Arının vücudundaki Zehir ile Balın karışmamasını "Evrim" nasıl açıklasın ki zaten.. Arı'nın özelliklerini Arı'ya "Evrim" ne ki versin.. Veya İnek.. İneğin varlığını veya başka bir canlı, Evrim ne ki açıklamış zanneder İnsan.. Evrim nedir? Laf.. "B-ilim" dersen belki o olabilir, çünkü o Nedenleri değil Nasılları araştırır.. Ki o da bir yere kadar.. İşte mesela Arı neden Arı, İnek neden İnek gibi soruları soracak bir Akla ulaşabilene kadar.. Sonrası malum.. gerzek değilsen biraz daha Akıllanınca anlarsın..

Kötü Fiillerden sakın.. Ama odanın ışığını açmaktan tut bedeninin yönetimine kadar, hiçbir Fiili kendinden görme..

Celalin Cemalini Kamil olmıyan anlayamaz ve kabul edemez.

Aristoteles'in Keşfi kadarıyla Akıl dediği Ruh, Ruh dediği ise Nefs'tir. Varlığı Madde'ye indirgiyor zannedilmesi ise, Vahdet'i Sezmiş fakat Nebevi İlim ona ulaşmadığından, Doğru İfade edememiş olmasındandır. Bunları ne Batı'da onun takipçileri ne de Müslüman Akıl Ehli anlayamamıştır ve anlayamaz da.. Onun özellikle Metafizik'de zikrettiği özel kasıtları ancak Keşif Ehli (Vücud Ehli) Doğru anlayabilir.. Ne demek istediğimizi şöyle bir benzetmeyle ifade edelim: Platon Tenzih, Aristoteles Teşbih Ehli gibidir.. Kemal ise, Nebevi İlim'de (Tasavvuf) görüldüğü gibi, ancak ikisinin zikrettiği Manaların Tamamlanmış Sahih Keşf ile Cem'inden sonra elde edilebilir.. Fakat bu Cem'i Akıl Ehli asla başaramaz.

Allah'ım Sonsuz bir Bağışlama ile Bağışla ki her An Sen'i hissediş ve İdrak olsun.. Allah'ım Sonsuz bir Mutluluk ile Mutlandır ki her An Sen'i hissediş ve İdrak artsın.. Allah'ım Sonsuz bir Bereket ile Bereketlendir ki her An Sen'i hissediş ve İdrak artsın.. Amin.. Huu.. Sav.. Sallallahu ala Muhammedin ve ala Ehli Beytihi ve Ashabihi Ecmain ve'l-Hamdu li'llahi Rabbil-'Alemin..

Günde bin defa ölüp dirilmeden, bin defa cehenneme cennete girip çıkarılmadan olur mu bu iş?!.. Olmaz mı, olur tabi! İşte zaten Allah O kadar Merhametli olduğundan Halk'tan Kemal bekleme diyoruz! İşte zaten O Merhametten dolayı Halkla ilişiğini kes, Hakk'a dön, zorlayacaksan Kendini zorla, onları zorlama diyoruz!

Ya sen "müslüman mahallesinde kırk yıllık bir salyangozsun", salyangoz Din'den ne anlar ki de ben sana İslam'ı Temize çıkaracakmışım; sen her sakallıyı baban zannedecek bir saflıkta da değilsin ki! Sen bu durumda ancak Ahmak oluyorsun, Ahmaka Ahmaklığı nasıl gösterilebilir ki! Dünya yaratıldı beri kan ağlıyor mahallende iki rahatsız oldun diye hele şükür kendini insan hissettin, gözünden iki damla yaş geldi de, ettiğin sözlere bak! Ben sana İslam'ı ne temize çıkaracakmışım! Bak "Muhammedin Rabbine" sığındım diyor, ya sen "Salyangoz"! Müslümanım demeye zorlanıyormuş da falan da filan da, aman bunca sene boşa eziyet çekmeseydin korkak, zaten değilmişsin hiç de olmayıver!

"Ata" mı? Batılılaştırma Projesi bu, daha ikinci nesilde Din flulaştı, "İleri"de Türk mü kalacak ki Ata'sı olsun? Avutmak için o! Kapitalist, Dünyaperest, Ahmak, Hayvanlardan oluşan bir Gelecek İnşa edebilmek için! Diyeceksin ki "Barbar kalıp birbirimizi mi yiyeydik?; hayırlısı bu, Allahtan!".. Ah dengesiz, ne idüğü belirsizleşmiş entel kardeşim, Dünya bu, Dünyaperest bunlar, seni de "Nefsinin peşinde" götürüyorlar işte, ha derin ince, ha açık kalın, ne diyorsun sen? Mehdi'de n ileri Kıyamet var, Evvel Ahir Zahir Batın her şeyi bilen, elbette ki her şey Allah'tan!; ne şehri ne "ileri"si diyorsun sen, ne felsefesi a kardeşim, Dünya "Malı" bu! "Ey zebun kişi sen de secde etmedikçe kıçınla mescidi silip süpürsen kurtulamazsın." Mevlana Celaleddin-i Rumi (ks)

Cuma'da ön safa koşmak, Vahdet Ehlinden İmam'ın Kim olduğunu bilenler için daha kıymetlidir.. hoş diğer namazlarda da öyle ya!

Bilgi Sıfatlarının Tecellileri, Bilinen ise Zatıdır; Unutandan Bilgi kaybolduğunda, Bilinen yokolmaz.

Dilerse Var eder, ki bu Zatıyla Tecelli edip ilk defa Kendinde Varlık vermesidir (Min Ruhi), varolursun.. ve dilerse, ki bu yine Zatıyla Tecelli edip Yokluk (Fena) vermesidir, ki kesintidir (Uyku, Bebeklik vb), yok olursun.. Ama Hayret et ki, O Rabb sana böylece, Zahir olurken Var olmamış, Batın olurken de Yok olmamıştır.. Yoksa bu O'nun Zatında ve Sıfatında (Kudret), Kesinti demek olurdu ki basitçe Alem'in ve Senin Yaratılışında-n bunun olmayacağını apaçık görebilirsin.. Sıf at (Celal-Cemal) Tecellisindeki incelik şudur: Cemaliyle Tecelli eder, Manevi'dir, Maddi zannedersin, doyurur, Doyarsın.. Celaliyle Tecelli eder, Manevi'dir, Maddi zannedersin, Rızıksız bırakır, aç kalır sürünürsün.. Varlık-Zat-Hayat ise zaten ne doyma ile ne de aç kalma ile ilgili değildir; Senin gibi (Min Ruhi), zaten yemez içmez aç kalmaz, ama, Mutlak Gani'dir.. yiyerek içerek değil!.. ve Mutlak Münezzehdir.. yiyip içip de Doygunluğa ulaşarak değil!.. Anla!.. İşte Büyükler, O

Devamlı Hissetmek, hissin peşini bırakmakladır; Hissini istediğin şeyin Varlığının İdrakine varmakla!

"Kendi Ruhumdan" demiş, oğulluk nerede kaldı! Ah bileydik!

Anlamayana ne Ben de, ne Hakk.. Batılla meşgul olma! Hakk İddia edip de, yorma nazik canını.. Hakk'ı istersen Gönülden, bulursun kendine Özünden! Bak küfür dersi al halkdan.. İşte İnkar et gitsin halkı!.. Sana Hakk Kardeş Hakk Dost mu yok, sana Hakk mı yok!

Fiil O'ndan.. Sana yorgunluk vermese, nasıl şikayet edeceksin, nasıl nazlanacaksın!..

"Çocuğu olsaydı Tapanların ilki ben olurdum" { Zuhruf 81 } - Ne demek kardeşim oğlu olsaydı! - Böyle örnek verilir mi caiz mi! - Biz de Tasavvuf ehliyiz avama böyle şeyler söylenir mi kafa karıştırma! - Olsaydısı mı var haşa sümme olsaydı da Allah'dan başkasına tapılır mı biz müslümanız! Tapmazdık biz! "Sadaka ilk önce Allahın avucuna düşer" { Hadis-i Kutsi }  - Bu nasıl söz Allah muhtaç mı kardeşim! - Avuç nedir müteşabihat yapmaaa! - Böyle sözler ehline söylenir facebookta böyle şeyler yazılır mı ehlinin facede işi ne! - Şirk küfür sözlerine benziyor bunlar! Vb..

