"Kıyamet"den önce, "İnsan-lık Ağacı" dikmek.. Ama "Cennet Ağacı"nı Kimler (as) dikmişti ?..

"Müslüman" değilim diye kendini "İmtihan"dan kurtulmuş zanneden İnsan "Hakikat"den ne kadar da uzak düşmüştür.

Bu Millet Cahil olsaydı çocuklarının İsimlerini "İsa", "Musa", "Meryem" (as) koymazdı; ne bu Halk'ı tanıyorsun ne de İslam Dinini.

Onca zaman yoktun hiçtin, şimdi doğdun, ama bu olay hakkında hiçbir fikrin yok, seni ilgilendirmiyor bu mevzu öyle mi ? Bu Varlık seni ilgilendirmiyorsa başka kimseye "Embesil" deme sen. Şimdi sen bir hokus pokusla var olmadın bunu öğrendin de bilinçlisin, ama bu Varlık Bilinçsiz, öyle mi ? Bir Tek "Sen" Bilinçlisin ? Bu Bilimsel takılıp "Bilinçliyim Ben" dediğin Bilinç şu Et Beyinde mi yoksa "Sen"de mi ? "Sen" çok konuşuyorsun da o açıdan soruyorum.. "Sen" ve o küçük Et "Beyninin" de içinde yüzdüğü bu Bilinç seni ilgilendirmiyor, sen daha bilimsel takılıyorsun yani ? Anlamadım da cahilliğime ver ondan soruyorum bu ilgisizlik bilgisizlik, bu çok bildimcilik, bu çok Akıllıyımcılık nereden geliyor sendeki..

Bilinc'i Et Beynine bağlıyan bir kimse "Bilim İnsanı" filan değil, eski devirlerdeki beyinsiz "Putperest"ler konumundadır.. Bilgisayar Teknoloji filan derken çok modern, çağının insanı filan zannetme yani.. Sürünüp duran Tırtıl üzerinden daha Dokuz Ay geçmemiş Kelebek oluvermiş havalarda uçuyor. Ya da daha basit şöyle sorayım: Yumurta mı tavuktan çıkar tavuk mu yumurtadan çıkar.. Yumurtadan tavuk çıkmaz Civciv çıkar onu biliyorum da bu Yumurta nasıl oldu da Tavuk oldu.. Zaman la sürtüne sürtüne cinsel organlar çıktı diyorsun yani.. Yani cinsel organlardan önce "Zevk" mi vardı ?.. Ayçiçeklerinin gözleri yok ama senin yüzüne ışık vura vura gözlerin çıktı gibi yani ?.. Dna filan ama Kader değil Bilim bunlar tabi.. Mucize filan öyle şeyler Bilimsel değil.. Bilim yani bunlar ama Tesadüfen.. öyle Mucize yok.. Ah canım benim hem sürünüyorsun da hem kelebek kadar güzelsin, ömrün de pek kısa; devam et devam !.. Takılı kalma, kafan çok gerilerde kal...

Bir insan altından yapılmaysa da değerini bilmiyorsa bu o kişinin Altının değerini bilmemesindendir. Senin benim tüm mahlukatın hem cismin Özü de su'dan taş'dan toprak'dan değildir. Şeytan da bu Sırrı bilmedi de "Ateşten" dedi.. Topraktan dedi.. Alim'di ya, Sıfatına güvendi de, "Cahil" dedi, ona göre buna göre dedi kıyas etti filan, şu bu.. İşin dedikodusu.. İşte O Nefesin de, O Toprak zannettiğinin, Hayvan dediğinin de Kıymeti O'na göre.. Öncesini bilirim, "Sonra"sını bilmem. Sana göre şuna buna göresini bilmem, cehaletime ver..

Senin intisab ettiğin yolun bir büyüğü (Selam olsun) "Her gördüğünü Hızır, her geceyi Kadir bil" demiş iken, sen tutmuş gece gündüz kim Veli değil onu arıyorsun. Hem bu sözün Manası her gün Hızır'ı (as) her gece Kadir'i ara demek de değil iken..; böyle yapıyorsun. Bak İmam-ı Rabbani (ks) Hazretleri ne buyurmuşlar: "Edebi gözetmek, zikirden üstündür. Edebi gözetmeyen Hakk'a kavuşamaz"..

"İstisna"yı bulduysan, "İnsan nedir ?" ve benzeri Kadim Sorular Hükümsüz kalmıştır. İstisna'ya ulaşamadınsa da, yaşamın abesle iştigal. Korkma ve kork ; O İstisna öyle ki, Kaide'sini bozmuyor !

"Hayvan'dan aşağı".. "Hayvan-İnsan".. "İnsan"-"lık".. "İnsan-ı Kamil".. "Hakikat-i Muhammediye"..

O'nun Mertebesinde zannetme ki Halifelik sadece sana bana, İnsan'a mahsus kalır.. Verdiği İmkanın Kıymetini bilmeyip ziyana sarfedip aldanana, küçücük bir Karınca, bir Sivrisinek dahi Halife olur çıkar karşısına ! Dikkat et ve Şükret ki kendi Halifesi dahi O'dur ! “Sizi yeryüzünde halifeler kılan O'dur. Artık kim inkâr ederse, o zaman onun küfrü kendi aleyhinedir.” { Fatır 39 }

Bunca sayısız varlık her biri farklı beden'de (yani farklı Dünya'da) ve de kendi Aleminde yaşarken ! , her bir Tür ve Cins bunun gibi başka bir Dünya'da yaratılması da Mümkün iken.. tutmuş hepsini de aynı Dünya'da aynı Alem'de toplamış.. Tek ve Bir değil mi ya !

Hiçbir çocuk yoktur ki kendisine ilgi gösterilsin de çekinip utanmasın. Dikkat et istisnasız herbiri böyledir, Fıtratları budur, büyüdükçe, sonradan şımarır, şımartılır, ben-"lik" etmeye başlar. Onlardaki bu güzellik bu utanış, Elest Bezminin Sırrının Sıcaklığından, Perdelerin inceliğindendir.

Herbir şeyin suretini insanın önüne sermiş gösteriyor da kendi kendisinin suretini insana göstermiyor ya. Birbirlerini görüp dururlarken hiçbiri kendi suretini müşahede edemiyor. İnsanlar bilse ne acayip Sır bu. Sen bu Sırrı anla; Zat Cennetinin İlimlerinden, El-Batın'ın Müşahedesindendir!

"Hayvan" değilsin..; aşağı düşmezse: "Hayvan-İnsan".. "İnsan(-lık)" ise önünde "İnsan-ı Kamil" Mertebesi.. "İnsan-ı Kamil"in önünde: "Nübüvvet".. Peygamber'den öte ise "Hakikat-i Muhammediye" !.. Mertebe olarak İstisnalar ve Özel Lütuflar bulunursa da Makam bakımından "Hakikat-i Muhammediye" Tek'tir.

Ve Ben, insanları ve cinleri (başka bir şey için değil, sadece) Bana kul olsunlar diye yarattım. (Zariyat 56) "..hanginizin daha güzel davranacağını sınamak için.." (Mülk 2) Şu Ayetlere göre "Sen olmasaydın yaratmazdım" Kudsi Hadisi Sahih mi değil mi anlamamak için ya Hasedçi olmalı ya da Ahmak..

Görüneni görünmeyeni ile küçüğünden büyüğüne şu Devr-i Devran niçindir, Sen'de Ben'de, tüm İnsanların Sırrında Manasında ne görürsün, bu hepsinin Manası nerde derlenir toplanır, Kulluk nedir, Hakk nedir.. diye sorsan.. Hepsi de "Hakikat-i Muhammediye"dir; bu görünen görünmeyen hepsinin Mana'sında ancak ve ancak O'nun (sav) Sırrı belirir, hepsinin Sırrı da O Kulundadır (as) derim.

Alemlerin Rabbi sana bir Dünya yaşamı Takdir etmiş, 'Yere göğe sığmadım, Mümin Kulumun Kalbine sığdım' buyurmuştur. O'nun kafesinde Kuşu ol, Razı ol ; Uçup da kaçmaya çabalama !

