Nur olmadan, Suretler olmaz.. Güneş Sureti, ve Işınları, gökkuşağı hatta gölgeyi düşün.. Cansız ya da Canlı bütün varlıkların Sureti!.. Cisimsiz olan O Nur'dan bağımsız olmazlar.. ama gör ki O Nur ve Suret onlardan bağımsız onları evirip çevirmekte! Tek, Kendi Nurunda Musavvir!

Leylekler getirdi diye biliyordun.. Meğer Annen Baban yapmışlar seni!.. I ıh, Sperm Yumurta birleşip oldun.. Yok, o da değil.. Gördüğün gibi Suretler değişmese de Hakikat Tasavvurunda bir şeyler değişiyor.. Bilgin başka bir şeye çekiliyor.. Cahil ve Kafir olmazsan, yoldan sapmazsan, bu yolculuğun varacağı yer belli!.. Aksi halde leylekler getirdi!

"İnsan" Hayvan'dan değil, her şey O'ndan birer Cüz'dür. Hakk Ehli bunu bilir; gerisi, İnsan-lar "İnsan"ı kendileriyle ve başkalarıyla Kayıtlayanlar olarak ikiye ayrılır.

Allah Kardeşlerinin kusurlarını sana kendini onlardan daha Üstün Görmen, onları Aşağılaman için değil, Doğrularını Zikretmen için gösterir!

Dua edebilmen, istediğin şey ne olsa, kıyaslanamayacak kadar ondan daha büyük, hem de peşin bir Nimet'dir; lakin bilmezsin!

Cuma'ya gittim gelemiyorum, Cami'den Sarhoş çıktım bu nasıl iş.. Gel öpeyim diycem, Çift görüyorum, seni nasıl bulayım!

Kendini bilinenlerden al, Bilinene ver.

Ne desem tersine, ne etsem tersine.. Öldür ki ters düz etme.

"Cemaline döndüm Yüzümü" deyip de Celaline La diyebilir misin.. Veya "Zatına Döndüm" deyip, Celali Cemali bütün Tecellilerine La diyebilir misin.. Aşıkların bazı değişik deli halleri vardır.. Maşuk da onlara herkese açmadığı öyle deli değişik kapılar açmıştır.. Halk ve Halkla didişenler onları bilemez..

Kimileri Suret'te kaldı Put'a Nispet etti Putlara taptı.. Kimileri Madde'de kaldı Yok saydı İnkar'da kaldı.. Kimileri Yaratılış'a, Zaman'a Nispetledi, Gayrı'yla Kayıtlandı.. Kimisi her şeyi Yokladı Fena'da kaldı.. Kimileri Tenzih etti Tecelli edeni görmedi, Mushaf'ta kaldı.. Kimisi de Canlı Kuran oldu, Her şeye Yaratılışını Tecellisi ile Verenin Nispeti, O'na kaldı!

Kulluk İnsan'ın Kaderidir.. Ahmak bunu Cebr'e yordu, Hürriyetini Kaybetti.. Aşık ise Aşk'a yordu da Hazıra kondu, Devlet buldu! Kader'in Hükmü ikisinde de şaşmadı!

Ne İkiliği, "Kendi Ruhumdan" demiş.. "Her şeyin Yaratıcısıyım" demiş, ne İkiliği! "El An" buyurmuşlar, ne Zaman'ı! Yüzünü döner Nazlanır da, Küser de, Kimin Perdesi, Kimin Aşkı!

Küfür dahil, İnsan'a Verilmemiş, İstisnasız her İnsan'da Sırlanmamış hiçbir şey yoktur, ama, "Vicdan" gibi Azabını Duymadan, hepsini, Kendini dahi İnkar eder, örtebilir!

O'ndan bir Ruh'sun ama, Sana Nefis vererek, Ego'n ile öyle bir Çelişkiye, öyle bir Aşk Tuzağına düşürmüştür ki, Kendinden geçmeden olmaz!

O'ndan birer Ruhturlar (Min Ruhi) Teslim olmazlar.. Nefislerine (Ego) seve isteye Esir olurlar!

"Kalpleri vardır..".. Onunla Akletmezler! Ruhları (Min Ruhi) vardır.. Teslim etmezler!

Kalp, "Huzuru Emr"e girince, Dünya yanmış ne gam..

Bir gün tıka basa yiyim beş gün aç dururum, iki gün güleyim on gün ağlayayım!.. Bu böyle Laiklikle, İnsani İrade ile olmaz; Nefsi Keyfiyette olur!.. Allah'a Yapışmalı! Çünkü her Halin yerli yerince zaten vakti gelir, yani uzamasına gerek kalmaz, bir kıvam vardır; Vahdet Ehli Vücud'da eridiği gibi Hallerinde de, çayın şekerde eridiği gibi erir, öyle tatlanır.. Batmayan gemi çirkin görünür?..

Ruhundan (Min Ruhi) bedenine bedeninden düşüncene, düşüncenden duyguna, sonra geri yine Ruhuna, Döner durur, Vahdet'de (Min Ruhi) Feyzi Deveran var!

Zatından Sıfatına Esmasından Tecellilere.. Tecellilerden İsimlerine, Esmasından Sıfatlarına, Sıfatlarından Zatına.. Feyzi Deveran var! O'ndan gelir O'na Döneriz Min Ruhi Sırrında! Kayıtlanma Tıkanma, Vahdeti Vücud Sırrınca, Aka Dur Dön Rabbinde Ey İnsan!

Hayal Gücü (Musavvire), Fikir Gücü (Müfekkire), Hafıza Gücü, İdrak Gücü birbirlerine Allah'ın yardım ettiği kadar destek vererek Tasarımlar, Kurgular, Gerçeğe Uygun mu değil mi filan diye Sorgularken, Sen İnsan'a (Min Ruhi) bu Fiillerinden görüldüğü kadarıyla İdrak edilip verilmiş İsmi-Sıfatı konumunda olan bu "Akıl", neye ulaşmaya çalışıyor, niyeti, maksadı nedir.. diye sor.. Zatına!..

Allah İnsan'a bizzat Fiiliyle Su içmeyi öğretmeseydi, Akıl kendi başına bedenin Susuzluğunu anlayamadığı gibi Su İçmesi gerektiğini de fikredemezdi.. Akıl Fikredemez ve Bilemez, Ruh onunla sadece Beden Gözü gibi OL-anı Seyreder, Algılar, yani sadece Kabul edicidir.. Keza Hayvalarda da İş böyledir.. Her şeyde öyledir!..

İsimlerinin Tecellileri arasında ezilip kalmak istemezsen Kendini bil.

Bir Müslümanlık Hali veya Tavrı, Müslümanlığın Kendi değildir! Tavırları ve Halleri geç, Teslim ol!

Hafıza, Hatırlama İşlemi, zevk verir (Bulmaca), ama Mana'yı vermez.

Birisine Öfkelendiğinde, Kendi Hatalarını, Günahlarını, Nefsinin Hallerini Hatrına getir, geçer..

Sen (Min Ruhi) karışmazsın, Kafan karışır. Bu, Varlığın Bölünmesi değildir. Arapsaçına döndünse, Saçını kes. Fikir İcad olabilir, Aklın değil.

Kabe'nin Suretini yık bakalım "Mana" kalacak mı.. Suret Mana, Hakikat; bunların Edebiyat'ını yapmak kolay.. Suretini İnşa ise İmkansız!

Dünya Günah Vesvese bükmüştür Boynunu Göğsünü, Ümid kesme Rahman Rahim Zahir Batın, ne yana dönsen elbet Vech'i Galiptir!

Kalp Gözünü yumma ki seyret; Çün her ol an Zikri Tesbih'dir.

Efendimiz'den ayrı düşüp de inleyen ağaçı düşün, dağlara selam vermesini düşün.. Edebiyat değil bunlar, Mecaz Metafor değil! Nasıl Dağlar Taşlar bir şey anlamazmış! Anlamayan, mecaz hakikat filan diye ukalalık eden, Taş kafalılık eden sensin sen!