Mevlana Hazretlerinin "Tanrı Çocukları" ifadesini Hristiyanların İsa (as) Efendimizi yanlış anladığı gibi anlamayan (!) kardeşler için ne yazık ki yapacak bir şey yok.. Onlar Allah'ın bizzat Kuran'da "İki Elimle yarattığıma seni Secde etmekten alıkoyan nedir" gibi ifadelerini de ne yazık ki anlamıyorlar ki bu ifadeleri yanlış anlasınlar (!).. Bunda da elbette bir Rahmet var, anlayınız! Yoksa, Çocuklarından başka bir de Allah'ın Elleri, Yüzü filan mı var (!).. Ama Mevlana Hazretleri "İnsan" olunca, tabi fatura ona kesiliyor!.. Hele bir de İslam Alimi olunca!

Varlığını O'nun ellerinde hissetmiyorsan, Teslim olmamışsın demektir.

Bütün işlerin O'na döndüğünü bilen Kullarının Seyri mübarek olur.. Onlara her şey Cezbe, her şey Yakınlık Vesilesi her şey Muhabbet olmuştur.. Onlar hiç durmadan döner dururlar!

"İki elimle yarattığıma Seni Secde etmekten alıkoyan nedir.." {Sad 75} Ayet'in Zahirinde Şirk-Küfür-Benzetme (!) sezebilecek derecede (!) pek yüce İlim ve Keskin görüş sahibi (!) İman-Kuran Ehli (!) Alim (!) fakat buna rağmen Tasavvuf'un İslam Dışı (!) kabala filan olduğunu farketmiş (!) kardeşler bulunur mu ? (!)

Sevgilinin Ruhunu, kaşı gözü, örtüsü elbisesi, her şeyiyle, ayırmadan severim.. O yarın başka elbise giyse, Celalli de baksa.. ben O'nun Celaline de Hayranım çünkü.. Şimdi sen Vücud ne Ruh ne Zat ne deme bana, bak etten kemikten bedende şu Gözlere bak.. Çevir yüzünü bak işte bu Gözün aynı sen ben eşyadır.. Hepsi de anlamlı anlamlı bakmıyor mu?.. Elbise değişse İçindeki aynı değil mi.. bu gözlerimizdeki bu bakışlar Vücud'dan Ruh'dan Zattan değil mi? Ruhumdan üfledim demişken Vahdet'e nasıl şaşarsın da kafan karışır hayret! İmanın karışmasın da, o Kafa karışmak için zaten!

Adem (as) Babamız Havva (as) Annemizi görünce, "Benden böyle başka başka bir çok olur mu" diye aklına düşmedi mi.. Allah (cc) Meleklerine (as) "Yeryüzünde bir Halife kılacağını" haber verdi.. Halbuki onu (as) Cennet'e Yerleştirmişti.. Ah kardeşim, şeytan gibi Allah'ın yolu üzerine oturmuşsun, ezilmiş "Evriiim! Evriiim!" diye çığlık atıyorsun, bir de üzerine cinlik ediyorsun?; a cahil, sen hiç düşünmez misin!

Benliğin bölündüğünü zanneden, birleştiğini de zanneder.. Sen bu akl fikr ile ne bölünmesi ne birleşmesinden bahsediyorsun..

Akıl açısından başlangıcı Evrim'e veriyorsun.. Din'de Kemal'i ise "Düşünce" ile gösteriyorsun.. Peki, ilerisi ilerisi ilerisi daha ilerisi.. ne olacak, görebiliyor musun?.. Dini açıdan bu konuda bir Düşüncen var mı!.. Elest Bezmi, Ahiret, Cennet Cehennem, Kuran? Evvel Ahir Zahir Batın; Her şeyi Bilen?.. Bak bunlar hep İlmi "Ahlak"'a giriyor! Hem Dini, hem İnsani!

Her İman eden İnançlıdır, ama her İnanan İman edemez.. İneğe veya Nazar boncuğuna, "İnanç" denir! "Düşünce" de aynı böyledir, Aklı Kemal'e ermeyenin Düşünmesi (Fikretmesi) Zihninde Hakikat'den uzaklaşmaktan başkasını vermez.. Peki böyle ısrar edilirse "Sonuç": Allah bilir! Kemal'e ermeyen kimse Halk için (Bilim'deki gibi Mekanik) böyle bir Yol olabileceğini düşünür, hayatını bunu bulacağı ümidiyle tüketir.. Halbuki Dost sadece Razı olmak ister! Razı olunca zaten O'ndan başka ne Göz ne Bilgi ne Birlik ne Yol var! "O'ndan" Razı ol ki Razı olunasın!

"Müslümanlık kılık kıyafette değil", değil ama "Şapka İnkılabı" yapalım biz!.. İmanı artsın Cühelanın!..

Cumhuriyetimizin 94. Yılına girerken Piyango'da büyük ikramiye size vursun, artık tvlerde Dansöz oynatmıyolar ama havalar nasıl olursa olsun "Noeliniz" yine de Kutlu olsun! Ha gayret, İnşaallah Kabir'de uyanıcaz.. Gülüyo muyum?..

"Yalnız Sana Kulluk eder, yalnız Senden Yardım dileriz" Yani Avamca Tefsir edersek: "Himmet Doktor!" derken Şirk'e düştüğünü zannetme.. Her şey Put herkes Müşrik olmasın Akıl gözünde.. O'ndan iste ki, Yardımı geldiğinde nereden geldiğini bil; Doktor'a! veya Meleğe!.. bozuk çalma, "Teşekkür"ünü et, Kaba-Yabani olma!.. Böylece Kendinde de başkasına maddi manevi yardım kuvveti bulunca, yani Duaların Kabul bulunca, Kulluğunu bil unutma, Kulluk nedir anla..

Putlar bile O'nun Nuruyla aydınlanıyor, yoksa kim tapacağını karanlıkta nasıl yontacak, diktiği yerde nasıl bulacaktı.. Güneş bile yolunu O'nun Nuruyla buluyor da sen nasıl şaşırırsın.. Peygamberler (as) Putların Karanlığında Nur'a nasıl kavuştular da O'na Ayna oldular.. Anla, öyle bir Nur ki Karanlık da Yokluk da O'na göre Suret'den ibaret kalır! Aşırı Işıkta nasıl gözün hiçbir şey göremez ama bundan Işığa zarar yok! Karanlık da öyle! İşte O böyle bir Nur, ne Suret O'na Perde ne Karanlık ne Yokluk!

Arifler "Tenzih" için Gönüllerinde Alem'i (vs) ispat etmekten, veya yok etmekten, veya ezeli-ebedi kılmaktan başka bir Şey bulmuşlardır belki.. Nedir O acaba! Nedir ki O, ne Tenzih'e ne Teşpih'e ihtiyaç bırakmıyor!..

"Düşünmek" bedenine ait Fiillerden değildir; en basiti bile olsa ne hakkında olursa olsun, Hakikatinin sana "Zihninde" ayan olmasını Sabırla bekleyeceğin, O'nun Tecellilerinden (Belirme) bir Tecellidir. Halbuki Fiil'de Tecellileri olmasa, Bedenin Fiillerini bile Sabırla beklemek durumunda kalırdık; "Düşünce" deyince basit görmen de bundandır.. Hele ki bu Tecellilerin İlim'de Belirmesini (Taayyününü) düşünürsek, buna Hayret et, sakın "Basit" görme! Daha ötesi Varlık-Vücud hakkında ne diyelim?!.. Aldanma, orada ne basit var ne zor.. O Belirme hakkında dil tutuldu, kalem kırıldı; Hakkında düşünülenin ta Kendisi çünkü!

Sevgili yanında Sevgili hakkında derin düşüncelere dalıyorsun.. Çenenden tutup da "Bana bak" demiyor mu sana.. Bu nasıl bir edepsizlik ki, o birlikte oluştan haberin yok ama ona "düşüncesizlik" diyorsun.. Hayret ki ne hayret!

O da Kafirler gibi Nefsine uysa, yanmışız.. Elbette O'nun ve verdiği Kemale Sahib olanların Nefsine uyuşu başka olur.. O'nların Nefs'lerine Uyuşu Esma'larına Uyuşu demektir.. Eğlenceleri, Tevhid, Vahdet olur..