Kamil Mürşid Müridinin Nefsinde şeytanın lehine bir güvensizlik bırakmaz. Aksine şeytanın aleyhine Müridinin Nefsine güven verir. Sonra Gönül Kalbin elinden tutar da Nefsin zararını izale eder. Bidayet'de böyle olmıyan Nihayet'de de Kemal'e erdiremez; sahtekar, cahil, ahmakın tekidir o.

Geçmişte gelecekte bir haber ses seda yoksa, An'da bul. Nefsinde bulamazsan Kalbinde bul, Kalbinde bulamazsan Ruhunda bul; Batınında bulamazsan Zahirinde bul.. Nihayet; Arama ki bul.

Şefaatin Şirk olduğunu zanneden Cahiller azıcık akıllarını çalıştırsalar ister Kurani olsun ister olmasın tüm Mahkemelerin Yargılamaların da Şirk olduğunu iddia etmeleri gerekir; çünkü Mahkemeler'de de ister Kuran üzere olsun ister olmasın, neticede Yargıç İnsan, Hakim İnsan olacaktır ve Yargılananın Suçlu mu Suçsuz mu olduğu da Vahiy ile belirlenemediğinden asla Hükmün Allah'a ait olduğu bilinemeyecektir ! İşte sana Şirk'in alası.. Şimdi ne olacak ? Hiçbir insanı yargılayamazsın ! Çünkü senin bozuk akıl yürütmene göre herhangi bir Mahkeme açıkça Şirk olmaktadır ! Netice'de Hüküm ve İcra bizzat Allah tarafından mı oluyor ? Hayır ! Olması için Yargıçın Vahiy alması gerekir.. Netice'de beni bir İnsan yargılamış, Hükmü insan vermiş olmayacak mı ?! O halde Şirk'tir bu ! O bozuk mantığına göre Kul Hakkı dahi Şirk olması icab eder.. Öyle Şefaat Şirk, Aracı Şirk, Tasavvuf Şirk, her şey Şirk !.. ; gibi hezeyanlı laflarla olmuyor bu işler !

Değerini biliyorsan, Allah için sabredilmeyecek katlanılmıyacak bir dünya değildir bu. Allah için değil ise, müstehaktır ne çekersen. Allah için ise, katlanılmıyacak şey yoktur; hem de Ölüm varken, Ölüm Vuslat'ın tamamı iken.

Kafirler Özlerinde O'ndan bir Ruh olmasalar niye Rahman Kuranında onlara onca dil döksün; Küfür içindeki Nefislerinin değeri için mi ! Elest Bezm'i onlara niye zikredilir ? Şu Dünya'daki küfür hallerinin zevkine varsınlar diye mi ! Güya Rabbinin Kelimeleri Mecaz da sen onları Hakikat yapıyorsun öyle mi ? İyi Marifet ettin !

"Allah'ın İzni" ile demek, yani hakikatte her şey mümkün demektir. "Allah'ın Emri" ise, Allah'ın izni olmaksızın bir yaprağın kılını kıpırdatması dahi mümkün olmaz demektir.

Her bir Kul, O'ndan birer Ruh, O'nun Tecellisinde O'nun Sureti üzere olduğumuzdan, "Baba-Oğul" yahut "Tanrı'nın Evlatları" benzetmeleri Sıcak görünse de, Asıl Hakikatimiz olan Yüksek İlahi Mertebeden bir İndirgeme olmaktadır. O İlahi Mertebede önce yahut sonra doğmuş olmak, birbirinin Babası veya Evladı olmak yoktur ki, bu benzetme O İlahi Mertebenin Hakikatini yeterince ifade edebilir olsun.

Hesap sorma; Ücretin peşindir.

Batın olmasıyla, Zahir olması içinde gizlenir. Nispet olarak bizler yoktuk diye İsimleri-Sıfatları yoktu zannetme, Kendisi varken Nispeti başkasından alması ancak Lütuf'tur ki bu Lütuf O'nun Zâtın'a bir şey katmaz, ancak yine Mutlak Büyüklüğünün İzharıdır. "Şanını artırmıştır" diyeceğim ve bir tatlı tebessüm edesim geldi ki, kimden geldi ? Ne acayip işin var Rabbim, Ey Alemlerin Rabbi.

Bir hafta süren "Cuma" olur mu ? İşte sen olmaz desen de, olabiliyor..

Sanat-çı mı yoksa Eseri mi Büyüktür ? Kamil Akıl sahibi için elbette ki Sanatçı Eserinden büyüktür. Sanat ise ancak Sanatçıya nispet edilebilir. Aklı olmamak bu Mana'da Marifet değildir; Cehalet bile sayılabilir. Sanatçı'nın büyüklüğü İşinden belli olur desek büyüklük sonsuz sınırsız dereceye varır ki dolayısıyla Allah, Eserinden "Mutlak" olarak Büyük olur; yani İşinde gözüken büyüklüğü sonsuz-sınırsız lakin Dereceli gözükür iken, Kendi büyüklüğü "Mana"da "Mutlak" çıkar. 'Man a'da Büyüktür' denilmesine bakma, Allah Katından baktığında "Mana", "Hakikat"in ta kendisini ifade eder. Zira küçüğü büyüğü hepsi de Allah'ın İşi olabilir; hiçbir işi "küçük" görülemez. Bu Mertebede Allah'a "göre" (Hakikat) küçük-büyük, kötü-iyi yoktur. Burada İnsan'ın düştüğü hata kendisine "göre" "kötü" olanı, kendisine göre değersiz geleni, "küçük görme"sidir. Halbuki G...

Tam Akıl sahibine İman imkanı mutlaka açılır. Akıl, Nefsî açıdan fayda ve zararını gözetmek zorundadır. Kamil Akıl sahibi ise İman için Kalbî (Duygusal) yönü de gözetir. Fakat öyle ki kişi Nefsine uyarsa (Ben-LİK), İman bakımından Kalbini ve Aklını dahi inkar edebilir. Ben-LİK sahibine Akıl ve Kalp yetkin bir İmkan olsa da İman bakımından Kemal'e (Cenabı Hakk'ın Zâtına) eriştirmezler hatta "Fikir" yoluyla engel olurlar. Kemal'e eriştiren ancak Zat'dır, Zâtî Yol ki Tasavvuf'un Hakikatidir. Hakk, Hakikat'de İman için Akıl ve Kalb'e sorulmayacak, indirilemeyecek derecede Aşikar ve İnce'dir. O'ndan başka Laflar, Yollar, Yöntemler-Kişisel Marifetler boştur. Kemal için O'ndan başka hiçbir Yol yoktur.

Alem'i Karagöz-Hacivat Perdesine benzetir deriz ya perdedeki görüntülere takılma arkasında onları oynatan var diye.. İşte O oynatan, bu alemi elinde çubuklar var da onlarla oynatıyor değil.. İşte bu sebeple "O'ndan başka Varlık yok" ve "Vahdet-i Vücud" (O'nun Varlığının-Vücudunun Birliği) deriz.. Sonra yine Alem Perdesi'ne takılı kalmaman için, Hayal "gibi" Rüya "gibi" deriz, senin zihnindeki hayal'e rüya'ya benzetiriz Alem'i ki sen duyu perdelerine madde'ye et'e takılıp da u zak düşme O'nun Varlığından Vücudundan.. Halbuki örnek verdiğimiz benzettiğimiz zihnindeki Hayal de değil, yine O Benzersiz Hakk'ın Varlığı Vücududur, bahsettiğimiz.. Hem Sen bunları aslında O'ndan bir Ruh oluşundan dolayı zaten O Kendi Özünden bilirsin.. Ama İnsanların çok bilmişliği, taktıkları isimler, gözleri, görüntüleri-bedenleri, zanları, vehimleri, hayalleri, O'ndan başka tutundukları her şeyler bu Asli...

Nübüvvet dahi, Velayet'den ileri gelir. Efendimiz'in (as) Son Nebi olması en Kamil Velayet'in ve Bilgisinin Velilerine ulaştırılması demek olmuştur. Biz Ümmetinden olarak eğer O'na (sav) uy(a)masa idik, O'nun ve Ali'nin (kv) Himmeti üzerimize olmasa idi, biz asla Kemal'e eremez, Allah'ın Rızasına, bizim hakkımızdaki Muradına ulaşamaz dünyada ateşe yanmak pervane perişan olmaktan başka bir gram fazlasını bilemez, Cenanı Hakk'ın Zâtını layıkıyla tanıyamazdık. Gördüğünde yakınlık elde ettiğinde zaten emin olacaksın da, şimdiden bilmez misin birisini seçmişse, takdirine göre en güzeli en kemallisi olduğu için seçmiştir, rastgele ve her cihetten layık olmaksızın değil ! Ne zaman Ali'yi kalbin gözün seçebilir hale gelir, Ehl-i Beyt'e gönlün akar, o zaman anlarsın nedir bu laflar, nasıldır o kemal.