Olumsuzlanan elbette ki "Ben" değil, "LİK".. Yani: "Ruh" (Min Ruhi) değil, "Nefs" (Ego)..

"Vahdet": Bir-Lik.. Bir-Lik Kendisiyle mümkün olan O "Bir" ise: "Vahid"..

"Zaman" Kelimesini Zihninde Söyleyip de hem Manalandıran, ve Fiiliyle onu Canlandıran O'dur.. Dursa görürdün ki O yine de Hayy'dır.

Unsurlar, Bedeni-Dünyevi Yaratılış, Ol-uşma-Bozulma, yani Alem'e gelirsek daha genel olarak "Sebep-Sonuç" İlişkileri, Sen'in Özün için değil Akl'ın içindir.. Alem dediğin Yerin Göğün ise Aslı Yapısı, Nur'undandır; Bedenin Nur'dan olduğundan öte, Özün ise Ruhundandır (Min Ruhi)..

Rabbimiz Dilsiz değil.. Musa'ya (as) Seslendi, onunla Konuştu. Sessiz olmadığı, Ses dediğinin kendisi O'na ait olduğu gibi, Suret'in kendisi de O'na aittir.. Suretiyle öyle bir derecede Dağa Tecelli etti ki Dağın yaratılışı ortadan kalktı, Sesiyle aynı derecede Musa'ya (as) Tecelli etse, Mana ne olurdu! Bu konuşmadan, Murad ne olurdu! Onun Görmek istemesi Peygamberliğinden hariç bir görmek istemekti, yani dünyevi yaratılışının kalkmasını istemesiydi! Elest Bezmine dönmekti! Öyle değil mi, o toplanmada Ruhlara hiçbir Mana hiçbir Murad, hiçbir Sıfat hiçbir Tecellisi, Perde olmamıştı ya!

Hiçlik değil, Varlık.

Muhtaçlık Dil'de olmıycak; para pul, açlık, hele akıl fikir.. bunları geç.. Muhtaçlık sağlığı, hayatı dahi geçicek, Özüne varacak Muhtaçlık.. O zaman, Bilirsin..

İsyankar'ın yüzüne bakılmaz, ateşi harlanır.. Muhtaç olana ise Merhamet Şefkat yetmez, Mertebe Makam verilir..

Oruç tutan görür ki, Nimet Lezzet'den çok Muhtaçlığı Tatmak içindir.. Muhtaçlığı Tadan ise, kibirli isyankar olmanın, kırıcı yıkıcı olmanın, birbirine yakışmadığını, bununla bunun bir arada bulunmaması gerektiğini anlar.. Sen şimdi Akl'a değil Kendine bak, Sen "İnsan" değil misin.. Çünkü Akletmeyen, İnsan değilse madem, onu hesaba katmanın bir anlamı yok.. İnek hoşaftan niye anlamıyor diye dertlenmek Akıl işi değil, şımarıklık, belki kibirdir.. Veya o İnsan'dır da, Cehenneme girmeye layık görülmüştür, iş baştan bitirilmiş, ona göre yaratılmıştır.. Düşünmediğin bir şey mi var!.. Allah'ın bilmediği, eksik gördüğü, bıraktığı bir şey mi var?.. Sen'in Kalbinde mi bir Tatminsizlik var, Aklında mı.. belki de Aşksızlıktan olmasın!.. Aşk eksik olmasın sende!

Ey kendini Akıllı Zanneden.. İman değil, Küfrün Sahte. Akıl dediğin nereden tatmin bulacak ki, zaten Yoktun, şimdi nasıl Varsın; nasıl toprak olasın!

Ruh'un Hareket etmez, "Suret" yürür... Aslında Hareket Surette de değildir.. Hareket eden gördüğün Suret, Hareket'e Suret olan Suret'dir.. Suret'de böyle bir Sır vardır.. Hareket'in Hakikati ise, Karanlıkta, yürüdüğünü görmediğin halde Hissettiğindir (Fiil).. Daha önce zikretmiştik, "Sebep-Sonuç" da, İlmi Suret'den ibarettir.. Yani Hakikatte herhangi bir "Zorunluluk" söz konusu olmayıp, Allah onu Ayet'de belirttiği (Furkan 45) gibi bizim (Nefsimiz ve Akletmemiz) için, Yaratışına bir delil kılmıştır..

İrade ancak Allah'ın sana şehadet aleminde göstererek veya Hayal ile, veya Fikir olarak zihnine getirdiği şey ile, ve ona karşı Sen'de İstek oluşturmasıyla söz konusu olur.. Bunlar olmadan bir şeyi ne İsteyebilirsin, ne de Allah onu Yaratmadan elde edebilirsin; yani kendiliğinden İrade ve Kesb edemezsin.. Allah bu İstekleri sana vererek ve vermeyerek, sonra veya önce Celali Cemali ile Muamele ederek, sana Öğretir, Hesaba çeker, İlim Sahibi kılar.. Zati Varlığımız ise böylece oluşan bir şey değildir; O'ndan bir Ruh olarak tek bir An'da, Kendi Sırrından Elest Bezminde Zuhur etmiştir.. Ve o Bilme-Öğrenme Zaman gibi Türlü (Zulmani Nurani) Perdeler altında olmadığı için, İsa'nın (as) Dünya'da bir Bebek iken söylediği gibi, hesapsız, şaşırma olmaksızın "Bela!" dedik.. Aslında, Hakikatte (!) İrade değil Teslim olma (ki kötü iyi bu anlamda görecelidir), Öğrenme değil Hatırlama, Bilme değil Unutma (Gaflet Perdesi) söz konusudur!

Selam vereceksin de almayacak.. Kapısında yatacaksın da, içeri almayacak.. Yalansa bari kendine de! Cilvesi Nazına Kurban olmalı ; O'nun için, ölümlerden ölüm beğenmeli!.. Ölmeden önce ölmeli!

Nefs'in Tabiat'ı Ruh'a Şehvet'i "Gerekli" kılsa da bu, Zorunluluk değildir.. Doğa'da Zorunluluk zannedilen diğer Meselelerin hepsinin Sırrı da böyledir; Seni Rızıklandırmak istemesinin neresi Zorunluluktur.. Kendisine Muhtaç olmanı istemesinin, neresi Zorunluluk! İşte Felsefe-Kelam, Aşksızlıktan, ne yazık ki bunları anlayamaz.. Kötü olan, sanki Tasavvufi Hayatı Tecrübe etmişler, Zat Deryasına Dalmışlar gibi İnkar etmeleri.. Kibirli davranmaları.. Sevgilinin Sırlarına Sırrına, akıllı geçinmekle Erilebileceğini zannetmeleri üzücüdür.. Ne yazık ki o yolla bir şey elde edemedikleri de bizce açıktır..

Zahirinde Neşe ile Tecelli ederken, Batınında Yücelik üzere kalır.. Veya tersi.. Hem Zatı ki Bir'dir hiç eksik olmaz hepsi..