Esma Mertebesi açısından Eşya için "Madde Mana'nın kesifleşmiş halidir" denebilir; yani İlim bakımından.. Lakin, Ruh için bir "Mana"dır, "İlmi Suret"tir demek olmaz.. Keza Felsefe lügatından olarak "Cevher" denmesi de uygun olmaz.. Çünkü Zuhuru Esma Mertebesinde - n değil, Zat Mertebesindendir.. O her şeye Zarf olur, o ise Allah'tan başka hiçbir şeye Zarf olmaz.. Bunun için ki "Min Ruhi" buyurulmuştur.. Ve yine bunun için ki "İnsan" başka hiçbir şeyde bulunmayacak sayıda, şekilde ve kemalde Esma'ya zuhur mahalli olmaktadır.. Ama Esma Mertebesi cihetinden, "İlmi" olarak bakarsan, elbette ki bu Zati Asli Hakikatinden başka Ruh, İlim'de bir Kelime olarak tıpkı diğer Kelimelerde olduğu gibi "Mecazi" anlamda: Manevi Güç, Manevi Kimlik, Enerji.. vb anlamlarda da kullanılır..

Yeryüzü işlerinin sadece Can-Beden Feda etmek ile yürümediğini biliyor olman gerekir.. Asıl Şehitlik, bütün İnsanlardan dilenen asıl şey, Muradı İlahi olduğundan, onlar çok çok az da olsalar, çok şeye kafi gelirler, Allah Razı olur.. Tabi bu Dünya "Cennet" olacak anlamına gelmez bu.. Lakin "Cehennem" de olmaz..

Allah, iman edenlerin dostudur, onları zulmetten nura çıkarır. Ve kâfirlerin dostları tağuttur, onları nurdan zulmete çıkarırlar. İşte onlar, ateş ehlidir. Onlar, orada ebedî kalacak olanlardır. {Bakara 257} Dikkat edersen "onları nurdan, zulmete çıkarırlar" buyuruluyor..

Allah'a gerçekten Sarılanların, ne sağı kalır ne solu, ne korkusu ne ümidi, ne üstü ne altı, ne de herhangi bir şeyi..

Akıl, kesinlikle Zan (veya başkasının Aklı-İçtihadı) üzere hareket edemez; bu anlamda Ümidi hiç, Korkusu çok olur.. Ve O'ndan daha apaçık bir şey yoktur; Korkmayan, Kamil bir Akla ve ki İman'a ulaşamaz. Bu derece Cahil Cesareti sadece Kafirlerde olabilir, çünkü o bilmediğini bilmez ve kabul edemez. Şimdi biz senin kafandaki Kafirlikten ve İman'dan bahsetmiyoruz.. Buna Zan ve İnanç denir..

Kafirler kaçıp kurtulamayacakları bir Azabın Dünya'da da bulunduğundan habersizdirler.. Ölüm'ün de yokluk olduğunu zannettiklerinden, cahil cesaretleri her konuda çok olur.

Sen içi boş, fakat Canlı bir Kap gibisin.. O doldurur seni..

Azap, bir şeyin eksiği yokluğundan olmaz, Celalinden olur.. Sen O'nun sırrından (Min Ruhi) olduğundan sende de Samed'lik vardır hiçbir şeye ihtiyacın yoktur; ama Nefsine meftun olduğundan bunu bilemezsin. Nasıl O hiçbir şeye ihtiyacı yokken yaratılışı diledi istedi, işte her şeyi ancak öyle istersin; aslında O'nu, ama bunu bilmediğinden başkasını istersin.. Mesela Yokluğunu Varlığına tercih ettiğinden, Sıfatlarını, Vücud-Varlık Sırrı salt O olduğundan Zatını Arzularsın.. Bunların hepsi Bil Beni diye, Aşk'tan, Muhabbet'ten.. Ama, bilmezsin sen bunları.. Nazlı, burnu havada olmaman lazım, nedenleri sebepleri geçmen lazım.. İstediği gibi İstemen lazım..

Namazlardan sonra Sehiv Secdelerinde 1.Secde'de: Allahım Hesapsızca Zat Cennetine girdir, 2. Secde'de: Ehli Beyt'e kavuştur. Allahım Şifa ver Def eyle Lütfeyle, Hayırlı Faydalı kıl, Zatınla Tecelli eyle, Allahım Seni Zikretmemde Sana Şükretmemde Sana güzelce İbadet etmemde bana yardımcı ol. Allah'ım, tüm darda olan kardeşlerime, Rahmansın Rahimsin, Merhametlilerin Merhametlisisin, Veli'sin Vedud'sun Mümin'sin Fettah'sın Vehhab'sın Latif'sin Selam'sın Nur'sun, Rahmet Hayır kapılarını aç, Gani'sin Kerim'sin, Maddi manevi rızıklarını üzerlerimize yağdır. Müminleri Muzaffer eyle, Kafirlere Hidayet eyle, Allahım Ehli Beyt'e; Muhammed Hatice Ali Fatma Hasan Hüseyin Selman, Büyüklerime, Ümmeti Mühammede, Zatından bir Tecelli Hediye eyle. Amin

Hakk'ı Batıl'a karıştırma, Hakk İlmini Tenzih et, geç şu Evrimsel zırvaları.. Her şey Zamanla değildir.. Yeteneklerde bunun örneğini açıkça görürsün.. Kimisi elli senede bir Marifet'e varır varmaz, kimi doğuştan.. Müzik'de Resim'de her işte böyle olabilir.. Hayvanlarda da bunun örneği açıkça görünür.. İlim'de de böylesi vardır.. Çünkü Yetenek Sıfat'a, Sıfat Zat'a bağlanır; hele "İnsan", "Min Ruhi" buyurmuştur!.. Sen onun bedenine bakma, Allah onu Kulu diye Nefsinde saklamıştır.. Sen onun Körlüğüne, nankörlüğüne bakma, Hakk'ı istiyorsun a, Hakk'a bak işte o zaman! Adem gibi heykel'de, İsa gibi beşikte, hepsi de ta Elest Bezminden, Hakkı dile getirmiş "Bela!" demiştir!

O'nun Zati, Vücudi bağlantısını sezip, "Hayal" diyerek, "Hiçlik-Yokluk" vs diyerek, yani "Mecaz" ile, Hakikati acele geçtiğin bir yer var.. Oraya dön, beri gel, kalkmamacasına otur O'na.. ve şöyle sor kendine: "Hayal" dedim ama Beyni yok ki, hem "Hayal" de ne.. "Hiçlik" dedim, ama hiç olan benim, "Varlık" ne..

İnanmak ile İman etmek arasında fark olduğu muhakkaktır.. İnanabilirsin ama İman edemeyebilirsin.. Ölebilirsin, ama ne şekilde, ne için.. Ne kadar..

Terk'de Edebi olmayana, Vusül'de Adab verilmez.

Bildiğimiz eşya olan "Ayna"yı niçin yaratmıştır.. Suretine bakman için mi.. Yoksa içinde barındırdığı Hakikat Mana'ları sana açılsın için mi.. Halbuki Hakikatte, eşya olan yaratılmış o "Ayna" ne sana Maddi Suretini gösterebilir, ne de o Manalar onun içindedir..

Ah Zalimler ah Düşmanınızı bir bilseniz; böylesine tuzağa düşermiydiniz..

Allah için bir şey yapmaya itibar edilmez.. Esas olan Allah için Ahlaklı olmak, Allahın Ahlakıyla Ahlaklanmaktır..

Ölen Şehit, kalan Şahit.. Zalim'e ise safi zarar..

Bilim, Teknoloji kıçına rahatlık verirken, bir yandan da Canını alıyor ya.. Kafanın karışıp Nefsinden başını kaldıramaman bundan "Müslüman"!..

Hz İsa (as) Efendimizin çamurdan kuş sureti yapıp üfleyip hemencecik canlanıp uçuvermesi Ayeti.. Neden bu Mucize anlatılıp da bir de sonrasında üstüne "Adem ile İsa'nın yaratılışı birdir" buyuruluyor? Zavallı görüşleri ukalalıkları bırak da tek bir görüşe gel, neden bu Mucize anlatılıyor bize ve ardından böyle buyuruluyor? Kapalı olana Açık olandan gidilir.. Senin için Mucize Kapalı ise, daha çok sürüneceksin, belin hiç doğrulmayacak.. Tıpkı Sebeplere yapışmak Sünnettir deyip de, Kafirler gibi Allah'ı unuttun ya.. İşte öyle..