Allah kalplerde nefislerde galip gelirse "Zafer" O'dur; yoksa dışarıdaki zafer ve kayıp kalıcı değildir ki.

İster Şeyh ol ister Mürid ! Allah'dan bir Ruh olduğu hakikatine eren kişi için Allah (cc) ekmek su gibi olur, ancak O'nda rahat bulabilir, ancak O'nda, O'nunla sükun bulabilir ; kainat sevgisinde, insan (!) sevgisinde değil ! Diyorsun ki Halkta bul, Ruh sana burda üflenecek, yani hem dışa bağlıyorsun Ruhunu -ki Ruh dediğin o kişinin ta kendisidir- sonra o insanın anlayıp anlayacağı şey ne oluyor ? İşte bir yaşam enerjisi ! bir insan sevgisi ! bir "Haller" ! Bu Ruh üflenmesini n mecaz anlamıdır hakikati değil ! Hakikatini kişi ancak kendinde bulur Halkta değil ! Hakk'ta bulur Hakk'ta ! O'na dışarıdan üfleme değil isterse fırtına tufan olsun o yine anlamaz ne olduğunu, neyden olduğunu ! Toprağa Ruhundan üfledi de o Ruh'u o toprakla Cennet'den Dünya'ya indirip Çamura bulamadı mı ? Ne oldu şimdi senin Ruh üflenmesi Mecazın ? Hani "Adem", hani senin metaforlarındaki "Beşer" ve "Ruh Üflenmesi" ? Mele...

Allah'a kaçıcaksın kaçıcaksın ! Ne tevazusu !

Göz karanlıkta görür mü ?.. Evet, karanlığı görür.

Akıl gitmez, Bilgi gidebilir. Yahut Delilikte olduğu gibi Bilgi değişir, farklı biçimde işlenir; yoksa onlarda da Akıl yok olmamıştır. Bilgi'nin ve Akl'ın Hakikatlerine Özlerine ancak özel keşf, özel tecrübe ile vakıf olunabilir; yoksa beyni açıp bakmakla veya sırf düşünme bilgisiyle Hakikatler öğrenilmiş olmaz. Çocuklara deli demediğimiz gibi Hayvanlarda da Akıl yok diyemeyiz. Her yeteneğin ve bilginin kaynağı hakikati özü de O'dur, O'ndadır. Felsefeciler ve Kelamcılar sırf Akla yoğunlaştıkları için Varlığa en fazla bir "Cevher" gözüyle bakabilirler, ötesi "Yok"-tur onlar için, ötesine geçmezler. Bu nedenle Sıfatları, Zâtıyla, "Mekansız Tek"i, Yönelinecek Hakikat olarak kabul edemezler.

Görünürlerin görünülürlüğü O'nun görünürlüğü yanında hiç'tir. Gözünün ucundaki gözlüğü O göstermedikten sonra görememen de bu Hakikate bir misalidir. Biz baktığımız halde gördüğümüzü zannederiz, halbuki bakış alanımızda görmediklerimiz gördüklerimizden çoktur. Mesela fazla ışıkta hiçbir şeyi göremememiz de bu manada önemli bir misaldir. Hele ki Özü Suretsiz olanı, O Nur olan Nur'u görmek daha da güçtür; fakat dediğimiz gibi Kendini görülür kılarsa da diğer şeyler suretleri bu lunduğu halde görülmez oluverir. Sen diyebilirsin ki Suret olmadan O görünmez, görünür olması Suretledir; Evet, fakat Görünmenin Hakiki Mertebesi yanında, Hayır ! Çünkü bu söz Allah'a Suretli şeylerin Görünürlüğü hakkında yaptığın bir Nispet'e dayanır ! Halbuki Allah'ın Görünürlüğü Suret Tecellilerinden Ötede bir Görünme Hakikatine de sahiptir; ama bunu dille anlatmak mümkün olmaz; Görünmeden bilinmez, anlaşılmaz ! Kalp gözüyle görmek diyeceğim lakin sen Kalp gözünün görmesinin...

Nefsin için yaptığın ve istediğin şey sana Allah'ı unutturur ve elbette bu hiçbir şekilde Güzel olmaz. Olmasını İstediğin veya yaptığın şey, O'nun bir İsmine - Sıfatına muhtaçlık ya da Hayranlıktan dolayı, Zâtına "Muhabbet"e, Zâtına Yakınlığa vesile oluyorsa, işte bu hoştur ve elbette güzeldir. Niyetini böylece Halis kıl ki Nefsin güzelce Nimetinden nasiplensin ve Kalbin de Rabbinle Nurlansın, Mutmain bulsun.

Abdest aldıktan sonra senin yüzünü kurulayan havlu mu zannedersin. O'nu kendinde görmeyi bir iddiadan, kibirden ibaret sanan, O'nun şu Şefkatini şu inceliklerini görebilir mi dersin ? O'na Tevazu göstermekte O'nu lüzumsuz Tenzih etmekte hiç bir gariplik yok mu ? Bu Tevazu bu Tenzih, Sivrisinek misalini anlamıyan, onu Allah'a yakıştıramıyan Müşriklerin Tevazusuna Tenzihine benzemez mi hiç ? Müşriklere benzememek sadece suretle şekille mi zannedersin ? Hiç bunlar yok mu dersin, incenin incesini görmek hiç istemez misin ?

O, Sevgi'yi Sever, Kendi Sıfatıdır Sevgi, Sıfatlarını Sever. Zâtının Bilinmesini isteyince, Bütün bu Sıfatları Sebepler yoluyla Nispetlere bağlanmış, Hakk, Tecelli ettiği Suretinde Saklanmıştır. Ve bu Sıfatlar içinde Sevgi Sıfatının Zuhur edip de Sevilmemesi İmkansızdır, mümkün değildir. Fakat bu Sıfatın Nispet edildiği Sebep Bilinir "Kendisi" Bilinmez ise bu Zulüm olur ve "Zulüm" Sevilmez. İnsan'ın Zulümü, Kötülüğü "Sevmesi" İmkansızdır, yani o "İnsan" aslında Kötülüğü değil , Nispet ettiği Perde ardında yine Sevgi'yi Sever; Hakk'ı örter, İşini karıştırır ve Nefsine Düçar olur. Sıfatlar Sebeplere Nispetlere bağlanmasıyla -ki en büyük sebep ve nispet "İnsan"dır- iş karıştı ve "Bilinmeklik" de böylece gerekli oldu: Tahakkuk etti. Ve Hakk'ın Lütfu (Lutfeden Sıfatı ve Vehhab olması) Cihetinden bak ki Sevgi'nin Nispetlerinin, Sebeplerinin Sevilmesi de İmkan bulmuş ve Sevilmemesi de İmkansız olm...

Şeyhini bırak şimdi a cânım gel ben sana secde edeyim. Sen bir sözü dahi anlama, ama gel bana Hidayet et, Nur ol ? Oldu !

Sen ben'i geçip ta kendine "filan kul" diye bakmadan olmaz.

Şikayet ede ede ede bakarsın bizzat sen sana vesvese olmuşsun.

Güzel konuşmanın Sırrı Sükut'ta.

Her nimetin Allah'tan olduğunu, Allah'tan geldiğini bilmek, Şükretmenin İdrakidir. "Allah'ım sana şükürler olsun" demek ise "Muhabbet"tir. "Muhakkak ki Biz, onu yola hidayet ettik. Ya şükreden olur, ya da küfreden olur." [Dehr 3]

Söz'ler ve Kelimeler'de dahi Hal'ler vardır. Ya sakınmak ya erişmek yönüyle olsun, bunu bil.

Allah'ın Zikretmemiş olduğu hiçbir mahluk yoktur, esas Sen O'nu Şükran ile Zikret ki Körlüğün en büyüğü olan Nankör olmayasın.