Kulluğun Kemali Aklen (Akıllı olmak-Takva), Kalben ve Amel olarak, sürekli bağlılığı, ilişkiyi gerektirir.. Kul bu Bağlılıkta, İlişki'den Muhabbet'e, Amel'den Lütuf'a, Beden'den Aslı olan Ruh'a (Min Ruhi), Tedbir'den Yakınlık Sırrına erdirilir (Vahdet).. Hakk Perdelerini kaldırır.. Kulluğun bitimi olmaması, Lütfun da Kesintisizliğidir.. Aksi halde Kul (ki İnsan'dır) Kulluk'tan uzaklaştırılır, nefsine, kendi aklına, ameline (tabiatının fiiline), yani, Vehmine terkedilir.. Lütuflar -veya "Zikir" de- Unutturulur.. Yani Perdelenerek, Hakikati Unutturulur.. Hakikat İlmine Hakikaten Vasıl olanlar için (Vahdet-i Vücud) bu sonraki Perdelenme hiçbir zaman olmaz! Diğer Kullar için ise Haddi Aşmadıkları (Zulüm) sürece (fetret devri gibi düşün) herhangi bir Uzaklık, bir engel teşkil etmez..; çünkü İş zaten O'nun Lütfundan ibarettir ve Kulun (İnsan'ın Hakikati) zaten O'ndan bir Ruh (Min Ruhi) olması sebebiyle Maddi (Nur'unda Suretlenmele

Müzik İlminde Minörler, Majorler, Makamlar denilen, Uyumlu Seslerin-Notaların Terkipleri vardır.. Mesela "C Minör" : Do, Re, Mi diyez, Fa, Sol, La diyez, Si diyez.. Diyelim ki birbirinden farklı Duyulan İki Şarkı da, bu seçilmiş belirli Notalarla, yani "C Minör" yazıldıysa, ikisi de "Benzer" Duyguları Hissettirir.. Aynı Sır, İlmin Hakikatinde de vardır.. Hakikat İlminde! Fakat bu Uyumlar, "Düşünce"de yoktur.. "Düşünceler" sadece Notalar gibidir.. Rastgele Piyano tuşlarına basmak gibi.. Notalar duyulur.. Belki bir Melodi tutturabilirsin.. Felsefe, Kelam, yani Akıl Yolu, Nihayeti bu gibidir.. Bir şeyler duyulursa da, ona "Müzik" denilemez.. Halbuki "İlim", notaları içermekle birlikte, Külli olduğu için, "zaten var olan" o "Uyumlu Notaların Terkiplerini" eksiksiz, yerli yerince Bilmek, tam Bilmek olmasa bile Duymak, Duymak olmasa bile Çalmaktır.. Vahiy ve Keşf.. "Vahiy" Külli y

Sen kendi kızkardeşinin ya da kızının "Modern-İlerici-Kalbi Temiz" olan Yabancı biriyle, aynı yatakta yatmasına izin verir misin?.. Niye ki? İlerici olduğunu ispatlamak gerici olmadığını kanıtlamak mı? Anlamı ne yani.. Kalbin Temiz yani? Yani senin Ahmaklığın nasıl izah olunabilir Sapıtmışlığın nasıl doğrulabilir, onu arıyorum.. İnsan ve Ahlakı üzerinde at koşturanlar, ne "İnsan" sizin ne "Ahlak"ı, kuş kadar da Aklınız yok!

İbrahim (as) Diriliş'i bir Mucize olarak gördü, müşahede etti.. Sen ise bu Müslüman Halkı Akletmeden Atalarına tabi oluyorlar filan diye, Müşriklere Kafirlere benzetiyorsun.. Hem de Kuran'ı Şahit tutarak.. Peki Sen, Dirilişi ne Aklettin, ne de Gördün.. Öyle değil mi! Resul sana Bildirdi, sen de Tabi oldun.. Demek ki.. İman, Tabi olmakla gerçekleşebiliyor.. Eh şimdi Akletmek Akledememek iddia ettiğin gibi İmani bir konu ise, İftiralarını haklı çıkartabilecekse, anlayacağın üzere demek ki Sen de Kafir ve Müşrik olabilirsin?!.. Çünkü bir İnsan'a Tabi oluyorsun! Zaten sana bu tip Akıllı geçinerek onca insanı Aşağılaman İtham etmen Günah olarak yeter, bir de Kafir olma şimdi Kuran-Cı kardeşim!

Felsefe, yani Akıl yolu ile Geçmiş ve Geleceğe dair hangi Hakikat "İddia"sı Kabul edilebilir ve nasıl Doğrulanabilir! Gelecek, "Aklen".. yoktur.. Geçmiş, "Aklen".. yoktur.. Allah'ın "Evvel" oluşu Geçmiş'te, "Ahir" oluşu da Gelecek'te, yani Zaman'la Kayıtlı kalmamış, şu An'da, dilediği gibi Yaratmakla El An Zuhur etmektedir!.. Dolayısıyla "İddia" değil, İman Esas'tır.. Yani Akıl değil, Vahiy Asıldır!

İş "Akıl"da bitmez.. Başta, Bilgi'yi Akıl'dan ediniyorsan, "Sen" Akıl değilsin demektir bu.. Akıl Bilgi'yi yoktan üretmediğine göre de -ki "Yok"tan bir "Bilgi" de meydana gelmez-, o da Bilgi'yi kendisinden edinmiyor demektir.. Bu aynı zamanda, Bilgi'den öte, var'sınız demek oldu.. Şimdi "Sen" Akıl değilsin, o halde Akıl'dan edindiğini söylediğin Bilgi'yi nasıl ediniyorsun.. Ve eğer Sen ve Akıl da, "Bilgi"den ibaret ise.. o halde aradaki bu "Edinme" (Fiil) nasıl ve niye gerçekleşsin.. Yani, "Bilgisizlik" nasıl mümkün oluyor.. Ve yine hepsi "Bilgi" ise, "Farklılaşma" nasıl mümkün oluyor.. Huuu Huu, Huuu Hu..

"Diğer günler geceler Allah'ın değil mi" diye soran ince fikirli arkadaş.. İsra'yı sadece Hz Peygamber (sav) yaşadı da niye bize Kuran'da anlatıldı.. Abesle İştigal mi oldu şimdi bize de anlatılması! Bu nasıl bir ayrılık gayrılık yabanilik, bu nasıl bir "Fikir" sendeki..

Kandiller el öpmeye değil Tevbe'ye Vesile! Kaybettiğini geri kazanmaya!

Namazını kılmana mani olan Rızık değil Zulüm'dür!

Sen elbiseler içinde çıplak olup hissetmediğin gibi Tecellileri içinde O'ndan bir Ruh'sun; durup dururken soyunulmadığı gibi giyinilmez de değil mi.. Ve, Allah'ın Rengiyle renklen, Rüküş olma!

Yaşamın her An'ında ne kadar Ayrıntı ne kadar Bilgi var görebilsen -misal şu baktığın anda kaç renk kaç tonu var gözün önünde- Aklın Hayalin şaşar, varlığın bir tür Komaya girerdi.. Bunu bir de Duygular'da hayal et.. Suretler'de hayal et.. Bilgiler'de hayal et.. İşler'de hayal et.. Sayısız sınırsız sonsuz Tecelliler açar getirebilir önüne.. Hem de bunu sen yaparmışsın gibi zevk ettirebilir.. veya seni oturtur her şeyi sana hizmet ettirir gibi.. Veya hepimize bir anda.. Diyorum ya sonu sınırı yoktur Cennetî Tecellilerin.. Bunları sana Açar açmasına da, hepsini birden, tek vuruşta nasıl, bitsin mi istiyorsun.. Bilmediğin çok şey var.. Bitmeyen ne.. Şu ne anlama geliyor: Hep bu Fazlası olsa, Eksikliğin varlığı meydana gelmezdi.. Eh yani "Mahluk" en baştan olmazdı anla.. "Sen" olmazdın.. Nefs'in olmazdı.. Sonra acaba o Mahluktakilerden başka, İlahi Tecelliler nelerdir, nasıldır.. Hiç Bilinmezdi.. Allah Kulu olmayan onları, şimdi de hiç bilmez.. D

Teslimiyet, Reddetmek değildir.. Zatına Teslim olduğunda Esmasının Tecellisini Reddetmeye düşme.. çünkü Tecelliler, olan her şey demek olup, sen belki Celalinden kaçarken, Cemaline de yüz çevirmiş duruma düşersin; bu yabanilik, yüzsüzlük olur.. Elbette ki O Sen'den Razı olmak, ve Seni Kendinden Razı etmek ister! Halbuki oluştan, yani her şeyden çekilmek, bırakmak, nihayette de bidayette de, Kendini O'na Teslim ettiğinin, O'na bıraktığının Bilincinde olmandır.. Unutma ki kurtarıcı olan Ameller değil, Allah'ın Rahmetidir.. Zikir değil, Zikrettiğindir! Ve İnsan Bedeni olsun (Namaz gibi), Kalbi olsun (Tefekkür gibi), Melekler gibi Daimi İbadet'le de Meşgul ve Mesul tutulmamıştır!.. İşte bu, Kendini bütünüyle Neye (!) Teslim ettiğinin, Hesapsız-Zamansız, Noktayi Kül olarak Bilincinde olmayı gerektirir!.. O Celal Cemal Sahibi, Zatında Sıfatında Tecellisinde: Hayy'dır, Kayyum'dur! Nur'dur, Musavvir'dir! Hikmet Sahibidir, Dilediği gibi Tasarruf eder!