Hadis İsrailiyat oldu da, Evrim, Modern Bilim, Medeniyet, Felsefe vs "Ayet" oldu..

Ayda yılda bir Dert gelir başına da Huzura davet eder seni.. Oturur kurulursun, kalkmak bilemezsin.. E bir de Aşk Derdine düşenin Halini Makamını düşün sen..

Zalimlerin sevinişleri yüzlerindeki gülüşleri, Allah'ın Celalinin, O Cehennemin gülüşü sevinişi..

İki Benzersiz'in benzerliği, benzersizlikleri olurdu.. Ki bu, Sıfattır.. Ama daha öncesinde, zaten İki olmaları onları Benzer kılar.. Halbuki Zat, Sıfat gibi İki olmaz.. İki olmaz derken Bölünmez yani.. Bu, Ruh'tur.. Sen şimdi benzersizliğe tutunuyorsan, İki'ye ve Bir'e takılırsın.. Halbuki bu tarz ikilik birlik müşahedesi Zayıf İnsani Aklın hükmü altındadır.. Aklın gözetiminden halas değildir.. Şehadet ise Gerçeğin Görüşüdür.. Yani Hakk'ın!.. Ne Kendi Ruhuyla bölünmüştür ve ne de Sıfatlarında Benzeri vardır.. Ruh, bunu bilir.. Ama Dostum Akıl Gözü böyle göremez, zaten kendi Aklına dayanıp da bende O Akıl var deme.. Esma içinde "Akıl" yok.. Marifet ettim zannedip İslam'da Felsefe'yi önceleme, çünkü Felsefe'de bir kaç Kamil görürsen de bu Kemali Kendi Akılları ile elde ettiler demek olmaz..; İbrahim (as) Bildikten ve Gördükten sonra Nefsinin Tatminini O'ndan istedi!.. Kendi Nefis Mertebesinin!.. Aklın göremediği Apaçık Tek Bir G

Kafirler Demokrasi, İnsan Hakları filan diye bir Yalan Uydurmuşlar, buna bir tek Müslümanlar İnanmış.. Müslüman'a bak sanki Dinsizmiş gibi İslam'da Demokrasi, İnsan Hakları var diyor.. Kafirlere kendini kanıtlamaya çalışıyor.. Kendini temize çıkardığı yere ve şeylere bak.. Yahu İslam'da "Yalan" olur mu! İşte böyle olunca anlarsan demekten zevk duyuyorum ki "Senin Felsefen Bilimin Medeniyetin İnsanlığın batsın, sen Adam mısın!"

Gördüklerinden neyi Zikrediyorsan, nihayet gördüğün de o kadardır..

"Mutluluğum Sen'sin" demedikten sonra nerede o mutluluk..

Alem Perdesi ardında Allahın çubuğu sopası yok Karagözüm.. Vücud-Varlık, Mevcud, Şehadet budur anlarsan.. Yakınlık içinde Yakınlık Müjdesi, Kabul edersen.. Aksi halde Sığındığın Vehmi Gayrı Varlıklar, Uzaktan, Cahilane, Hadsiz İddialar..

Çocuklarla düşen kalkan Kim..

Allah'ın Merhameti yanında Nefsini Zikredip de şeytan'ı sevindirme..

Tecellilerin yetişmezse Nefsim gözüne, Sıfatın değişmez Merhametliler Merhametlisi Zatın gayb olmaz a Sultanım..

"Dünya" baştan ayağa "Zulüm"den ibarettir.. Onu Şımartıp baş üstünde tutanlar sayesinde.. Fakir olsun zengin olsun "Dünyaperestler" sayesinde, Zulüm Tahtından hiç inmez..

Zati Hakikati uzaktan Müşahede, Şeyleri Anlamsızlaştırabilir ve Yapaylaştırabilir.. Bu, O'na Yakınlaşma Yoludur.. Halbuki bir şeyin Yapay ve Anlamsız olması İmkansızdır.., çünkü Eşyanın Hakikatinin Aynı O'dur! Hakk'ta Batıl nasıl olabilir?! Düşün.. "Yabancılaşma" dediğin bizzat O'dur.. Ama O'na nasıl uzak durulur! Esması Zatı üzerine nasıl "Nur üstüne Nur" dersek, başta Sen ve her Eşya da öyle Nur Üstüne Nur olmuştur!.. Pire de Yatak da O'ndan! Kim diyebilir ki Güzel O'ndan da Çirkin başka Tanrıdan! Yakına gel Yakına, Uzaktan öyle Görünüyor ki Yabancı girmesin!

Kocaman Güneş kocaman Gökyüzü kocaman Deniz kocaman Yeryüzü, Yanında küçücük etmiş, önüme sermiş..

Bazen Aciziz de, bazen de Yüce'miyiz?.. Mesela deriz "Hastalık beni Aciz bıraktı..".. Yani Hastalıkta Kudret var.. Yoksa Fiil başka zamanda da durmakta.. Perdelerin bazısı Akıl'da bazısı Duygu'da.. Yoksa Zati Bilgi'de ne kapalılık var?.. Tabi bu Sıfatın Zatiyeti, ama Acziyeti de Kudreti de Sen'de görürsün.. İşte daha ne diyebiliriz, bu Latif Perde bizzat Sen'sin.. Nefsinle Sıfatlarına, Ruhunla Zâti tahtına oturtmuş Seni.. Ama Sen Cemaline Aşıksın, yani Sevgilinin kaşına gözüne henüz; Ruhuna-Zatına değil..

Dost'a kendini açıklama gerekmez.. Muhabbetle olursa o başka.. Muhabbet her şeyi tatlı kılar.

Sıfatlarda değişme olmaz, Sabittir.. Derece, Mertebelenme, Tecellilerde ve Mazharlardadır.. Mesela Rahim İsmine bu anlamda örnekler olarak: Dünya, Yurt, Irk, Akraba, Aile, Kardeşlik.. Din Kardeşliği ki Bilirsen, Adem ve Havva, aynı Ana Baba, Yaradan Kardeşliği.. Mazharlara örnek ise Peygamberleri (as) verebiliriz.. Bunlar sadece bazı belli örneklerdir, yoksa eşyada zerrelere kadar ve ötesi berisinde bu Tefekkürün Sınırı yoktur.. Örneklerin hiçbirinde Sıfat-Esma değişmez, Tecellileri, Mertebe ve Dereceleri değişir.. Diğer Sıfat-İsimleri de böylece örneklerde Tefekkür edebilirsin..

"Şükür Secdesi" nedir nasıl yapılır bilir misin?.. İbadetlerin azına da olsa Niyet et, Kabulü, ve artışı, yani Lütuf O'na ait, göreceksin..

Sen bir Yol ile Tatmin buluyorsun diye her Kul da o Yolla Tatmin bulacak değil.. Madem Allah'ın Veliliğine Kullarına Yardımcı olmak bakımından soyundun, Ayna oldun, o halde, her Yolun her İbadetin önce kendinde Hakkını vermiş olacaksın!.. Batıni İbadetlerden olan Tefekkür ile Tatmin buldun diye, her Kul Hindi gibi Düşünecek değil! Gücü yetmeyen olacaktır! Zahiri İbadetlerden Namazla mı Tatmin buluyorsun, İslam sadece bir İbadet'ten ibaret değil! Nehyi anil münker, Hayır, Kendine Nasihati geçmeyene dışarıdan Nasihat fayda vermez! Kimi Üveysi, kimi Tarikat; Hakikat, Marifet, Andan içeri! Kimi Okur, kimi Yazar! Kuran okumakla mı Tatmin buldun, hayır Zikir ile Tatmin bulacak Kullar var! Sen Kalbi Zikre mi geçtin, Hayır, Dille etmeye İhtiyacı olan da var! Halk içinde Hakk ile olmak mı! Hayır Hira'dan inmeyecek olan var! Sen güya Hakk'a mı döndün! Hayır, Halk'a Dönecek olan var! Hem belki kaçıncı dönüş! Alemlerin Rabbi değilsin! Her Zahiri ve Batıni İbadetin, her Yolun hi

Merhametinde Kemal yoktur.. Kemali, Celalinde gizlemiştir.. Adeti budur.. İlke budur..