Hayat'ın Sırrı, Yaşamın Özü Kulluk'tur. Kendi İradesinden geçmeyen, bir sonraki Nota'nın ne gelmesi gerektiğini bulamaz, uyumu yakalayamaz, teslim olamaz. Tamamen kendinden geçmek olmaz, Skalalar var, kurallar var, Dengeli olmadan, Ses-Söz Dinlemeden, İtaat etmeden "Müzik" olur mu ? Zamanından önce veya sonra gelen Vuruşlar Yersiz olur; Namaz Vaktinde gereğince kılınırsa "Beyin" yersiz konuşmayı bırakır, susar, Sükut eder. Bilinçli bir kendinden geçiş lazım. Ritim'siz hiçbir şey olmaz, çok uzun vakit alırsa yakalamaya gücün, algın yetişmeyebilir, bu yüzden çözemezsin; yoksa "Din" bir Felsefi-Akli "Problem" değildir. Elektronik Müzik Ritim'e dayanır, Tekke'dekiler Ritim tutuyor, Kulüp'tekiler de kendilerinden geçiyorlar ama Hapı yutmadan olanına Zikir derim ben. 2000'lerde çok uçtuktan sonra "Minimal" çıkmıştı; Sert çakılmalara karşı biraz Merhamet olundu. Neticede Allah'ı Tespih etmiyen Zikretmiyen ...

"Allah" de, ardından da Zikrettiğin için "Allah'ım Sana Şükürler olsun" de.

Allah'ım Kendini Bildir, Kendini Hissettir.

Kafire Merhameti Şefkati olan birinin görünüşte olsa bile Müslüman'a nasıl olması gerektiğini bir düşün.. Bu böyleyken sen kafire rahmet oku mümine beddua, eleştiri, ağız eğip bük, suratın asılsın.. Yok böyle bir şey ! Bu aşamada kalmış yükselememiş yani Rahman'da Rahim İsmine erememiş kendini kafire merhamet etmekle İnsan oldum zanneden, kendini halk ile ermiş zanneden o kadar çok küstah var ki ! Halbuki Kemal Ehlinin nezdinde ne kafir ne müslüman, ne doğu ne batı vardır ! Zıt yoktur ona ! Halk nedir a nadan ! "Halk"ı bu halk mı zannettin ! Nereden nereye döndün !

O'nun İrade buyurduğu şu hiçbir Fiil Mutlak değildir ki Ol'an'da Muhabbet'den gayrı Hakk seninle Zıtlaşsın. A Cânım benim.

Nefsin uygunsuz bir işe çağırdığında sen ona de ki : "Ben senin yararın menfaatin yerine Yüce Allah'ın Lütfunu ve Rızasını tercih ediyorum".

Üzerinde Müşahede eyle.

Televizyon kumandasının pili yoksa, istediğin kadar bas, kanal değişir mi ? Cüz-i İrade de öyledir ; Allah yapmadıkça ve Razı olmadıkça, istediğin oluyor zannedersin ama, O dilemeden O yapmadan olan hiçbir şey yok. Ve kıymetini bilene bu ne güzel Sırdır. Berisinde sırf Hayat vardır; Hayat'ın üstüne, Yaşamaktır. Cüz-i İrade hepten bir Dua'dır, ama öyle yok kavli yok fiili filan, öyle değil ; şu söylediğimiz Sırca'dır Dua, Hakikati Ruh'tadır. Her şey elinden gitmiş çırılçıplak Ruh kalmadan ne tam anlaşılabilir ki.

"..şah damarından daha yakın.." ( Kaf 16 ) "..elbette birçok incitici (sözler) duyacaksınız." ( Ali İmran 186 ) "..Kim izzet istediyse, işte izzet tamamen Allah’a aittir. Güzel kelimeler (sözler), O’na erişir.." ( Fatır 10 ) Ve Rahmân’ın kulları yeryüzünde tevazuyla yürür. Ve onlara cahiller hitap ettiği (lâf attığı) zaman “selâm” derler. ( Furkan 63 ) O'na ancak güzel sözler yükselir ! Şimdi sen Vahdet Ehli isen kötü sözlerin muhatabı olabilir misin..

Aşık Kul "Ben, Sen, Biz, Onlar" pek demez, diyemez ; ama "Huuu" demeyi kana kana içer, "O", demeye doyamaz.

O'nun Yakınlığı senin İdrakine Şuhuduna bağlı olsaydı "Şahdamarından" ve "Daha" İfadelerini tercih etmez, bu şekilde buyurmazdı. O'nun Yakınlığı, Senin Varlık Tasavvurunu yok saymakta, senin Tasavvurunun Hakikatine Mutlak olarak İşaret etmektedir. Artık "Vahdet-i Vücud" ne demektir senin Tasavvurunun ötesinde olarak anlayıver ! Boş sözleri, zanları, lüzumsuz tenzihi bırak ! Yoksa İdrakini Şuhudunu ortak edip Varlık Tasavvurundan kaynaklanan senin Uzaklığını O'nun Yakınlığına Perde yapar halde, aslında inad edip bocalar, gaflet eder durursun; Tevazu senin neyine !

Kibrin hakim olduğu Mükemmellik Tasavvurunda Kul ve Kulluk yoktur; Halbuki Yüce Allah, Kul ve Kulluk için Yaratmış, Tecelli etmiştir.

Güneş Işığı yüzüne vurur, Sıcağı bedenini Isıtır da, Güneşi Seviyorum dersin.. Halbuki Seven Kim, Sevilen Kim, Sevgi Ne..

Her şey dilemesiyle olmuş ve olmakta olandır.. : O, olmıyandır.

Kimin kimden ne öğreneceği belli olmaz.

Namaz'dan Edep öğren.

Güzelliğe bakılmaz mı ?.. İşte öyle Güzeli öyle görmemişsen bilemem ; ama öyle olur ki, bakamazsın..

Allah, gafil ve uzak kalamayacağın, mesafe koyamayacağın kadar Yakın, şımaramayacağın kadar Uzak'tır. Tenzih Teşbih, Celal Cemal gibi, Yakın ve Uzağı bir anla ki Kemal bulasın.

Bazı Bilgiler vardır ki Hz Peygamber'de Batın, Varislerinde Zahir'dir. Ama bu, Allah'ın Batın olup, aynı şekilde Zahir olması gibidir. Yani, zannetme ki o'nda göremiyorsun diye bu İlim Peygamber'de (as) yoktu ! Bu mana'da Tenzih'in anlamsız düşer; zira her şeyi Tenzih edersen de Sen ne olacaksın ya ?! Sen olmadan Allah'ı nasıl bilebilirsin ! İşte anla ki, Müminlerin Peygamberin (as) Nur'undan yaratılması Sırrı bu mana'ya, bu Hakikat'e işarettir. Ali (kv) için, Aynı Nur'danız buyurmuştur !

Senin Zâtın senin Sıfatlarından da gizlidir. Gizlidir dediğimize bakma O'nun Varlığında Sen'den daha aşikar olan yok. Lakin Evvel O'dur ki Evveli yok; Başlangıcı yok. Ahir O'dur ki Ahir'i yok; İkincisi yok: Anla ki, "O" var da Sen "Varlık" buldun.. Şimdi Sıfatların ancak O Tecelli eden ki, Bildin. Düşün, Nur olmasa Görme'yi ne bilirdin.. ve ki Göreni ne bilirdin ! O'ndan zannederdin ki, Kadim'im, başlangıcım yok ! Halbuki, O'ndan daha Aşikarı da yok !

Hiçbir şey yok iken O vardı, ve el an öyledir. Bir Sanat Eseri düşün ki Sanatçısı onu sadece Hayal etmesi ile bildiğin şu madde gerçeklikten daha gerçek bir şekilde sadece Zihninde varlığa getirebilmiş olsun. Bunun örneği sendeki Vehim, Hayal ve Sanat Yeteneğidir. İşte bu "içeri"ye nispet ederek "hayal" ve "dışarı"ya nispet ederek "gerçek" diye "ayırt" ettiğin Varlık Hakikati ve Gerçeklik Sırrı, dış ve iç olarak iki olmıyan, Tek ve Bir olan Rabbinin Varlığında gizli, Hakk olu şu, Mülkünde de apaçıktır. Yani gördüklerini senin vehminin hayalinin gerçekliğine benzetsen de bu benzettiğin vehim, hayal, ve rüyalarının gerçekliğinin Sırrı, Cenabı Hakk'ın bizZat Hakk oluşunun Sırrındandır. Sen Hayal Eden olarak, elbette ki Hayalinle mukayese kabul etmez derecede Gerçeksin; Sen olmadan Hayal olmaz. İşte O'nun Halifesi olman bakımından böylece anla ki elbette Sen O'nun Mülkü içinde benzersizsin; çünkü Hayalinden değil, O...

