıl diyeyim ki, Allah sana onları tanıtsın, seni Ehl-i Beyt Sevgisinden ve eşsiz Değerinden nasipsiz bırakmasın, nefsinin şey tanların fitnelerine karşı muhafaza etsin.. Değerli olduğu apaçık olan şeylerin fitneye düşücem diye üstünü kapama, uzak kalma, korkak olma, asıl vehme böyle kapılırsın, lüzumsuz abartma; zira Hz Peygamberi (as) sevmekde bile İmtihan olduğu muhakkaktır. Demem o ki şii değilim ama onlar hakkında konuşurken de çok dikkatli edepli olmalı çünkü onlar yaşattıkları hallerden duygulardan başka İlim, Ahlak, Yükseklik, Miras bakımından da benzersizler; haklarında kesinlikle herhangi insanlarmış gibi konuş

Hepsi Topraktan Sudan ama, Sanatında İnsan Sureti gibi bir Kemal örneği bulunmaz. Onlarda da bir miktar Bilgi Yetenek görünür ama İnsan'ı Sureti üzere yaratmış. Taş toprak kuş böcekte bile Can var ama Kendi Ruhundan Üflemesiyle Maymun değil "İnsan" olmuş. İsa yapmış da ölüleri diriltir, topraktan kuş heykeline üfler de o hemen canlanır kanatlanır.. Anne yapmış da Seni onun içinde dokuz ayda işler.. Var mı gördün mü ondan başka her yönden Hilafet'e layık bir Varlık Sureti ?! Hem var hem yok, hem yoksul hem zengin, hem vahşi hem uysal, hem her şeyi bilir hem cahil, hem hayvan hem melek; Hem Ruh hem Nefis ! Hem okur yazar da, Vahyettiğini bir de eline kitap olarak tutuşturmuş. Sen şimdi Can nedir, Ruh nedir, Suret nedir bilir misin !? Şu Vahdet'e Şu Hilafet'e bir dal da Yakından bak !

Yüce Allah seni O'nun karşısında kendini Horlaman için yaratmadı. O Nefsini bil yeter. Ötesi hepsi Rabbi ile Kulu arasında Muhabbet vesilesi.

Yükselip alçalan, çoğalan azalan, gelip de geçen, bazen olan olmıyan; Haşa "O" değildir. Nefsindir o; ne yediğin bilmeden gözü doymıyan, sofraya çağrılan da Huzur'a gelmeyen, Tecellisine doymayıp da ne Zâtını, ne de kendisini bilmeyen.

Varlık O'dur görmezden, Ruhundandır Özün Dünya'a bulamadan, Kalp O ile dolmadan, Doymaz olası Nefis neyin peşinde Bilmez.

Huzur'da olmadan Huzur olmaz. Namaz'da olmadan ise "Miraç" olmaz. "Salat" Namaz'da gerçeklenir!

Görmedikten sonra masmavi renkli olsa et gözü ne işe yarar ? Kalp görmedikten sonra da görüş olsa ne fayda ! Ruh yoksa kardeşim zaten ne kalp gözü var ne et gözü var ne de görüş ! Sıfat olup da eşya olmasa ehemmiyeti yok lakin Zât olmasa ne Var ki ey kardeşim !