A Hayvancağızlar Sivrisineğinizden Filinize o sevimli Yavrularınızı Canlarınız pahasına korursunuz Hayatlarınızı onlar için hiçe sayarsınız, sonra onca sene geçer belli yaşlara gelince de bu sefer hiç umrunuzda olmaz onlar, kendi başlarına terkedersiniz; Ne olduydu size de, öyleyken öyle olur.. Neye göredir bunlar.. A Kafir Kardeş İç ne ki Gütsün onları, Kemiklerinden mi bu, Doğa Ana ne Babası da mı var bunun.. Size Lütfedildiği gibi hangi Ruh'a Lütfedildi nedir bu Laf Kalabılığı, nedir bu Ahmaklığınız; ne Güdtü sizi de böyle saçmalarsınız, Aklınız mı Kalbiniz mi! Nerdesiniz Siz, Beyniniz Başınızda, Siz nerde! Nedir bu Körlüğünüz, Nankörlüğünüz, Kıymet bilmemeniz, Değerinizi bilmemeniz! ; nerden geliyor bu Büyüklüğünüz!.. Siz Düşünmez misiniz, Anlamaz mısınız..

Her Nefs aynı mertebeden başlamaz.. Fakat Bilen, her Meseleyi Kuşatan bir İlimle bilir.. Canlı Kuran olan Efendimizde (sav) bütün Mertebeler Kemali ve Mükemmeliyle gösterilmiş, yazılı Ayetler ile de Apaçık Mushaf'da Mühürlenmiştir; apaçıktır ama yine ancak Allah'ı görebilene.. Eğer İlim Külli değilse ve Şahsilikten kurtulamamışsa ya derme çatma olur, ya birinci derecede önemli İkinci, beşinci derece önemli birinci gibi öne çıkarılır, ya da bir şeyler muhakkak eksik bırakılarak geçilir.. Mesela ya Fena ya Beka gibi.. Velhasıl ancak İlmi, yani Malümu, Şahsilikten kurtulan, bunları net olarak anlar apaçık görür.. Kendini Bilince, Başkasını da Bilir yani..

Esas İktidar, Devlet Kim ise ; Hüküm de O'nundur.. İsyan da O'na, İslam da, yani Selam da O'na.. Haydi Yerini belirle! Bak, Ölüm İşlerinden Sorumlu Devlet Meleği, kimsenin gözünün yaşına bakmıyor.. O Zalım Sultan'ın Hükmünden o dahi kurtulamıyor, Emrinden çıkamıyor! Sana ise İsyanınla, övünmek kalıyor.. Halbuki Emir de, Ölüm de O'nun, Hayy dahi O! Yokken sana danıştı mı, Diriltirken sorsun! Ferman Padişah'ın, aksiliğine bak, dağlar da O'nun!.. Hey! Halk içinde Tebdili Kıyafet dolaşıyor, ama sen bunları uyanık geçinen esnaf gibi yalan, hikaye diye oku..

Yaradan'ın açtığı Yara'ya Kendinden gayrı çare bulunmaz.. Tuzağından daha Hayırlı tuzak bulunmaz..

Herhangi bir İsmin, Sıfatın, Varlık'tan, Zat'ından, kaybolması azalması artması değişmesi eksilmesi yoktur, Mümkün değildir.. Bu Değişiklerin (Tecelli) hepsi ancak, Zati Tecelliden ibaret olan Ruhun (Saf Sen-Min Ruhi), yani Mazhar'ın (Sabit'in), Nefsinde Kuvveler olarak Mümkün olurlar! Yani yeniden yeniye "Tecelli" olurlar! Allah'dan bir Ruh olduğu Sırrına eren, yani Zati Tecelli'ye Mazhar olduğunu anlayan (Zati İrfan Sahibi), Tecellilerin Asıllarını yani Sıfatları, Zatıyla Sabit bulur; Tecelliler içinde Şahsı Manevisinde Sabit Kadem olur!.. Fena'da Beka'ya erer! Esma Tecellerinde kalan ise, Tecellilerle birlikte Değişir; Varlığın azaldığını arttığını, eksildiğini yok olduğunu, Vehm eder! ; Nefsine Uymaması mümkün olmaz!

Esma Terkibinden oluşan "Akıl"dır.. Misal Hafıza, Alemlerin Rabbinin Sıfatının bir Tenezzülündendir.. Kulun iyi kötü yönelişine göre, İlahi hesaba (ceza) veya İmtihan-Tecrübe için bu Akıl Tecellisi (Beyin) ve ondaki Tecelliler bu açıdan bir çok işler yapar, değişiklikler gösterir.. Anlarsan! "Ruh" İsimlerden terkip değil Zati Sırdandır (Min Ruhi) Zati Tenezzüldür, Zati Tecellidendir; Oluşmamıştır!

Maksad Bilindiğinde, Oluş durmaz mı, düşün dikkatle bak.. Bilindiğinde, Oluştan Bilinmiyor.. Ezel'den Biliniyor.. Celalli Cemalli O Maksud'un oluşta Bilinmesi, şimdi Sen'de; Zevk olur.. Huzurunda Huzur olur..

Yer, seni ayakta tutuyor sağlam bastırıyor.. Gök, seni genişletiyor içini açıyor.. Hep türlü bunlardan Maksad ne.. Maksud ne..

Hep bunlardan Maksad ne..

Yokum de, sonra noksanın yetmiyor gibi bir de varlığından hayıflan!.. Fena bu mu.. Yalancı tevazunun böylesi.. Bu Şirk'e gider mi gitmez mi.. Konuşmak Cemal ise, Konuşmamak Celali mi olacak mesela! Böyle olur mu.. "Subhan Allah" deyip de noksan görmek olur mu?.. Zikir dille değil diye, nakıs buluyorsun kardeşlerini, Mümin değiller!.. Ya Tam nedir.. Ya Sen.. Çıkmaz sokak.. Bir kedi yavrusuna bakıyorsun, veya köpek ölüsüne.. Burda gördüğün Cemali Celali değil de ne?.. Noksan mı! Hadi bakmıyosun diyelim.. Gördüğün ne! Gösterdiğinden gördüğün belli oluyor! Amayı bırak, Yol'san O'na çık! Ya senin ya başkasının Zavallı Nefsine, Tevazu'dan Övünmeye çıkıp durma! Ruhuna çık!