Yolda karşıdan karşıya biri geçince, 'O karşıdan karşıya geçti' yahut 'O hareket etti' denemez.. Ama, bu "karşıdan karşıya geçme" O'nun tecelli etmelerinden-görünmelerinden biridir denebilir.

Hakikat içinde Hakikat arayan isen, hepimiz için geçerli aynı Hakikati dile getireyim: Sen ve O'ndan başkası yok.

Oruç Samed'in Ruhuna, İftar'ım Hűseyn'in Canına.. Orucu tuzla açacakmışım ; hadi ordan gösterişçi ! Öyle tuz yemekle suretten Muhabbet olaydı, ölmeden önce ölürdün de Kevser içerdin ! Bi köşede oturup Tuz yiyeceğine Kerbelaya gelir Hüseyn'e (ra) Su olur koşardın, Yağmur olur yağardın ! Ahmak herif bize tuz diyor ! Surette acı ile Muhabbet olsaydı bak hristiyanlar peygamberlerini haçtan indirmiyorlar ! Sen surette salat ediyorlar diye eleştirdiğin kardeşlerinin aynısı olmuşsun da haberin yok ! Bana alevicilik oynama ! Hiç etmemen gereken yerde büyük zannettiğin laflar etme !

Sen Âsi'sin Anarşistsin ya onun için Devlet sana batar; yoksa Terörist senden de Anarşistken o da "Devlet" hayali kurmuyor mu ? Yahut hakikaten de Terörist Anarşist Pisliğin Zalimin tekidir. Belki de onun Hayali Devleti, Kadın ve Para'dır; Halbuki Devlet hayal ile heva ile kurulmaz ve aradığın Cennet kesinlikle Dünya'da değil, Dünya'da kimseye asla Rahat yoktur ki. Zaten Terör de Anarşi de bütün kötülüklerin anası da, o güya cenneti aradığın "Dünya" yüzünden ki kardeşim. Bir tek Veli'ye korku hüzün yoktur, bak o bir Hakk'tır. Onun dışında hep kahır hep hüsrandan ibarettir o Dünya Cenneti Hayali.

Biz "Ruh" derken "Min Ruhi" buyurulan İnsan'ın Saf Kendi-Öz Zatını kastediyoruz. Kalbin Hayatı olan Sıfat Tecellilerinden gelen Manevi Halini, Mecazi Aşkını kastetmiyoruz. Yani İnsan'ın Saf Kendi, Öz Zatı derken, Ben-"lik"i değil "Ben"i işaret ediyoruz. İnsan elim ayağım bedenim kalbim derken belki ancak bunlar ona yani o asıl Zâtına tahsis edilmiş Nurlar olduğu açıktır; biz "benim" diyemeyeceği kadar "kendi" olan öz varlığını kastediyoruz. Sıfat Tecellileri, Esma Terkibi olm ıyan, Zâti Tecelli olan "Ruhu", Nefis çamuruna batmamış, Dünya tozuna bulanmamış Mukaddes "Sen"i kastediyoruz. Ve elbette "İnsan" derken bütün bunların cem'i söz konusudur; lakin dikkat edersen anlarsın bütün Nurların Tecelli etmesine sebep olan da, Kendimden dediği o Ruh'ların Dünya Yaşamına indirilişidir. Yani bütün Nurlar ve asıl Yaşam da böylece görürsün ki "Kendi Ruhumdan üfledim" de...

O, Zâtında Büyük, Zâtında Sevgili, Zâtında Yücedir ve tüm bu Sıfatında Sınırsız Sonsuz büyüktür ; Tecellileri ise Yaratılışın meydana gelebilmesi Muradıyla Tenezzülü olduğu için, Mutlakiyetinde Kendisiyle Sınırlanmıştır. Ama Nefs'e yine Az'ı çok, Fazla'sı bile az gelir; Rabbisini delicesine kör olmuş bir arzu ile acayip hallere girer de kendisine sığdırmaya çalışır. Halbuki O'nu Sıfatıyla Kulunun ancak Rahmet ettiği Kalbi sığdırır, Zâti Vahdet'de de ancak yine O'ndan olan Ruhun ( yani Saf Kendimizin, Öz Zâtımızın ) payı vardır. Yoksa Nefs, Beden, Eşya, Dünya, O'nu hakkıyla nasıl bilsin nasıl şuuruna ersin !

O'nu sevmiş, bilmiş tanımışsan, Zâtının hiç bir şekilde gizli olmayıp yok olmadığını, değişmediğini, gizlenen, yok olup ve değişken olanın ise ancak Tecellileri olduğunu bilirsin. Böylece anlarsın ki sana göre hiçbir şey "kötü"ye nispet edilemez, zira sana göre "iyi" olan zaten ancak Zâtı olmalı !  

İnsan, Zâti Sırrında O'ndan bir Ruh olmasaydı "Zâtımdan gayrısı helak-yok olucudur" buyurularak uyarılmazdı. Çünkü Dünya yaşamı Tecellilerindedir; yani mahiyeti değişken geçici yok olucudur. Ruh ölmeyip bedenin yok olduğu ve değiştiği gibi, Zât da değişmeksizin, Tecellileri değişken geçici ve yok olucudur: "O gün arz (yeryüzü) ve semalar, başka bir hale döndürülür (döndürülmüş olur). Ve onlar, Vahid (bir) ve Kahhar olan Allah’ın huzuruna çıkmış olurlar." [ İbrahim 48 ] .. Yani O'nu Seven Dünya'dan göçmeden öyle bir görüş, ilim ve yakin elde etmeli ki Tecellisi Sıfatına, Sıfatı Zât'ına perde ve de gayr olmayacak! Onun için hiçbir şey Sevdiğinin Zâtına perde ve gayr olmayacak !

Biz gündelik yaşamda, gördüğümüzü zannettiğimiz şeylere, eşyanın, şeylerin Hakikatine, Akılla, yani yapı söküm yaparak bakmıyoruz. Zaten onları ne aklımızla ne hayalimizle ne de gerçekte ayrıştırdıkdan sonra birleştirici bir niteliğe güce de sahip değiliz. Hamd O'nun Vücuduna olsun ki Varlığın Birliği bunların hiçbirinde değildir. Bu en büyük İmtihan'a erdirilip de geçirilenlere ne mutlu, onlar her türlü vehimden ve hayali güçlerden Hakk ile kurtulmuş, Vahdet'e ermişlerdir.

Ay'ı deniz'e resmediyor da, biz "yakamoz" diyoruz.

Can Hüseyin'in (ra) Hakk'a Yakınlık Mertebesine göre olan Şahitliği senin erişemeyeceğin, kaldıramayacağın bir Şehitliktir ; Çünkü o Hakk'ı görür boyun eğer, sen Batılı görürsün boyun eğmezsin.

Allah'ın bir şeye izin vermesi izin verdiği şeyden Razı olduğu anlamına gelmez. Kim ki Hakk'a yöneldi, Zıtlık onu Hidayet'e eriştirir, Batıl'a değil. İman'ın Kemalinin Hakikati budur.

Küfrün değil Kulluğun her insanın Kader'i olduğunu bilmeyenin Kader Sırrı hakkındaki rivayetleri sırf "zorunluluk" cihetiyle aktarması "Hakikat" ifade etmez.

O'nun bir "söz"den mi bir "yazı"dan mı, "suret"ten mi "gizli"den mi, nereden Tecelli eder lütfu kahrı, belli olmaz bilen bilmeyene. Sen daraltma O'nu Tenzihinle, ve kayıtlama O'nu Teşbihinle, "sen"de mi "ben"de mi oyun oynama ya "şunda"dır ya "bunda".. O'ndadır O bilenlere.

