"Hakikat"i Kavramak İyi ve Kötü'nün Üstüne çıkabilmekle mümkündür..  İyilik Kötülük Zıtlığına Düştüğün anda Sahte, Geçici, Yetersiz olan Zannınla Avunmaya Kendini Mahkum ettiğini bil..  Kötülüğü "Mutlak Gerçek" Kabul ettiğin anda,  "İyilik" (Sanat, Bilim, Din bütün İnsani değerler dahil) "Kendini Kandırmak"tan ibaret olur ve bu Büyük Aldanış, Fıtratına Sokulan bu büyük Çelişki (Zıtlıkla Mücadele) Sen Farkına varamadan "Saflığını" Kalbinden gün be gün Kazır..  İhlas (Samimi Saf Doğruluk) ve Yalan bir arada durmaz..  Sonunda, "Hakikat" Günlük Yaşam Debdebesinden ve Mutluluk da "Cehalet"den ibaret kalır.. "İnandığın" şeyi "Mutlak Gerçeğin" yaptığına da uyanamazsın.. Halbuki "Mutlak", yalnız ve yalnız "O"dur.. Mutlaklıkla vasıflanmaya ihtiyacı olmayan.. Özelliklerine Senin ihtiyacın olan.. O'ndan başkasının Sana Senliğini veremeyeceği Yaratıcı..  İyi kötü, tanımladığın her

- Çocuklar parkta kum üzerinde hayali bi gemi oyununa dalmışlar, fırtına kasırga denize düşenler kurtaranlar filan acayip bir zevkle gerçek olarak denizde seyr ediyolardı.. İçlerinde üç dört yaş büyük Akıllanma çağında olan bir tanesi ise onların birçok yaptıklarını Mantıksız bulup "o öyle olmaz ki" filan diye engelliyordu, ama tabi ne öbürküler ne kendisi bundan memnundu.. Yeni yeni Akıllandığı için ne yazık ki hem Oyunun içinde kalmak istiyor hem de her seferinde Aklın galebesiyle dışına düşüyordu.. Çünkü Hayal içinde bir yandan da Akıllı olmanın Zevkini almaya başlamış artık.. Kader, ne yapsın çaresiz, kumda gemi gider mi!.. Deniz kumun üzerinde, gemi de onların üstünde olması lazım!.. Kaptan olması, yeter mi?.. Fırtına çıkması, gemisini kurtaran kaptan olması da lazım!..

- İnsan "Hayvan" değil Alem'dir; "Organizma" değil Akıl'dır..