Selam ile Şalom sana aynı geliyor ise, Aldanmışlığının göstergesi! Onlar, sadece “Rabbimiz Allah’tır” dedikleri için haksız yere yurtlarından çıkarıldılar. Ve eğer, Allah’ın insanları birbiriyle defetmesi olmasaydı, (rahiplerin) mabetleri, (hristiyanların) kiliseleri, (yahudilerin) havraları ve içinde Allah’ın isminin çok zikredildiği (müslümanların) mescidleri mutlaka harap olup yıkılırdı. O’na (Allah’a) yardım edene, Allah mutlaka yardım eder. Muhakkak ki Allah, elbette Kaviyy’dir (kuvvetli, güçlü) Azîz’dir (yüce). { Hacc 40 } "Yahudi bilginlerinden birisi bize şöyle dedi: ‘Sizin birlikte bir nasibiniz yok! Kitabınızın sureleri B ile başlıyor.’ Ben de şöyle yanıt verdim: ‘Sizin ki de öyle! Çünkü Tevrat’ın ilk harfi de Ba’dır.’ Bunun üzerine sustu kaldı ve başka bir şey söyleyemedi. Çünkü Elif ile asla başlanamaz.." { Muhyiddin İbn Arabi (ks) }

"Oldum" deme zira, olmanın olmamanın oluş'un üstünde!

Karanlığın Siyah'ın da, "Nur" olduğunu anlamayan, Ruh'un da İnsan'ın ta Kendisi (Min Ruhi) olduğunu, sonradan dünya zamanında meydana gelen, "oluşan" bir şey değil Bezmi Ezel'den "Saf Sen" ! olduğunu Anlatamaz! "Beynin" değil, Sen'sin sen! Beşer de İnsansı da Evrim de, tanımladığın gibi senin Vehminde, Hakikat'de değil!

İçi sızlayan Günahkarları sever, o haliyle Taht'a oturmaya çalışan Günahkarları değil! Adam olanına bak, Melameti Övünmek için değildir, Yerilmek içindir! Ham Sofu'ya sataşmayı bilir, ama kendisi Surette! İddiası olmaz Makbul Günahkar'ın, Kırık olur! Yoksa o Münafıklık olur haşa Melamet değil! Münafığın da nerede olduğu bellidir; ilgilenmez! Kırık Günahkar Melami bozuntusundan Makamı Yüksek ve Makbul olur..

İçki içenin, Şeriat'e Uymayanın, Melamet'i, Hakikati Muhammediyesi, Tevhid'i, Vahdet'i, "Hu"su ! , Suret'de geçerli, Hakikat'de geçersizdir!

Edepsiz Saygısız Kuran-CI'lar acaba inceden inceye düşünüyorlar mı Hz Peygamber (as) olmayaydı Kullukları ne halde ne durumda olurlardı.. Hali hazırda Kendileri zaten Resul değiller öyle değil mi!.. “Bizi buna hidayet eden Allah’a hamdolsun. Allah’ın, bizi hidayete erdirmesi olmasaydı, biz hidayete ermezdik. Andolsun ki Rabbimizin resûlleri hak ile gelmiştir.” Araf 43

İnsan neden su içer yemek yer.. Maddi olarak bedeni ölmesin için mi, yoksa Allah Mahlukunu Rızıklandırmayı istediği için mi.. Anlarsan Rızıklandırmak istemesidir Asli olan.. Başta Varlığını yokluğuna tercih etmesi bundandır çünkü..

Sıkıntısını O'ndan başkasıyla gidermeye çalışanın, müşkülü bitmez, sıkıntısı bitmez.

Hiç çekinmez, cinsel ilişkiye girer, ama "Bebek" istemez.. ya doğmadan öldürür ya doğduktan sonra; sokağa atar.. Erkek kadın farketmez, Evli iken Zina eder, çoluk çocuğun hayatını perişan eder.. Ahlaksız, bunca Zulüm'den Eziyet'den Hakka girmekten Korkmaz da.. Allah'dan, Şeriat'den korkar!

Arayanın aradığını bulmaması imkansızdır.. Çünkü aradığı Vehim ise de Vehim yok olduğu için, Hakikat'i bulur! Yeter ki arasın! İnkar etmesin ve Şirk koşmasın; yalanı olmasın yani!.. Aradığı çer çöp değil, yeter ki Hakikat olsun! Geç ve geri kalmasın! Müslüman Sabredendir! Hatta İnkar etmemek ve Şirk koşmamak öyle güzel bir Saflıktır ki, Hakk Celali ile bile Lütfetse Hakikati Ayan olur! "Allah Muhsinleri Sever" !

Senin şimdi hiçbirşeyden haberin olmadığından isyan edebilir küfredebilirsin.. Kör, karşıdan gelen Aslanı nereden görecek de korksun.. Hem de Ateşin görüntüsü uzaktan hoş gelir.. Hakikat'i, farketmez zanneder elbette!..

Melek mi, İnsan mısın.. Topraktan mı yaratıldın Nurdan mı, yoksa Ruhunda-n Ruh musun!.. Allah'da yok yok! Mertebene göre, seç beğen, görebildiğin kadar!

Bulanık gören bebeğin gözüne gözlük takınca gülmeye başlıyor.. Netliği nereden biliyor da bulanıklık onu mutlu etmezken, Netlik hoşuna gidiyor.. Ya doğuştan Ama olanın gözü açılsa, memnun olmaz mı.. Anla ki İnsan sadece yaratılışına mahkum değil, sadece yaratılmış bir toprak parçası değil!.. Ezelden öyle değil! Sonradan oluşmuş değil, Kendisi Ruh Kendisi! Allah'ın Hayy oluşunun Belirtisi, soluduğu nefesi! Verdiğiyle aldığı bir! "Min Ruhi" Sırrı öyle belli bir duruma ayrılacak kalacak bir Sır değildir; yok insansı yok beşer, iman-küfür çatışması.. Üstündedir bu lakırdıların.. Görebiliyorsan "İnsan" denilen Sır bunlarla ayrılacak bölünecek Sır değil.. O halde Kafir gibi Dilin ile bölmeye çalışma Sen'i!.. Bize göre Ruhun Ruhu, Sırrın Sırrıdır "İnsan"..

İslam "Selam-Barış-Teslimiyet" demektir.. Mesela savaş var, Kafirler anlaşma isterse veya zaten Barış yapılmışsa, o Barış ve Antlaşma'ya Uymak, Allah'ın Emrine Uymaktır.. Müslüman da kendi Dininin gereklerini yaşayacak, Tebliğ de yapabilecek, Namaz da kılacak.. Kafir de buna ters hareket etmeyecek.. Velhasılı Kelam Kafir Müslüman hepsinin Dünya'da Selamet'e ermesi!.. Zavallı İnsan'ın Kibri Benliği İkiliği bırakıp Birliğe gelmesi.. Kafir bu dünya'da rahat eder, Müslüman iki dünya'da.. İslam'a Uyumsuz hareket eden ise, iki dünyayı da kaybetmiştir.. Hz Adem'e (İnsan'a) Secde etmeyen kaybetmiştir!.. İster Kafir olsun ister Müslüman, Sözünü Tutmayan, Yalan söyleyen, Münafıklık yapan, İtaat etmeyen vb.. elbette kaybetmiştir! Hakk'a İsyan eden nasıl Felah bulabilir! Müslüman Ahireti sever Kafir Dünya'yı.. İkisi de "İnsan" İkisi de Dünya'da, Bir de dünya'da! İman sadece Ahiret'de değil, "Doğru", "Ger

O sadece Kudreti ile değil, İlmi ile de Üstündür.. İnsan Kudreti ile Üstün olduğunu zannedebilir; çünkü ya Kudretine aldanır Cahil kalır, ya Zayıftır İlmine aldanır.. Yani Ben-lik'lerine aldanırlar.. Uluhiyet (İlahlık) Mertebesinde ise her İsim-Sıfat Tam olduğu gibi birbirinden de Ayrı bulunmazlar; İlah Tek ve Bir'dir.. İman Sahibi bunu Gayb olarak Sezer.. Müşahede Sahibi Kamil Kul ise bunu Apaçık Müşahede eder ve Kudreti de İlmi de İlah'ın Zatına mensub olur.. ne Zatı ne Sıfatı, Benliği O'ndan Gayrı bulunamaz.. Vehim Sahibine gelirsek.. Hakikat'den Vehmi sebebiyle Emin olamaz o.. İman edemez ki Müşahede edebilsin.. Hem Cahil kalır hem Zayıf.. Allah'dan Gayrı düşmüştür o!..