"Tasavvuf"un eskisi yenisi olmaz. Daha bunu idrak edememişsen.. Eskilerin masalları, yenilerin ahkamları değildir "Tasavvuf".

"Marifetullah" O'nu kör göze parmak sokar gibi işaret etmek değildir.

O görmekle duymakla doyulur mutmain olunur mu ki.. Sonu mu var, dayanılır mı ki.. ; Kaşından gözünden geçip O'nu isteyene de, şahdamarından daha yakınım dememiş mi ki ?

"Melekler kuvvelerinden ibarettir, ayrıca varlıkları yoktur" diyen birini görürsen sözü maksadını niyetini aşmış fakat kendisi Fena mertebesini aşamamış nakıs birisi olduğunu anla. Yoksa Müşahedesini ispat için gayrı gördüğü ve göremediği varlıkları göz ardı etmek zorunda kalmazdı. Onlar aynı Kendisini perde görmediği gibi Hakk'a perde olmazdı. Keza bunları Mana bakımından sırf Mecaz'a dayandırması Hakikat İlmi'nin de ona henüz perde olduğunu gösterir. Bunu Fena Haline erişmek için böyle yapmak zorunda kalmamışsa zaten Kemal bakımından daha da nakıstır, itibar edip yorulmaya lüzum yoktur.

Ruh, Terkip'ten, oluşan değildir, "Kendi Ruhumdan" demiş, Öyle dememiştir a canım ! "Kendim"den (Min Ruhi) demişken, Telaş ile nasıl Tenzih edicez diye, Uydurma lakırdılara düşerler, Neyi neyden niye tenzih ederler, Esefle bak bu ayrılıktan gelen sözlere a canım !  Nefs ile örtülü, Nefesinde Nefessin, Zâtından, Sırrın sırrısın; Allah'ın "Kendi", İsimlerinden mi terkiptir a canım ! Sen Kendini Hayat, Kudret, Sadece İlim diye bölebilir misin de Zâtın Terkip olsun a canım ! Sonra bazımız da "İlmi Suretleriz" derler, Bu da yetersizdir Senin Sırrını tarife, Eşya ile Sen, Zâti Tecelli'de, Hiç bir olur mu a canım ! Özünde saklı Vahdet'e, Ruhun Ruhuna gel, Senin O'na Yakınlık Sırrının tarifine Bu kelimeler kifayetsizdir a canım !

Ben bu hoşnutsuzluktan hoşnutsuzum !.. Hey dur bi dakka, bunda bi çelişki var !.. Hem Akıl bakımından hem İmanımla çelişen bir durum var bunda.. Allah ondan "Razı" olsun Mevlana Hazretleri buyurmuş: "Kahrına da hakkıyla âşığım, lûtfuna da... Ne şaşılacak şey ki ben bu iki zıdda da gönül vermişim."

Ha "Şapka" ha "Takke" takmıyosun diye seni asacak, kanun çıkaracak olan adama Zalim denir Zalim.. Allah Zalimleri Zorbaları sevmez. Uyuyosun, nazikçe dürteyim. "Hızır"ın nispeti Eşkiya'ya değil, "Azrail"e olabilir. Zorba'ya Melami'lik nispeti Yezid'e Kader nispeti, aynı Zalimliktir ; Sen de Zalim Zorba olur aynı çukuru boylarsın dikkat et. Düşünüyorum şimdi senin gibi açık kaçık hürriyet (!) düşkününe yarın şapka takmayı kravat takmayı zorlasalar ne yapardın, halin ne olurdu acaba ? Hemen Zalim Zorba diye taksime yürürdün di mi ? "Şapka" ve "İnkılap".. İyice düşün bak bu ikiliyi.. Üç kağıtla Uykuyla bir arada yürümez Hakk'ın işi !

Kalp gözü dış gözün gördüğünden daha çoğunu daha fazlasını daha keskin şekilde, Apaçık görür, bu dış göz de ona ulaşabilirse de onun ulaştığına göre neredeyse kör sayılır. Hatta Kafirin dış gözünün feri nefsinin körelttiği bu Kalp gözünden sızan o azıcık nur ile görmektedir. Çünkü Kalbin nuru da Bedenin Canlılığı gibi ancak Allah'dan olan O Ruh'un Hayatından gelir. Yani Mümin Kafir "İnsan"ın dış gözünün görmesi dahi ancak Kalp gözündeki nurladır ! Şimdi Müslüman bunu bilmez hale gelince tabi ki Kafir ona perde olur ! Dünya kendisine perde olmıyan Hakk'a aciz zavallı Kafir perde oldu öyle mi ! Mümin ki Allah'ın bizzat Celali bile onun için Zâtına perde olamaz, Kader onun için Aşk Şarabıdır, nerede kaldı Kafir ona perde olacakmış ! Mümin'e perde olan yine belki ancak Allah'tır Allah !

İçtiğin suyu, ol Hüseyn'e içir.

Hz Peygamber (sav) Zalimlere Zorbalara o Kibirli Müşriklere genelde zannedildiği gibi "Siyaseten" değil, onlarda da kendilerinde göremedikleri Hakk'ı görebildiği için Sevgi Saygı Sabır göstermiştir ! Aynı Hakk'dan dolayı yeri geldiğinde de Zulümlerine son vermekte yine tereddüt yaşamamıştır ! Ahir olan Zamanımızda Müslümanların genelinde (!) Hakkı Müşahede değil "Siyaset", "Dünya Telaşı" hakim olduğu, ne yazık ki "Saygı, Sevgi, Sabır; Cenab-ı Hakk'a İttiba !" geride kaldığı i çin Sünnet'in Hakikati olan "Tasavvuf" da bu yönüyle işlevi elbette Hakk olarak yerine gelmemektedir ! Ya İfrat Tefrit ya Siyaset ! "..Ona (Firavun'a) kavl-i leyyinle=Yumuşak bir sözle (tatlı, yumuşak bir tarzda) hitap edin. Olur ki aklını başına alır yahut hiç değilse biraz çekinir.." { Taha 44 } Allah onların kalplerinde ne var, ne yok pek iyi biliyor; onun için sen onlara aldırma, kendilerine öğüt ver ve onlara ke...

Peygamberin (as) yaptığı pek çok şey olmuştur ki onu canlarından çok seven Ashab'ı anlıyamamış, kafaları karışmış, kaldıramıyarak neredeyse itiraz ederek, hadlerini aşacak duruma gelmişlerdir. Hz Ömer hakkında ve daha pek çok Hadis'lerde bu gibi örnekler kayıtlanmış, elimizde mevcuttur. Şimdi sen Hz Peygamberi (as) elbette sever sıdk ile tasdik edersin, o öyle "İnsan"dır ki Zalim olmadan sevmemek mümkün değil. Ama şu var ki ! Sen Allah'ın Velilerine yan gözle bakıyor, O'nun S ünnetine uymadıklarından filan söz ediyorsun. Halbuki iş öyle değil ! İş yukarıda bahsettiğimiz gibi ! Onlar Sünnet'e senden daha yakın da, sen O Sünnet'in tam idrakine varamıyorsun. O'nu Peygamber olarak görüp Sünnetine uymak, Peygamberliği açısından onu Sıdk ile Tasdik etmek başka, O'nun Veliliğini ve Varisleri olan Hakiki Velileri görebilmek bambaşka ! Yani kendi zamanındaki Ashabının durumu bu iken senin bazı Varisi olan Evliyaullahın sözlerini hareketleri...

Ezeli Güneşin Nurlar saçan dili Alem olmuş 'Ben sizin Rabbiniz değil miyim' diye yankılanmakta.

Hz Peygamber sav hiçbir Makam ile kayıtlanmaz, sınırlanmazken, her birini de eksiksiz İhtiva eder. Saf Ruh iken Kamil Nefs'tir, Sırf Akıl iken, Sırf Gönül'dür.. Dört kapı da ancak o'na açılır. İlahi Zât Dünya'da en Kamil Suret'de o'nunla görünmüştür. Övgüsü geçmiş gelecek tüm zamana ulaşmıştır. Hakk'ın en Kamil Tecellisi, ve tüm en Kamil "İnsan", en Kamil "Kul"dur. O, "Büyük Alem"dir. Hz Peygamber'e sav tepkin ne olurdu, ilişkin ne derecedeyse, Cenab-ı Hakk ile ilişkinde de o derecedesin.