Üveysiliğin Hakikatteki Manasını Üveysiyyet'e Ulaştırılmayan bilemez.. Hatta o "Kurbiyet"tir.. Sen Tarikat Tıfıllarını geç.. Hiçbir Pir ve Kamil yoktur ki Üveysi olmasın.. Bu Manayı kabullenemeyip anlayamayan "Adam" olamaz.. Ha bazısı önce, bazısı sonra olmuştur.. bazısı da Lafda üveysidir yabanda kalır, o başka, onu demiyoruz, o da aynı Tarikattaki Yaban gibi Yabanidir.. İncelememiştir.. Eşeklik eder, Kalp de Kırar; öyle bir Eşektir.. Bu manaya dikkat etmezsen, sana "Cahil" denir, geçilir; öyle de kalırsın..

Dost yanında, Dost hakkında derin düşüncelere dalıyorsun.. Felsefeci misin, Kelamcı mısın, Zevk mi ediyorsun, Deli divane Aşıkı mısın..

"Yaratılış" bir İş'tir; tek bir "İş".. O Zâtın-Ruhun Nefsinin İşidir ki, O'nun Nefsi de Nur'dur.. Bu İş'ten ilk Tecelli de böylece Nur olmuştur.. "Gece" ve "Gündüz" tek bir İş, tek bir Nur'un Zahiri Batınıdır.. Alem'in Maddesinin Hakikati de Nur'dur.. Her Hakikat'in Zahiri ve Batını olduğu gibi, ilk "Yaratılan" Nur'un Batın'ı "Hakikat-i Muhammediyye", Zahiri ise ilk Yaratılan Ruh olan "Ahmed"dir.. İnsani Nefsinin adı ise, Muhammed (as).. İşte Ruhlarımızın Nefsinin Mertebesi O Nur'dan Yaratıldı; yani "Hakikat-i Muhammediyye"den! Bu Sırlardandır ki, Müslümanlara "Ümmet-i İcabet", henüz icabet etmemiş Kendi Nefislerinin Hakikatlerine Davet olunan Ruhlara ise "Ümmet-i Davet" denmiştir..

Tecellileri içinde Zât.. Alem içinde Beden.. Uzaklık içinde Yakınlık.. Kalp içinde Sevda.. Nefs içinde Ruh..

Vehhabi'ler ve Vahdet-i Vücud'u tam idrak edemeyenler, onların Hallerini beşeri Aşıkların Hallerine benzetirler.. yani "..aslında gerçekten bir Kavuşma yok, onlar Duygu Halleri ile Sevgilinin Hayaliyle Kendilerinden geçmişler, Sarhoş olmuşlar, Yokluk da deseler Varlık'da deseler bundan ibaret, yani gerçek bir Vahdet yok, durum bundan ibaret.." diyorlar.. Halbuki Vahdet-i Vücud tam olarak Eşya'nın Hakikatinin ta Kendisi, hatta Aşkın dahi ta Kendisi ve Hakikatidir.. Yoksa ne "Şahdamarından Yakın" olmak ne "Min Ruhi" ne de sayısız onca Ayet ve Hakkın durumu bu zannettikleri gibi bir Hal, Hayal, Mecaz, Avunma olurdu.. Şu var ki onlar Kafir değiller, ne yazık ki ne söylediklerinin farkında değiller.. Asıl Hayal, Hal, Avunma tam tersi onlarınki..

Madde ve, Mananın Hakikatini, boşuna Ayrı göstermedi.. Hepsi Aşık için.. Aşık Mana'nın Hakikatine erdiği gibi Sevgilinin sadece Hayaliyle, İsmi ile, verdiği Duygu Halleriyle yetinemez.. Maddenin de Hakikatine yani Vücud'a, Sevgiliye tam Kavuşma ister.. Hatta Aşık öyle ki, Yokluğu ve Aşkı dahi perde görür..

"Uyku" değil, "Yokluk".. "Uyanmak" değil, Dirilmek.. An be an, Hayy ile Dirilmek.

"Niyâzî'nin dilinden Yûnus durur söyleyen.. Herkese çü can gerek Yûnus durur cân bana." Niyazi Mısri { ks } Vefa'ya bakınız.. "..Sonra herkesin denenen, bilinen derecesini tanı, birinin çektiği zahmeti başkasına maletme, onun yerine başkasını övme. Herkese noksansız olarak hakkını ver, herkesin hakkını tanı. Birisinin büyük oluşu yaptığı başardığı küçük bir işse, büyük görmene, gene birinin yaptığı iş büyükse, fakat kendisi düşkünse o işi küçük görmene sebep olmasın.." { Ali (kv) }

"Ayakabı bağınızı bağlamayı dahi Allah'dan isteyiniz" { sav } Halbuki "Sebepler" deyince biz bunu ne Dua'dan sayarız ne Kabulünden..

"Mahzun olma".. Gönlü dahi nehy etti.. "Bizimledir".. Vücud'u ispat etti.. Hep sorarım şimdi de sorayım, Ayet mi bu.. Hadis mi?.. Kadim mi.. Varlığını bilmek var, Bilmek var!.. Mahzun olma, Vücud'a gelmeden kim var ki!

Çözemezsin, çünkü düğüm değil.. Bağlayamazsın, çünkü kopuk değil..

Adaletli olmadıktan sonra -ki İlah'ın İsmidir- Yeryüzünde hangi Mahkeme hangi Sistem olursa olsun.. Kafir de olsan, işte, O'nu arıyorsun.. İşte Misali.. İstersen Vicdan sahibi ol, Yanlış yerde arıyorsun O'nu..

Ruhunun (Min Ruhi) yani Senin Öz'ünün Hakikati Bedeninden farklıdır, bunun İdrakine varmalısın.. Öyledir ki Beden yanar, Nefis Acı duyar, o Yanmaz ve Acı duymaz; Sen bu Sırrının ip ucunu basitçe İmanından tut, şöyle ki: Beden ölür Ruh ölmez.. Bu Zati Münezzehliğinden önce Öz varlığının Sırrının Esmai Niteliklerinin de idrakine varmalısın, mesela Sabır.. öyle ki Sabır Manevi Ateşlere karşı Su gibi olabilir, hatta Ateş onun için Zevk'e dönüşür.. Bunlar İnsan'ın Zati Hakikati olmasına karşın, Nefsine Sarılana kesinlikle Sırrından Nasip yoktur.. Ve O Sırrı böyle olmasına karşın acıdır ki sarıldığı Nefsinin Vehmi onu Yakıp kavurur.. İbrahim'e (as) Ateşin serin selamet olmasının Hakikati de bundandır; Zira Ruh O'nun Ruhundan olduğundan ve O ise her şeyin Özü Hakikati olduğundan, Alem'den bir Alem olan Beden dahi Dört Unsur gibi, Hakikat'de yine O'nun Ruhuna bağlıdır.. İnsan'a Kendi Ruhumdan buyurması Tecellileri içinde Zatına En Yakın kılınan Varlık olması

Aklımızla çözdüğümüzü zannettiğimizle duyusal ve duygusal olarak karşılaştığımızda Halimiz nice oluyor?.. Yakub'un (as) karşılaşmasından Yahudiler anlamadı, ama sen bunu anla.. Kol pazuların güzel hoş da misal Sabır pazuların İlim pazuların ne durumda? Nefsini Kalbin yener.. Şüphesiz ki İnsan zayıf yaratılmıştır.. Cemal'e Aşık.. Zati Cemal'e ise Aşıklardan başkası bakamaz.. Vahdet'de hiçbir zorluk yoktur; Yiğitlik ve tevazu, yokluk hiçlik "gösterilerini" terket.. zira Kavuşma Vakti bunlar çiğliktir hamlıktır, lüzumsuzdur!..

Akıl son haddine vardığında O'na yükselmek için bir Burak'tır.. Cebrail'in titrediği yere kadar seni taşımak için.. Sonra O'nda Kemal bulursun.. Marifet budur.. Yani şimdiki zamanda çoğu şaşkının ve aymazın zannettiği gibi Marifetullah, tam tersine Akla varmak için değildir.. O senin Marifet zannettiğin senin bineğinin olgunlaşması ki onu ulaşılacak Makam, son nokta, Kemal zannetmişsin.. bir de bir havalar bir havalar.. Bir İnsaniyet, Medeniyet, Bilim, Felsefe, Evrim aşkı ki sorma gitsin Halini..