Allah Velayet Sırrı Nazarı ve Himayesinin bir kısmını, ekmek kırıntısı, en küçük canlılara titremek, nehir suyunu dahi israf etmemek gibi küçük görülen şeylerde gizlemiştir.

O, yarattığından Önce'de bırakılamaz ki, sonra yarattığı "Hadis" olsun; sırf "Hadis"te hapis kalsın, Sevgilisine Vuslat'ı olmasın.. Tecellisi olan Yaratılmış bir tek Kadim yok ki Ezeli olsun.. O'ndan Gayrı Tecelli eden yok ki Zaman'la değişsin, başlasın, varolsun.. Ezeli olan "El An", Kendi Gönül Alemi'dir, o Alemde neler dönüp duruyor şimdi dahi kim bilir..

Sebepler Hakk'ın gizlenmesi olsaydı, İnsan'ı Cahil yani Kendisinden Habersiz Mahrum bırakırdı.. Halbuki mesela "Peygamberler" (as) O'nun Gizlenmesi değil bilakis Kendi Kendisini açmasıdır.. Neticede aynı şekilde, Açığa çıkması da Kendisi Vasıtasıyladır, sebepler vasıtasıyla değil.. Perde de (ki Celal ve Cemalidir, gizlenme değildir) Zatını Zatına Perde yapmasıdır.. Sebeplerin Hakikati ise Vehim Mertebesinde sabittir, Hakk'ın Mertebesinde değil! Anlasan müşkülün kalmaz, ne de güzel olur ne de güzel..

Burnuna azıcık Zati Tecelli Lütfu koklatılmış bir Kul için, Cemalinden ya da Celalinden Gayrı tutulacak, Yersiz hiçbir şey olmaz..

Allah'ın keyfiyetsiz, anlaşılamayan bir şekilde (Kendisi Vasıtasıyla) Kuluna Zati (Apaçık) Tecelli etmesi İmtihanın kalkması demek olmaz.. Bilakis mesela Edeb Doğruluk gibi pek çok Kalbi Amel onun için Zorunlu hale gelir; çünkü her İman eden gereken Takva ve Edeb'e veyahut Aşk'a Muhabbet'e sahip olmayabilir.. Fakat Kendisine Zati Tecelli olunan bir Kul'da bunlar zorunlu -Cemal yönünden Kendiliğinden de diyebilirsin- hale gelir.. O asla Uyuyamaz, yani istese de Gaflet edemez..

Güneşli hava'da, Gölge düştüğünde, kendini kötü hissedersin; o zam-An Cemaline sığındığın gibi Celaline de sığınman lazım gelir.. Sen şimdi "Celaline sığınmak mı, nasıl olacakmış o, öfkelenelim mi yani senin gibi, ne demek bu" dersin..

Hakikat Marifet Yobazı olma; taş kafalılık aynı taş kafalılık.. Kayıtlama, Kayıtlanma..

Sadece kelimelerle değil, duygularınla, sessiz muhabbetler et Rabbine.

Biraz Nazlı ol, hemen yerlere serilme havalara uçma da, Etkilesin seni..

"Dağ" Kuran'da "Benlik" demek ise her Ayet'de "Dağ" o Manaya gelir demek değil.. Kuran'da mecaz metafor vardır da senin kafana keyfine göre değil.. Senin bedenin nasıl bir çok canlıdan oluşmasına rağmen Sen üzerinde Ruh isen, Dağlar da öyle Canlıdır ve Emaneti yüklenmekten çekinmişlerdir; Cahil ve Zalim olan İnsan onu yüklendi!.. Birisine Taş Kafalı dediğinde onun kafası taş olmaz.. Anlıyorsun değil mi!

Sebepler sebepler için değil, Kendisine gelmen için..

Senin Sevgini haketmeseler de, Sev sen.. "Siz öyle kimselersiniz ki onları seversiniz..".. Sevgi'yi Sev sen; yani Vedud'u Sev, ki Vedud olan Allah da Seni Sever.. O hakedeni de bilir, kavga edeni de; Sen Sevgi'yi Sev de, Sevgi'yi haket..

Alemlerin Rabbi olan O Tek ve Bir Allah'ın Kulları olup da birbirine Muhabbetsiz olmak mümkün mü..

Allah'ım biz şu fakirlere ettiğine kıyasla, Efendimize (sav) neler ettin akıl hayal alır mı bunu..

Çocukluğundan bu yana Fotoğraflarına bir bak, Seni nasıl da türlü türlü Resmetmiştir.. Demek Sen bu "Suret" değilsin, Kendi Suret'i üzere, içinde Ruhundan bir Ruh'sun: "Min Ruhi".. Suret'i anlamak güçtür.. Nur'undan bir Tuval, üzerine dilediğini çizer!

Hiçbir Suret yoktur ki Müşahede'ye Perde olacak şekilde Gayrı olsun.. Bilakis Zahir O'dur! Lakin Haram Suret sana "Bana Gel" diyorsa, bu O'nun "Gelme" demesidir; Sevgilinin Cilvesi biter mi.. Yani Perde veya Kayıt Sen'in O'nunla İlişkinde.. Tanıyorsan Ala.. Tanımak istemiyorsan, Yandın! Tanıyorsan, misal o "Gel" çağrısına kulak vermezsin; bu tersinden, Teslimiyet'in aynıdır.. Kafirler ve Müşrikler O'nu Nefislerinin işine gelmeyip Tanımak istemedikleri ve Tanımadıkları için türlü çeşit Putları Beğendiler de Peygamber Suretini Kabul edemediler; Rezil oldular!

Avukat da O Hakim de O.. Bu Sıfatları O'na vermeyen, yerini bilmez..

Avam'ın seni anlama kuşatma Lüksü olmadığı gibi İstidatı da yoktur.. Fakat Senin herhalükarda Sünnet'e Uymak zorunluluğun var.. Zorlama, Sünnet'e Uy!

Ateist sorsa der ki: "İşte yarattıklarına bak Kudretini Yüceliğini apaçık görmüyor musun..".. Peki yaratılanlarda Kudreti Yüceliği Görünüyor da, Kendi nasıl Görünmez; O'na hiç bakmayı denedin mi?.. Yok, o Şirk olur.. Panteizm, Vahdet-i Vücud, Küfür, İslam dışılık, Küfre girersin, Putperestlik.. Kardeş Cahilsin cahil, bilmediğin şey hakkında neden konuşursun, gitmediğin Yol (İslam'ın ta Kendisi olan Tasavvuf) hakkında neden edebini bozar çirkinleşirsin, neden iftira atarsın.. Sen görmesen de, bi "Görüyormuş gibi" ol da, bakalım görünecek mi görünmeyecek mi.. Ona göre konuş..

O sana şah damarından Yakın da, Sen o şahdamarı olan Kendine ne kadar Yakınsın? Kalbini bilen Rabbini Bilir, Kulluğunu bilen Rabbini Bilir; Nefsini Bilen Rabbini Bilir! Kendini Bil ki, Dışarıda aradığın Sen'de bulunsun!