Kafir, İman etmesine vesile olan sayısız Nimetleri tutar Rabbine ortak koşar.

İsimlerinin, Zâtının üzerinde bir etkisi yoktur. Çünkü İsimleri olan Nefs'i, sonradan edinme olmaksızın "Mutlak" Mükemmel'dir. Bizim ise Ruhumuza yani Zâtımıza etkisi ve perdesi olan, yani Mükemmel olmıyan bir Nefsimiz vardır. Ki bu Nefs Perdesi, altında O'ndan bir Ruh olan "İnsan" için en büyük olay olan "Allah'a Kavuşma"yı gerçekler. Bu Kavuşmayı umursamıyan Ruhlar için ise aynı "Nefs" en büyük "Perde" en büyük "Ayrılık" olarak kalır. Sonra onlar, O'ndan bir Ruh oldukları halde Cehennemde şöyle seslenirler : "..'Rabbinize* dua edin. Azaptan bir günü bize hafifletsin.'.." [Mü'min 49]

Amelle, hem de maddi manevi vehmettiğin kendi gücün kuvvetinle ne olur ? O senin haline, saf niyetinden gelen gayretine bakar Kulluğuna nazar eder de mahrum bırakmaz, Razı gelir; o zaman olur. Yoksa ne Sistemle, ne fiili ne kavli Dua ile hiçbir şey olmaz ! Sen Ne'de ne ile bir şey meydana getirmeye, açığa çıkarmaya çalışacaksın ?

An Zaman olur, Algısı değişir, zaman genişler daralır, uzar kısalır, ama An değişmez. Zaman ne zaman başladı deme çünkü Evvel Ahir sana olur, Bereket olur, ama An-ı Daim olanın başlangıcı yoktur.

Rabbinin azı fazla, fazlası az gelir. Her şeyde Şükre varmak mukadder olduğu gibi Şükürde de Zâtına varmak lazım !

Bazen güzel hikmetli ilahi sözler manalar çağlayan gibi öyle peşisıra gelir ki zapdetmeye kaydetmeye güç bulamazsın. Nedir bu, ziyan mı ? Hayır, Rabbinin Feyzninin Lütfunun haddi hesabı olur mu !

Şükürden başka bir şey söyleme.

Bulutlar perde olur görünmezse de Güneş kaybolmaz; işte bu, Nur'un Batını olan Biliştir.

Aslında uzak değilsindir de Yakın olduğunun özel haberi lazım İnsan'a.

"Tohum" kendi içine yazılmış Bilgi'den başka bir Ürün, Meyve vermez. Yani "Tesadüf" söz konusu olmadığı gibi Öz olan da Madde-Tohum değil "Bilgi"dir. Bu Tohum/Bilgi ve her Tohumun kendi özeline yazılmış olan farklı "Bilgi" Kader Şemsiyesi altında bulunan "Ayan-ı Sabite" veya felsefecilerin "İdealar" dedikleri şeydir. İnsan ve İnsan-"lar" da ( her biri ) OL-uş'da aynı İlahi Hükme tabidir. Yani Eflatun ve Aristo gibi ender filozoflar "Akıl'ları ile değil" bu "Tohum"un Ürünü, Meyveleridirler. Peygamberler de (as) elbetteki onlardan daha Özel ve Yüksek İstidat'a, Tanrı'dan Zâti bir Alakaya Müşerref olsalar da "Beşer" olarak Yaratılmak bakımından aynı "Nüve"ye sahiptirler; her İnsan gibi O'nlar da O'ndan bir "Ruh"turlar ( Min Ruhi ). Fakat sonra, İnsan-lar'dan kimisi bu "Tohum"un, Nefislerine-Beşeriyetlerine, Dünyevi Koşu...

Sözün sahibini bilmek isteyende gerek Hallac gibi kavuşma isteği.

Allah'ım beni Merhametinle ve Lütfunla Utandır.

Bir önceki zam'an şimdi yok oldu, sonraki de şimdi yok. "Evvel" ve "Ahir" olan.. a'mâ el-an, şu An'da. "Ed-Dehr" ve "An-ı Daim".

Alem, Yüce Zât'ın "Tenezzül"ünden ibarettir. Bu Tenezzül olmasaydı ne Baba-Çocuk, ne Dişi-Erkek ne Rabb-Merbub vb olurdu. Keza Tenezzül olmasaydı, Alem ile Tasavvur edilebilen bir Uluhiyet de olmazdı. Halbuki Uluhiyeti-İlahlığı Sahiplenen ve Nispet edilebilecek O Yüce Zât'dan başkası da yoktur. Ve "Hakk" Sıfatının Hükmünden ayrıca, Alem olan bu Tenezzül bir Lütuf olarak O'nun kendi Zâtına özgü bir Zevkidir de.

Akıl, Nefs, Kalp vb varlıklar-Kelimeler nihayetinde her şey gibi İlahi Sırra dayanırlar. Onun için ki hiçbir zaman İlmine tam erilemez ; Zevk'i, Feyz'i son bulmaz. Onun için ki bunları Tefekkürü Hafife alma.

Ayçiçeğinin güneş ışığını takip eden gözleri yoktur. İnsan'a ise Işık'tan öte, hiç mi hiç görünmeyenle ilişki kurabilen gözler bahşedilmiştir.

Abdest aldın kıyama durdun "Allahuekber" diyecektin ki bir baktın, seccadeyi sermemişsin. Seccadeyi sererken Fail O, hiçbirşey bilmezdik, bilemeyiz de, Öğreten, Hatırlatan O; unutmak, hatırlamak ; Fail hep O, Latif Rab O.. Yol O.. İz O.. Seyreyle OL Ân'ı, OLduran O.

Özünde O'ndan bir Ruh, Suretinde bir Resimden ibaret olan, O'nu görmek, O'nu bilmek istiyor. Rabbim Kuluna Sen'den Güzel, Sen'den başka Rabb olur mu.

Bazen öyle OLur bazen böyle. OLan sana bazen hoş gelmese de, madem öyle de böyle de Güzel ise ; Sensin orada güzel OLan, Hakkın Kulu. Sen bi öyle bi böyle olanları da bırak, olmayı da bırak.

Sen hareket ettiğinde Alem de hareket etse. Ve sen durduğunda Alem de dursa. O Birlik böyle olur. Ve bütün kulları içine alarak bunu Ahirette yapmak Allah'a kolay bir iştir. Hoş zaten Celalinden Cemalinden geçip Zatının Kemal'ine eriştirilen için O'nun Takdir ve de Hükmünden başka Fiil olamaz, yani Halk ve Emir çelişmez, Zulmetmez, Hakk'a Kul olmuş Kemal bulmuş olanın da Gönlü bulanmaz ya; ama herkesler şimdi bunu bilemez, Hakk'a dayanılmaz, Cehennemi Cennet, Cenneti Cehennem zanneder, küser, unutur, inkar eder, şirk koşar. Hem Cenabı Hakk'a hem Kula en büyük Zulümdür; Sen Şirk koşma. Şimdi bu Dünya'da, OLan her şeyden ancak senin Kast ettiğine göre Yankı, yani kazanç ve kayıp görünür olmaktadır. Yani İraden değil, Mutlak İrade'de Kast ettiğin veya Zannettiğinden soruluyor. Zan, İman, Şüphe, İkan, Hakk soruluyor. Cenabı Hakk senden Hakkı, Kendisini soruyor.

Nefs ile Cihad olmadan, O Kadir ile Hızırı bulmadan, Biat ile Kemal buldum, Hakk'a Erdim zannetme. Şeyh İçinde olmadan, İçindekini Şeyh tutmadan, dışardakiyle dışındakine, büyüklenip böbürlenme.