"İlim" deyince "Eski" kabul ediyorsun, Bilim olarak kabul etmiyorsun.. Sanki bugünki "Bilim" dedikleri yarın yanlışlanmıyormuş gibi, "Kesin" bir Bilim varmış gibi.. Halbuki yanılma payı hep olmakla birlikte "Rüya"nın bile bir İlmi vardır.. Hani sanki İnsan tarafından bir şeyler Biliniyormuş ve Kesin imiş gibi "Bilim" var da "İlim" yok.. Ah kardeşim Cahil misin ve nasıl bir Cahilsin sen bilemedim ki..

Nafile Kıyamlarda dur, nafile Rükulara Secdelere var, Büyüktür Rabbinin Lütfu, nefsini ko kenara Nafile Huzura var.

İlk önce Tecellileri geçiceksin.. Nihayet Tecellilerini O'ndan Bileceksin.. Bu Seyr Geniş anlamda İlla O'nunla neticeleneceğinden, bu Bilme'de hiçbir Kayıt olmaz.. yani bazen An'da, Zamansız, veya Zaman'a yayılmış, Evvel Ahir.. kimi zaman şuurlu veya şuursuz, ama Gafletsiz.. kimi zaman verirken kimi zaman alırken.. bazı Uzaktan -Esması ile-, veya Yakından, ama hep O'nun ile, bir Ömür ve Ebedi..

Parmakların dahil herhangi bir şeyi yerinden oynatabildiğin kuvvet ile, oynatamadığın kuvvet, aynı Kuvvettir.. Yani kavanozun kapağının sıkılığı ile, senin onu açman, aynı Kudret sayesindedir.. Şu da var: İrade, yani kavanozu açmak "istemen" de Aynıdır.. Ama Niyet'e gelirsek, işte o Farklı.. İçinde bulunduğun Fiilde ve Fiilden, Senin hiç düşünmediğin, hesaba katmadığın veya Niyet etmediğin Sonuçlar meydana geldiğinden, yani Ceza'dan ve ötesinde "Hikmet"den bunu anlayabilirsin.. Yani "İrade" dahi "Gayrı" değildir, fakat onda "Fark" var..

Bazı şeyler dile gelmez ki, nasıl yanlış anlayacaksın..

Şu kediciğim peşimde niye dolanır, neyin kuludur, bende ne Var, ne diye peşimde dolaşır.. Rızık mı.. Muhabbet mi.. Yarın başka evde olsa unutur gider.. Beni tanır mı; hiç tanıdı mı ki.. Güzel mi güzel; kör topal olsa da yine bir alıcısı vardır Kulun; Sahip mi yok.. Muhtaç mı ki bana.. Bu ne demek şimdi?.. Sen benim hiçbir manam yok mu sanırsın Ey Kul? Benim Manam Kendimde.. E Sen neye Kulsun da Ben yokmuşum gibi! Ben düğüm müyüm ki, çözeceksin beni? Yok muyum bulacaksın? Uzak mıyım nasıl Yakınlaşacaksın? Sen neyin Kulusun ki tanımazsın Beni?

Onları öyle Korkuttu ki, O'ndan başkası olmadığını anladılar.. Aşk oldu, Aşık oldular onlar.. Rabbim, Ey Alemlerin Rabbi, Aşk olsun Sana!

Eğer Nefsini dikkate alırsan, O çok Yüce'dir, elbette sen bir Hiç olursun.. Ama bu senin Nefsinin bir Hal'idir; "Hakikat" değil.. Çünkü O sadece Yüce değil, ve sen de sadece Nefis'den ibaret değilsin.. Yani Sen Hakikatini bilirsen, elbette toprağında kalmazsın..

"O" "Müzik" hakkında.. Notalar kendi başlarına hareket etseler oluyor mu?.. Müzik oluyor mu?.. Olur da, O Notalara Hayat veren Müzik, Kendini olduğu gibi göstermez, tatsızlık olur.. Majorler Minörler, Makamlar.. ya Ona ölesiye gözü kapalı Uymak var.. ya da ölesiye Teslim olmak.. Besteciler var, Müzisyenler, Orkestra Şefi de var.. Ama Müzikten başka bi seçenek yok.. Diğer seçenek "Kibir", yani çelişki, tutarsızlık, yabanilik.. Anlamsızlık.. Hiç tavsiye etmem, Ondan daha Kibirlisi yok.. O'nsuz hiçbir şey yok! Her şeyden Kendisine Yol var Teslim olana, Uyana! Teslim olmayana dahi İslam'dan gayrı Hakikat yok!

Efendimiz Nurumuz Sırrın sahibi idi, Sır idi de Hira'ya çıktı.. Uzletsiz Halvetsiz Salatsız! Tasavvuf, "Melamiyim Ben" ayakları.. Bütün gün Şeriat Ehliyle, Halkla didişte, ama Hak ile, Halkı geçmiş! İki dakka yalnız kalamaz iki lokmaya sabrı yok, ama Hakk ile, Birlik-te O!

Sen O'nu Kendin gibi Benliğine Haris mi sandın da, Yalnız olsun, Kulu Kulları olmasın?.. Hangi Hakikat vardır ki, ister Birlik ister Çokluk, Tek ve Çift, O'nun Bir olan Vechinin Aynası olmasın!

Kul olunca İkilik olmaz, Aşk olur.. O Gizli olan, Kul ile ortaya çıkmış olur; Aşk olur, Muhabbet olur.. Yoksa ne Evvel ne Ahir, El An zaten kimse O'nunla değildir ki, ne Zahiri ne Batını, ne Birliği ne İkiliği! Kul olunca tek de olursun çift de olursun, bir de olursun çok da olursun.. Şimdi sen artık Lafı kes, Laf Ebesi olma, Kul ol!..

Hal Ehlini, Tecelliler yönlendirir.. Sıfat Ehlini, Esmaları.. Allah Ehli ise, bizZat O'ndan etkilenir..

Yol belli Yolcu belli Hancı belli.. Kendi arayışına kapanıp da Yol Yolcu Hancı çıkarma.. Yabani olma! Bak ne buyurmuş Selam olsun o Bulanlardan biri : "Seni, kimseye muhtaç olmadan tek başına yaratan o eşsiz varlık, seni sevdâ içinde tek başına bırakmaz.. Kendi içine kapanıp hayâller, düşünceler meydana getirdiğin evde, yâni senin gönül evinde, seni yalnız bırakmamak için, sana yüzlerce güzel yüzlü eş, dost belirtir."

Görmeyi Duymayı Parmaklarını Ayaklarını, Nefes almayı.. Sana bıraktım dese, Halin nice olur bilir misin? Ya bir de Seni Nefsine bıraksa... Sen bundan korkup ürkme, Vehm'e kapılma, Üstündekinin İdrakine var da bir "Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhil aliyyil Azîm" de.. Muhabbetle Gönülden Şükr'e Hamd'e, Huzur'a var.

Küçük görme, O'nun için söyledik O'nun için dinledik, O'ndan buluştuk, Allah için sevdik, O buluşturdu bizim kalplerimizi.

Sen şimdi Yaratılışın içindesin ya, Hayret etmiyorsun, her şey normal veya anormal, şöyle böyle filan.. Fakat Bir de "Acayip" var.. "O" Acayip olanı görebilmek için, dünyaya hiç yoktan, şimdi, birden gelmen gerek..

Hakk olarak Fıtrat Dini olduğundan, İslam'da hiçbir Kayıt yoktur.. Haramlar, İbadetler ve Küfür dersen, Mümin bunları Nefsinden ve Kader bakımından zaten gayet iyi bilir.. Yani Günah işlememek gibi bir Kaydın olamayacağını bildiği gibi İşlemenin de bir Kayıt olacağını bilir.. Ama Kafir-Ateist bu seviyede bir anlayışa sahip değildir ve asla olamaz.. Günah yoksa, zaten "Kafir-Mümin" çelişkisi de olmamalı değil mi!.. Başta Nefsini bilmediğinden, ve Dini de bir Kayıt gördüğünden, en büyük Çelişki olan Kayıtsızlık Kaydına düşmüştür.. Görmüyor musun hallerini, onlara göre Nefisleri dahil her şey "İlah" edinilebilir (İnek bile..) ve olabilir de, yalnız Bir Tek "Allah" Gerçek-Hakk olamaz.. Güya dinler, hatta Mitoloji bile olabilir de, bir "İslam" olmaz.. Şunu unutma ki biz genel olarak İnsanlardan değil Hakikatlerden bahsediyoruz.. Yoksa Kafirler diye bir grup var da çok mu Merhametliler çok mu Akıllılar ki?! Bu Kayıtsızlık meselesi herkesin değil, a

"De ki "Kininizle ölün" Ayeti Müminlerin Nefretini değil, Zalimlerden Rahmet Merhamet bakımından Ümit Kesmişliğini İfade eder.