Putperestler somut olsun soyut olsun taptıkları Çok olan şeylerin ne Resmini ne Manasını ispat edebilirler.. Halbuki Alemin Kendisi (resimler ve manalar; yani çokluk) her şeyiyle eşit miktarda her yönden Tek ve Bir olan'ın Resmi ve Manasını ifade eder.. Bilgi ise Taptığın (Bir), Öğreten muhakkak ki Tektir Birdir zira Bilgi diye Bütünden (Birlik) ayrı bir şey yoktur; zira cahil olduğunu da iyi bilirsin, halbuki Alem Cehalet kabul etmez.. Sevgi ise Taptığın (Bir), Seven-Sevilen muhakkak ki Tekdir Birdir zira Bütünden (Birlik) ayrı bir şey yoktur.. Dolayısıyla Put ve Putlar yoktur.. Düşünebilir misin bir Doktor çıksın "Hepinize Şifa veren ve bütün Tıp İlmini bilen benim" , veya bir Aşık veya Maşuk çıksın da herkes benim sevdiğimi sevecek, bütün sevgilere layık benim sevgim sevgilimdir, sevgiyi bilen O'dur!" filan desin.. Halbuki bu Sıfatlar Tek ve Bir'dir ve Tapılan Putları Şahısları filan yoktur Alemde, aksine bütün anlamları ve resimleri ile çokluk (Alem) muht

Nefs karmaşık, Akıl apaçıktır; Ruh (Saf Sen) bu varlıkları arasında Nötr'dür.. Vehim kuvvesi ile Akıl dolaşık hale gelebilir; bu Nefs'e yansır, etkisi Nefs'te hissedilir.. "Etki" Ruh'un Kendisini Bilmesi ölçüsünce Etkisizleşir.. Kalp, Alemi içine alan Şahsi Alemindir; Zihin ama Duygu da içinde.. Ruh'a (Saf Ben) göre başta "Düşünce" olmak üzere bunların hepsi "Kesif"tir; o yokluk hiçlik demek kaba kalacak ziyadelikte bir Latiflik'dir.. "Min Ruhi".. Bunlar Sır olduğundan Tanımları Keşf olmaksızın Kelimelerle mümkün olmaz, ve anlatmakla kuşatılmaz, ama Bilirsin.. Mesela "Ruh taşımak" derler halbuki Ruh Kendinsindir; lakin Ruh Kendi Kendine başkasıymış gibi bakabilir.. Halbuki o Zat'en "Sen" olduğundan yine zat'en Sen'dir.. Gibi..

Düzeltemeyeceğin şeyi asla bozamazsın; sana kalacak Benlik ve Vehim Ateşini ise Zanla Kibirle söndürecek su bulamazsın..

Celal Sillesini yiyen Akıllanır, Akıllı odur, Akıl onunkidir; gerisi ukalalık hırs kibir ve haddini aşmayana bol bol Şefkat Merhamet var..

Zalimlerin gençlik hallerindeki şaşalarına büyüklenmelerine bak, bir de yaşlanıp da hatırlarına birşey getiremeyen, çişini tutamayan, kokmasınlar diye bir çukura atılıp üzerlerine toprak örtülen hallerine bak.. Hırs neye neyine.. Kıyas et ibret al İnsan'dan..

Hayy olan Rabb'dir Alemlerin Rabbi; sadece karşıdakinden zuhur etmez..

Melekler her yaptığını yazarlar.. Ama sen Hafızandan gördüğün gibi Allah'ın dilediğini hatırlar dilediğini hatırlamazsın.. İnsan'daki bu Yazma mahareti nerden geliyor ve nasıl öğrendi sanıyorsun.. Öyle ya Ressam kendi ressamlığına eline kalem verip çizdirilmeden, nerden vakıf olacak Sırrına.. Bu Alemdeki şu canlı Resimler ya da, Levhi Mahfuz Kimin eseri.. Bu kadar şeyler oluyor da Mürekkebi bitmiyor da kurumuyor da, Allahu Ekber.. Bir şeylerle meşgul olayım diye çiziktirenle, Elest Bezminden Sanatçı olan Bir olmaz bunu Bil! Kime O Sırrından vermiş ise Sanatçı odur.. Kimsede de bir Eksik yoktur, İnsan'ın Sıfatını Maharetini geçtim Kendi Sır zaten! Kendi Ruhumdan Üfledim Sırrı! Küfür, Şirk, bunlar Arızi varlıklardır.. Hani Mecazen derler ya: "İşin içine ettin, o kadar da değil"!

Anlatmak için şöyle ifade edelim: Hayvani Ruh Bedenin Can'ı, İnsan (Ademoğlu) ise Can'ın Can'ıdır (Min Ruhi).. Onsuz, Hayvanı bırak Alem hakiki değerine erişemezdi.. Melekler dahi onun kan dökücü ve bozguncu olacağını gördükleri halde, Allah onun için "Sizin bilmediklerini bilirim" buyurdu, ve onlar yerine onu Halife kıldı..

Öfke Kemalini bulduğunda Rahmet'e ulaştırır.. Haddini aşan zıddına inkılap eder buyurmuşlar; Küfrün Hakikisi İman'a ulaşır.. Hakikat'in ise zıddı yoktur.. Kin Kibir Hased Nefs'in resmidir, Kendisini Bilmek değildir.

Allah'a ait olduğunu bilen nefsini sahiplenmez. Bilen ise, nefsinden de geçer kendinden de geçer.

Nefs'ini, Dünya'yı Kabul et; Kul ol, Razı ol.

Şimdi sen cicim aylarında, Aşk Hallerinde olduğundan, uyuyorsun, Uyanıklık sana külfet geliyor çünkü.. Halbuki Kemal, kabukta öz, batında zahir, uyurken uyanık, sarhoşken ayık, celalde cemal, takvada marifet, şeriatde hakikat, farkda cem, ikide birlik, münezzehlikde vuslat, fenada beka.. Şimdi Hallerin ağır bastığından cehlde ilim gibi türlü iddialardasın, bilmezlikten gelirsin, farkedemezsin O'nu..

Zamanın ve Mekanın üstünde olan Ruhunu (Min Ruhi) yani Özünü, Saf haliyle tecrübe etmediğinden, o bütün İnsanları toplayıp Hitap ettiği An'ı (Elest Bezmi) sonradan oluşa, Dünya'ya, yani Mecaz'a indirir, yok Dna'dır yok İman Geni'dir filan diye, güya Hakikat'ini İdrak ettiğini, o Hitabı Hatırladığını zanneder Avunursun!

Ya Cennet'e ya Cehennem'e.. Allah'dan başka gidecek yer yok çünkü..

Zalimlerin öldürdüğü çocuklar Allah'ın "Beni öldüremeyeceksiniz" dediği kelimeleridir.. Çocuklar O Rahim'in Koynuna, Zalimler ise Kuran'da buyurduğu gibi Anaları olan Cehennem'in kucağına..

Önceden İbadetlerde zorlanınca güya hani birşey yaptığını sanıyorsun Rabbin için.. Sonra zorluğu bırak, Zevk veriyor Lezzet alıyorsun, şimdi ne edeceksin.. O tükenmez lütufların cilvelerin ne de hoştur ne de hoş..

Hayatın Tavırlar üzerine kurulu!.. Bir de "Hakikat" deyip üzme beni.

Dua'nın karşılığı, isteğine göredir.. Ama gerçekten Selam verene, O vardır.

Kimine güzel gelen kimine gelmez.. Ya Güzel yok.. Ya hepsi Güzel; İdeal.. Dünya Perdesi böylesine kalın üstüste perdedir.. Kaldı ki Allah'dan daha Güzel bir şey de bulunmaz.. Şimdi Gerçek Akıl Sahipleri için Ölmek'den başka yol var mı söyle.. Tasavvuf'dan gayrı hani nerede o yol..

Kusurunu söyleyen, Dostundur.

Arkasında sadece bir ya da iki İsim bulunan söz Yetkin Söz olmaz; sadece belli bir yönü işaret eder.. Ya söyleyen nakıs söylemiştir.. Ya da Söz o yönün hakkını vermek ve pekiştirmek için söylenmiştir.. O zaman o sadece o yönden kabul ve icabet etmeyi gerektirir..