Bilgisiyle Kibirlenen bir Hayvan göremezsin; ancak Duygusal olarak Kibirlenirler.. Heybet başka, Kibir başka; Kibrin aslı Cahillikte.. Ben başka, ben-"LİK" başka.. Ben "Ruh", Ben-Lik Nefis diyelim; ama bu "Nefs", "Öz, Saf Kendi" anlamında olan değil; "Ego" diyorlar.. "Öz Güven" ise "Öz"den kastın ne, kavrayışın ne kadar Derine iniyor, ona göre!.. Tabii Nefsini mi kastediyorsun, Sıfatlarını Kimliğini mi.. Allah'ın "Min Ruhi" dediği "Sen" mi.. Sonuçta konuştuğumuza nispetle Kavrayışına göre, Allah'a Sığınmak da Güvenmek de, ister gizle ister aç, bir "Sen"den geçer.. Ve bütün İşler O'na döner!..

Konu Sıfatların Tecellileri ise Güneşi görmeyen Şimşeği Aydınlık sanır.. Kaldı ki öyle Tecellileri var ki, Güneş Karanlık kalır.. Böyle sonu gelmez sınırı olmaz, Aşk'ında helak üstüne helak var.. "De ki: “Hepsi Allah'ın katındandır.”.."..

Dünya Seni tanımaz, verdiği Sözü tutmaz, Sana değer vermez, her şeyi sallantıda yarına çıkmaz.. Allah'ı tanı, Mümin Kullardan ol.. Dünya bundan böyle, Nefsin Aklı bu işi anlamaz..

O senin gözün kulağın ellerin ayakların olacak da "Sen" Sır olup ortadan kaybolmayacaksın, Nefsinden Amelinden İnsanlığından Dünya'dan uçup "Ruh" olmayacaksın, öyle mi..

Ey Yalancı! Ey İkiyüzlü! Yaratılışı sevmeseydin yaşamazdın! Hakikaten sevseydin de Yaratanını bulurdun! Ey Riyakar! Senin Sanattan haberin yok ki Sanatçısını arayasın! Senin işin gücün yemek içmek yatmak ve uçkurun!

Akl'a göre, bir sonraki an yoktur, yarın yoktur, gelecek yoktur.. O halde sözlerinde Sadık olsalar, ne Akıl ne Felsefe ne Bilim ne Evrim ne Kendileri, gayrı hiçbir şey Yok!.. Peki şu güya "Medeniyet"leri, "İnsanlar", filan.. nasıl varlar? Çünkü, hayatları Yalan Dostum! Aksi halde, "yaşamak" mümkün mü!

Şu Alem veya herhangi Alemler hiçbir anlamda hiçbir yönden Ezeli veya Kadim değildir.. Alem'den Kainat'dan Sen ne gördün ne anladın?.. Doğru, Kemalince anladınsa, Kadim olan O'dur, Alemler Kainatlar değil.. Senin bi yapıp ettiğin işler alemin var, bir de iç alemin vardır.. İş işlemek olsa da olur olmasa da olur değil senin için.. Fikrin susmamış, Dilin susmamış, Basit Hallerle eğlencede kaldıysan, İç Alemin Kemale ermemiş, Kesintisiz Huzuru tecrübe etmemişsen, Hala Nefsinden konuşuyorsun.. İş güç hareketle zaman doldurur, Nefsini güya Hakla meşgul edersin ya, ondan.. Yoksa Kainat Kadimdir demezsin.. Dersin de cahillğinden dersin, dediğim gibi işgüzarlığından veya dedi-kodu, laf.. Bak Zaman'dan hiç bahsetmedim var mı yok mu..

Sen bir zarar görmesen de, İlkeli, prensipli bir kimse isen, duygusal olarak Öfkelenmesen bile Öfkelenirsin, Sınırları Belli eder hatta Cezalandırırsın.. Sen böyle olursun da, seni Kendi suretinde yaratan O hiç Öfkelenmez mi!

Görmedin mi Rabbin gölgeyi nasıl uzattı? Eğer dileseydi elbette onu, sakin (sabit) kılardı. Sonra da Güneş’i ona (gölgeye) delil (yol gösteren) kıldı. Furkan 45 Bu Ayette Allah (cc) Akıl ve Nedensellik bağlarını koparıyor, ve asıl noktaya işaret edip buyuruyor ki "Güneşle Gölgenin aslında hiçbir Nedensel bağı yok, ben onları öyle göstererek size Deliller veriyorum".. yani buna göre işin esasında, mesela Dünya Yuvarlak mı yoksa Düz mü diye bir Tartışma olsa da Hakikatini öğrenmek istesek, hem düz hem yuvarlak, hem yuvarlak değil hem düz değil.. Hakikat arıyorsan, bundan gayrı Hakikat yok! Buradan bakmadın mı da zaten ha düz görünmüş ha yuvarlak.. hiçbi farkı yok, çünkü zaten Hakikat ikisinde de değil!..

Şeriat Ehlinden iki Kişi düşün ki bunlar ikisi de Haklı olduklarına kani olup birbirleriyle Mücadeleye düşsünler, didişsinler.. İşler kızışsın.. Sonra da birden Menfaatlerini düşünsünler ve ikisi de desinler ki "Ben bu didişmeden vazgeçeyim de Allah bana Cennet'de bir Köşk yapsın".. Ve böylece de Azim gösterip Barışsalar.. İşte sana "Şeriatin Hakikati".. İşte sana "Hakikat"!.. Şimdi Sen Hakikat Ehliyim Teranelerini bırak da Hakikat Mertebesinin senin Kayıtlarına rağmen Genişliğine bak! Şeriat'ı değil kendi Cahilliğini, ve yine Şeriat'ı değil, güya Ehillerini Kınayacaksan Kına.. Sen Halk'tan geçememişsin, bari Kendini Kına Kendini! Daha doğrusu Nefs'i Kına Nefs'i! Yok "Melamiyim Ben" filan ayaklarını geç!

Esmaül Hüsna'nın Hilafeti Nefsinde, Zatının Hilafeti Ruhunda Sırlanmıştır. Esmaül Hüsna Celal ve Cemal'de toplandığından Nefsin Kemali için "Denge" gereklidir diyelim; Kalbini bunun için iki parmağı arasında döndürür durur.. Ta ki Suretine, Esmaül Hüsna'sına Temizlenmiş bir Ayna olasın.. Perde olmayasın.. Böylece Ruhun Ayna'da sadece Sureti, Nefsini değil, Müsemma'yı da görsün.. "Min Ruhi" Sırrı Hilafetinden öte Vahdetiyle, Kalbinin en derininde Ruhunda, Sırrında Parlasın..

"Acz" insana nispetle Acz, O'na nispetle "Kudret"tir.. Aciz bırakır.. "Nispet"lerin Hakikatine er.. "Rabb" "Merbub"u, Merbub Rabbi gerektirirse de ikisi de Kul ve Rabb açısından İsim Fiil Sıfattan ibarettir.. Ama Zatlar açısından durum farklıdır; Min Ruhi.. Hakikat şu ki elbette Rabb de vardır Merbub da..

"Yürümek" vesair yerine Uçmayı "Mucize" saymak, Mucize'yi vesair hem red hem de kabul etmek açısından "Ülfet" ve "Gaflet" Sırrına dayanır; "Adetullah" "Sünnetullah" veya "Akıl" deyip de, "Yakin"den mahrum kalanlardan olma. "Tenzih" ve "Tenezzül" açısından da "Hakikat"ler bunu gerektirir.

Kedi Görmesiyle yetinmez, mutlaka Koklar.. Ağma, Görme İhtiyacını Duyması ile karşılayabilir.. Şekiller (Musavvir) Fark'lı, Suret (Nur!) aynıdır.. Görme Duymanın, Duyma Görmenin (vb) aynı olmaz.. İnsan için Fazlası (Nafile) vardır, Temiz Akıl (İlim) ve Temiz Kalp (Muhabbet) ; Marifetullah.. Yani Nefsin Temizlenme, Arınma İhtiyacı olur ki onlarla her biri ayrı Esmaül Hüsna'yı algılayabilsin.. Fazlası (Lütuf) ise, Müsemma'dır ki "Ruh" içindir; O Kulun Nuru Celal ve Cemal'e bağlı Nefsin parlaması gibi Kesintili (Zaman) değil Zati'dir (Min Ruhi).. Arınmaktan Münezzeh, Parlamaktan Gani, Ayrılmak-Birleşmek, Uzaklık-Yakınlık olmayan "Vahdet", "Ruh" içindir..

Kalbini eğip bükeceğine, "Dilediğini Yaparsın ne gam" de.

"Yalnızlık" Yaratılmıştır, yani Gaflettir.. Çünkü İkincin yok, Sen'den başka Yok, ki "Yalnız" olasın da, "Yalnızlık" olsun.. "El an" da öylesin.. Ve Kulun da yine, Sen Varken nasıl Yalnız olsun ki, "Yalnızlık" olsun.. O halde bu Yalnızlık, olmayan bir şeydir, Gaflettir, Vehimdir..

"Her şeyden kesilin, Bana gelin" dedin.. Kimisi Korktu kimisi Acele Koştu.. Öyle bir pazar kurdun, öyle hile ettin, öyle tuzak kurdun ki, herkes bu işten karlı çıktı.. Kimine Zatın, kimine Sıfatın kimine Nimetin.. Ortağın yok, hepimizin payına Sen düştün!

"Ruh"un Oluştuğunu, hem de "Beyin" aracılığı ile meydana geldiğini iddia etmek, Ezel Kavramının Zamansızlığı ifade ettiğini Dünya'da tecrübe (-Keşf) edememekten, Akıl Perdesini aralayıp anlayamamaktan kaynaklanır.. "Hiçbir şey bir An'da ve aracısız, direkt olarak Varlık Sahibinden Hayat bulmamıştır, her şey Zamanla, Oluşur, aksini Akıl kabul edemez!" İnancından! veya İnançsızlığından mı demeliyim! Yani Akıl ve Madde Bilimsel açıdan (!) Reenkarnasyon'dan çok da farklı bir seviyede değildir bu İddia! Zira ikisi de Madde (!) boyutunu, yani Oluşu, yani Dünya'yı, aşamamıştır!.. Temiz Akıl "Tohum" açısından Teselsül olamayacağını çok net görebilir; Nefs Perdesi arada değilse! .. Eğer "Ruh" derken kastedilen yanlışlıkla "Nefs" olur ise, belki İddia bu açıdan uygun görülebilir.. Zira Kuran-CI isek (!), Allah, Nefs için Kendi Nefsimden dememiştir.. Lakin "Ruh" için "Kendi Ruhumdan" buyurmuştur!.. Yan

Her türlü Özrü de Mazereti de kabul eder, ama "Gaflet", "Muhabbetsizlik" olur.. Muhabbetsizlik de Kibir'e, oradan Vicdansızlığa varır.. Zalimlerin durumu budur.. İşte ondan sonra Sivrisineğe bile Muhabbet eden O İlah İnsan'a benzemez.. Düşmanını dahi hasretle anarsın.. O çok beğendiğin Kendin dahi hani? Ararsın da bulamazsın! Ateş'den Merhamet beklenir mi? Ateş'den bile Medet umacak hale getirir seni... Ey Celalinde Cemalinde tek eşsiz olan Zat, dersimizi aldık! Hakikat şu ki bize Senden başka Dost da yok, Düşman da; şu halde Dostluğunun Hakkı için Yalvarırız, bizi Zıtlıklardan azad eyle! Muhabbetin Hakkı için bir an olsun Muhabbetinden Gafil etme!

Her başa gelende binbir veche vardır, tek bir veche'de kalma.. Ama, Kul olana Tek bir Vech var; O'nda kal ki, hepsini yerli yerince görürsün..

Hiçbir şey O'ndan daha Zahir değildir; Tecellisi dahi..

Hayat Kanına karışmış, Bedenin Aşk Şarabının Testisi; Sarhoş ol!

İbrahim gördüğüne "İşte bu benim Rabbim!" dedi ve Alemlerin Rabbi de "Biz ona öyle gösteriyorduk, ki Yakin sahibi olsun" dediyse, Sen bundan Sevgilinin Cilvesini anla! Anla da Şirk'ten korkma, Kurtul!

Kilit yaratılmışsa, Anahtar da yaratılmıştır.. Sen bundan Zamanın olmadığını bir çabuk anla.. Celal Kilit, Cemali Anahtar.. Zatı Hazine.. Lakin bu Anahtar ve Kilit, dikkatli ol, yaratılmış değil.. Anahtarla Kilitle oyuna dalıp da, çoğu gibi Hazine'den Gafil kalma.. Çünkü bu Anahtar ve Kilit, yaratılmış değildir.. Sana Kendi Ruhumdan demiştir..; Anahtar sensin, Kilit de sende, Hazine de Sen!..

Dün gece "Şehri" şöyle bi gezdim, tanıdık eş dosta göründüm..; meğer Nefsim imiş.

Nefs'in bir an Kafir bir an Mümin olduğunu bilen kimse nasıl olsun da Tekfir davasına, Mezheb Didişmesine vs düşsün.. Bu Din Gariplerin Dinidir, Ahkam kesenlerin değil.

Güzel bir Sabırla Sabredemezsek de, ne Gam, Utancımız var !

Şeytanların ve Nefsin Vesvesesi en büyük Dedikodudur.. Ama Allah ile Kulunun arasını açmaya imkan var mı!

Sen benimle meşgul olurken ben nasıl olsun da Seninle meşgul olmayayım..

Haller Cezbe'dir.. Kendine ersin, varsın gelsin diye Aşıkları.. Gelmeyeceksen, Haller ile Marifet gibi oyun oynama, boşa yorma, yorulma.. Hangi Hal imiş ki O, Zatına Vuslat bulunsun!

Çalılıktan Düzlüğe, Dünya'dan Huzuruna, Esma'dan Müsemma'ya ne vakitte varırsın..

Sana senden yakın olana hangi mesafede ne derece ne kadar tayyi mekan tayyi zaman yapabiliyorsun?.. Mesele varsa, İlim, Aşk, Muhabbet meselesi..

İhtiyacın giderildiğinde unutuyorsan, neye ihtiyacın olduğunun İlminden gafilsin demektir. Mesela Sabır, nedir?.. Acaba hangi Esma?.. Hangi Müsemma! Marifetullah?

Başta sen bir yaratılmış iken, yaratılışı sevmeme gafletine düşme. Yaratmayı sevmese, veya maksadı sadece Sanat olsa, üstüne bir de Ruh vermezdi.. Taş, Bitki, Solucan kadar bile Canı Aklı olsa, yine yaratmış.. Bir de İnsan'ı, Seni düşün, Kendinden Ruh vermiş. Hatta neredeyse hepsi Senin için.. Öyle ki, Yaratılışı sevmese, bu Kendini sevmemek gibi olurdu. Sevilmeyene dahi izin vermiş, olsun demiş; neticede Af'fa, Merhamet'e, Sabr'a, Şefkat'e, Akl'a, Adalete, Aşk'a varır iş.. Yani yine Kendine.. Sen, yeter ki Yerini, yani Hakkı bil!.. Celalinde de Tatlılık bulur seversin o zaman.. Kim Aşık kim Maşuk kim Zalim?..; yerini bil de Kafirlerin başına gelen gibi fazla Naz Maşuk usandırmasın! Hangi Esma'sı Çirkin, Kötü buldun?.. Hangi Müsemma'ya vardın! Yerini bil Yerini!

Bir de O'nu düşünme derler.. Nasıl ifade edeyim Aşkım; Sendeki belirsizliği.. Cemalinde Eşsiz, Celalinde Eşsizsin.. Senden gayrı Kim çıkar, Bu dibi görünmez kuyu tuzağından..

Kendi Kendisi ile olan da, Zahir Batın kalır mı.. Sen'i (Min Ruhi) "benliğinden" (Nefs) alan da, Gayrı Müşkülün kalır mı..