Gökgürültüsü Şimşek'ten ayrı Zaman'da, ve Gayrı değildir! Sana "göre" olanı ve Hakikat'i ayrı görmeyebilirsin! Bunu apaçık gösteriyor her gün her an, lakin biz tartışmayı çok severiz; Allah henüz olmamış ve olacakları, Yaratmadan, Bilir.. Ve her şey ölçülmüştür, hesabıncadır.. O'nun Zamanı O'ndan gayrı ve kapalı değildir ki O'na bir Gelecek olsun veya Geçmiş.. Lakin aynı zamanda Yaşar, Hayy'dır; sadece Evvel Ahir değil!.. Hepsi O'nda saklı O'nda.. Gani'dir, Hür Bağımsızdır, Zıt ve Gayrı değil; Kendi Ruhumdan buyurmuş, Senin için! Geçmişte Gelecekte bir Karanlık yoktur O'nun için, ve O'nu bilen Senin için; O Vardır O!

Yücelik Büyüklük ve diğerleri, sonradan olan oluşanlarda değildir.. Oluşa hiç dahil olmayıp, bir Tecelli olarak hepsine neden olan Esma Sıfatlardır.. Sen bunu, O Sıfatların Tecellilerini oluştan bağımsız, Zat'ından alanlara sor!

Allah'ın Peygamberlere olan eşsiz Lütfunu, onlar için Kendiliğinden, Zorunlu bir Kader zannetmeyesin.. Onların İmtihanı da, tam bu Lütuf kadar da Şiddetli apaçık bir Kahır olmuştur.. İşte Kader bu anlamıyla Ölçü'dür ve asla şaşırmaz! Şu da var: Hadis'de Yakub'un (as) Yusuf'un (as) kaybından duyduğu üzüntünün kırk ana babanın üzüntüsü kadar olduğu, ve bu halde asla Rabbine karşı bir kötü zan beslemediği haber verilmiştir.. Hani evlat acısı derler lakin, evlatlarını Cami avlusuna, çöpe bırakabilenlerin hissettiklerinden Yakub'un (as) hissetlerine kadar, işin iç yüzünde Suretten öte, Hakikatinde bir derecelenme var demek ki!..

Allah'ım Sen Güzel'sin; İstediğim Sen'sin.

Peygamber (sav) sadece sana veya belirli bir zümreye gelmedi.. Her meşreb'den bütün İnsanlara gönderildi.. Dolayısıyla mutlaka sana hitap etti, fakat sadece sana söylemedi. Onun için Onun Himmeti her Mertebeyi kuşatır.. Sen Ona uyarsan, Ayırıcı olmazsın, ona göre Kuşatıcı olur, anlarsın, kuşatıcı söz edersin.. Aksi halde Ucb Kibir sahibisin demektir.. Kuran da öyledir, zaten Peygamber (as), Resul, Vahyin Emrin ta Kendisidir.

Her şey Tesadüf eseri ise Bilim'in varlığı İddia edilemez. Sadece bazı şeyler tesadüfi ise de bunu ancak yine Bilinç tesadüfi göstermiştir.. Halbuki "Kader" bir Zorlama olmadığı gibi "Kaza" da Tesadüf değildir.. Bilinç ise cahillerin Bilim ile asla anlayamayacakları bir Sır'dır.. Ve kendisini ne kadar cahil kılsa, örtemeye çalışsa da İnsan (Min Ruhi) O Sır'dandır! Onun bu Oyununun ve Oyunbozanlığının sonu, işte tam da bu yüzden hep Fiyasko-Hüsran olacaktır..

Bizim eğer bir Üslubumuz varsa, güzelliği çirkinliği, senin algının, kuşatıcılığının seviyesinin değişikliğine göredir..

İnsanın anlamla ilişki kuran gözlerinin, hangi şey sebebi ile açığa çıktığını soruyorum.. Ayçiçeğinin gün batımını seyreden ve onun manasını anlayan gözleri yoktur.. İnsan'ın her şeyin anlamıyla ilişki kuran o Gözlerinin, hangi şey sebebi ile açığa çıktığını soruyorum.. Bu Göz de zamanla oluşmaz, o Göz de.. Zaten Adem'de böyle bir ayrım da yok! Her İnsan'da bu Sır var, sadece sebepler perde olup kendi Sırlarını Örtmeye çalışıyorlar!.. O Sır ise "Evrim" ile izah edilemez; Sen edildiğini zannedecek kadar akıllsın, o kadar..

Size ne oluyor ki, Allah yolunda ve: "Rabbimiz, bizi halkı zalim olan bu ülkeden çıkar, bize Katından bir veli (koruyucu sahib) gönder, bize Katından bir yardım eden yolla" diyen erkekler, kadınlar ve çocuklardan zayıf bırakılmışlar adına savaşmıyorsunuz? (Nisa Suresi, 75) Kuran-CI'ların "Allah'ın Yardımını" Şirk, Aracılık gören o cahilane anlayışlarının tam aksine, Ayet'de Allah'tan bir Veli isteniyor, ve Allah'tan değil, hem de "gelecek" olan (!) bir Veli'den medet umuluyor! Keramet konusunda da onların anlayışlarının tam aksine olarak Kuran'dan bir örnek verirsek : Ve kafile (Mısır’dan) ayrıldığı zaman onların babası şöyle dedi: “Bana 'bunuyor' demezseniz, gerçekten ben Yusuf’un rayihasını duyuyorum.” (Yusuf 94) Gördüğünüz gibi Yakup (as) Yusuf'un (as) kokusunu onca mesafeye rağmen almakla Allah olmadığı gibi (!) Şirk'e de girmedi!

Nefsini Sen düşünür, Vekili olursan, Allah seni niye düşünsün, sana niye Vekil olsun.. Ömrün sağlam kazık aramakla geçti, buldun mu; aman tedbiri de mücadeleyi de Aklını da bırakma, Küfür Şirk olur!.. Maşaallah sana, Allah'a ne hacet!..

Avam Havas ayrımı muhakkaktır fakat Kamil İnsan bundan doğacak bir Tavır'la asla Hakikat'i Kayıtlamaz! Ayrımı Mutlak kılıp Öz'de Birliği örtecek hiçbir Tutum takınmaz! Böyle bir Müşahede'nin Perdelenme olduğunu bilip, kendisi için gizli Şirk Ucb ve Kibir kabul eder!

"Kuvvet" O'na ait olduğu gibi "Tesir" de Allah'a aittir.. İyi veya Kötü olsun en ufak bir Tecelli'ye mazhar olan kimse, onu karşısındakine "Tesir" ettiremez.

Allah (cc) Kuranında neden Kulları ile arasına Musa'yı İsa'yı İbrahim'i (as) soktu?!.. O halde Yetiş Musa! Yetiş İsa! Himmet Geylani! demek, özellikle bu zamanda Şirk değil, tam tersine İrfan belirtisi olsa gerek!

Kötü suretteki her Rüyayı İyi'ye yormak Sünnettir. Şeytan'ı eritir, Hikmet'e erdirir. Nefsinin Senin üzerinde nasıl Etkisi varsa elbette diğer varlıkların da vardır.. Yüceliğin Kulluğunda gizli ve Allah bütün Kuvvetlerin, Tesir'in Sahibidir..

Vücud derdine düşmeyen, Tecelli'sini Varlık, Vücud'unu Yokluk zanneder.. Ondan tahammül edemez, boşluğa, bir şey bulamaz, Normal'de.. Ruh'u da bundan, Zati değil, sonradan üflendi, oldu oluştu zanneder..

Düşünce Seni hep dışa çeker ama aldanma sen yine Sen'de kalırsın.. Çünkü Sen, Vücud'a açılan sana ayrılmış özel kapısın; Adam gibi gir Sen'den içeri.. Şunu bilerek; İlmin Kapısı sen olmadığın gibi sana da açılmaz!

Allah yerin göğün Nurudur, vücudunu dudak yap em o tükenmez nuru şifayı.

Gerçekten İsteyenin iştahı gider, istediğinden gayrısından eli kesilir.. İstekleri Bir'e iner! Bir'lenir! ; O İstek, hepsine Diyet olur.. Sonra O, Lütfundan, diğerlerini de, istemediklerini de verir..