Allah bizi -Cüz-i irade sahibi olan Cinleri ve İnsan'ı- yaratmazdan önce neler olacağını biliyordu.Tek tek neler yapacağımızı ve bu yaptıklarımıza göre bize ne hükümler vereceğini, her bir İnsan'ın Akibetinin ne olacağını biliyordu. Hepsini öylece de Kader Kitabına Yazdı, kaydetti. Ve Yaratmakla Tecelli ederek, olacaklara, Kendi Varlığıyla İzin vermektedir. Suretinde İsa'ya (as) İzin verip kuş heykeline Can verdiği gibi, bize de Ama'da Kendi Katında, Ruhuyla Hayat verdi, Kend i Ruhundan olan bu Ruhları Adem'in (as) Zürriyeti Suretinde Toprağa ekti, bu Surette gizledi ve gizlendi. El An öyledir ! Şimdi sen, Dünya Suretinde seni İntihara sürükleyecek bir çok sebepler görebilir bulabilirsin !? fakat Allah, hiçkimseyi ne tutup çatıdan aşağı atarak öldürdü, ne de kimseye "Tecavüz et" diye emretti ! Aksine, O'nun Yaptıkları, ve Emirleri Yasakları, bizi her an Cennet yaşantısına yükselttiği gibi Cehennem yaşantısından da uzaklaştırmaktadır. Bizi...

İlk İnsan, Susuzluğunun Su istediğini Allah'tan başka kimden öğrenebilirdi ki. Aklından mı... Şimdi onun her türlü susuzluğunu, Rabbinden başka kim giderebilir.

Şımartılmış, ne istediğini bilmeyen bir çocuğa ancak Merhamet edebilirsiniz; Kemal vermeniz mümkün değildir. İlk ikazınızda o sizi kendisinden uzaklaştıracak, artık her söyleyeceğinize kör ve sağır kesilecektir. Hatta biraz daha ileri giderseniz şımartılmış nefsini korumak adına sizi düşman belleyecektir. İşte yetişkin de olsa Kemal'e ulaşma arzusu taşımayan şımarık kimsenin durumu da aynı böyledir. O Allah'ın Celalinden hiçbir şey elde edemediği gibi Cemalinden de sadece Şım arıklığı ve Merhameti satın almıştır. Sizde göreceği Sıfat sırf Celal, görmek isteyeceği Sıfat ise sırf Cemal olacaktır. Cemal ve Celali bir olan Kemal sahibi Zat'ı asla görmek istemeyecektir. İşte bu da ona O Allah'dan en uygun bir cezadır zaten; asla göremeyeceği bir Merhametin yanında hiçbir zaman ulaşamayacağı bir Kemal. Allah bize Yüce Zatının Kemali gayrında sırf Cemal ve sırf Celal yüzünden göstermesin! Amin.

Cüz-i irade yok diyen bir kişiden Allah'ın Kulluk muradı ümidi yok demektir; bu söz en fazla, o kimsenin hükmü verilmiş olup an be an cehennem için ibret olarak yaratıldığını gösterir. Yani o kişinin cüz-i iradesinden sığınabileceği Mutlak bir Rab kalmamıştır. Halbuki insan bilmez, bilmese de muhatabı an be an Hakk'tır, ve Allah An'dadır geçmiş gelecekde değil, dilediğine hükmedebilir ; insan'dan muradı kulluk, ve ona lütfetmektir; ebedi bir zıtlaşma değil. Yoksa sırf ezeli ilmiyle hükmedip direkt cennet ve cehenneme koyuverirdi; dediğimiz gibi bu ebedi sürecek bir zıtlaşma değildir. Eğer ona kendisine kul olması için cüz-i irade ile serbestlik vermeseydi İnsan'la Murad ettiği bu Muhabbet ve zıtlığın kemalini bulduğu bu Aşk meydana gelmezdi.

Allah nefsine ve sığınacağın her şeye bir zayıflık verdi ki ancak Kendisiyle güç kuvvet bulasın.

Cüz-i irade olmasaydı Allah'ın İradesine Sığınmak mümkün olmazdı. Cüz-i irade ise Ümid, Dua, Sığınma yani Kulluktan başka bir şey değildir ; O'ndan Ümidimiz O'dur ki; bizi İradesine zıt düşmekten yani nefsimizden ve seytanlığımızdan Daimi muhafaza etsin de Mutlak Kulluğa kabul eylesin. Amin.

O'ndan bir Ruh olduğumuz, O'nun Suretinde Yaratıldığımızdan, kendimizce Celalimiz Cemalimiz, Benliğimiz vardır. O Benliğimiz ile kimi zaman O'ndan daha Merhametli olur kimi zaman O'ndan daha Celalli olur bir türlü Senaryoya müdaheleyi bırakmayız. Yönetmeni geçer, kendimizce hikayeler roller kurgularız. Olur ki bugün sevmediğimize gazaplandığımıza O Azab eder Celalini gösterirse bu sefer ona acır merhamet ederiz. Olur ki bugün çok sevdiğimizi yarın O sever de biz düşman oluruz . Tevbe edenlere ne mutlu ama biz belki hakkımızı helal etmeyiz. Ya toptan Cehenneme ya toptan Cennete. Yahut Cehenneme koşan adamı haketmediği Cennet'e ! Celalimiz Cemalimiz var Benliğimiz yerinde ama bir türlü O'nu Bilmiyor Tanımıyoruz ! Hakkımız var sanıyoruz, Senaryoyu ne türlü değiştirirsek değiştirelim memnun değiliz, ama Başrole oynuyoruz, Yönetmene kafamız bozuk ! O'nun Zuhurunu istemiyoruz ! Şu Celali Cemaliyle Benliğimizi bir türlü Kendisinden olan Zât'a vere...

Nefisle Cihadın üzerine Kalbinle Cihad'ı ekle de onu Huzur'da Sabit kılmaya bak. Paslanır ya, onu Muhabbetle Zikirle Namazla İlimle artık türlü türlü Nurlar ile parlatmaya tutuş.

Aşk için "Akılsızlıktır" deme, terbiyesizlik etme. Hakk'ı Zikredip Meczub olmamakla gizlersin, büyük günahın vardır. Uyanıksan görürdün, Aşıkın da bir Aklı, düşüncesi vardır; Şeriat vardır. Akıl da Zâtı ile bir, Sıfatın Kemalince derece derecedir. Hakk'a gelince Hakikat'en Arif olmak lazımdır.

Evrim'e göre Doğa'da "Sanat" yoktur ve var olmasının bir Anlamı da olamaz, gereksizdir ! Gerçekten de Evrim'e göre Doğa'nın her bir noktasında bu kadar İnce ve Yüksek "Sanat" olmasının Bilimsel olarak hiçbir Mantığı yoktur. Fakat buna göre tam aksine Evrim'i "Bilim" olarak adlandırmakta, "Bilim" olduğunu iddia etmekte pek ısrarcıdırlar ! Neden ki, ne gereği, ne anlamı var ?! Halbuki Doğa'daki ve Canlılardaki bunca Estetik ve Görsel Sanat eğer geriplanında "Bilim" ( Evrim ?! ) ile açıklanacaksa, bunca varlığın gerisinde apaçık bir kanun olarak "Hikmet" (!) bulunduğu nasıl İnkar edilebilir ! Evrim ( Varlıksal olarak ! ) kökeninde "Rastlantısal" bir şey ise sonrasında "Bilim" olarak nasıl adlandırılabiliyor ! Geride ne var ki sonrasında "Rastlantı" olsun, sonrasında ne var ki "Bilim" oluşabilsin ! Rastlantısal değil ise de, Bilim "Hikmet"den Ev...

Yaratılış kare kare An'da mevcut, An be An gerçekleşiyor ; ne Evriminden bahsediyorsun sen ?

Soğuk evde battaniye sıcaklığına sığınmanı, sıcak yaz gününde serin püfür püfür esen rüzgara kendini bırakmanı ve daha böyle sayısız paha biçilmez nimetleri hatırla ki, zavallı bir Mahlukun O'nun kucağına düşmesinin, Kullukdaki Küçülme içinde O'nun Büyüklüğünün, ne denli büyük bir Yaratılış ne denli büyük bir Zevk olduğunu görürsün. Acaba Yüce Meleklerden bir Melek olarak yahut Zayıflık bilmemiş Celal Yüzü görmemiş hiçbir şeyden habersiz Kudretli bir "Tanrı Oğlu-Kızı" olara k direkt Cennette şımartılmak mı ? Yoksa Kudretli Rahim bir Rabbin O Yüce Allah'ın aciz zavallı yoksun bir Mahluku, Kulu olarak dünyada "İnsan" olarak yaratılmak mı ?.. Hangisi daha güzeldir, Anlamak gerek ! Anlamamışsan dikkat et ! Kesinlikle Allah'ın dilediği daha güzeldir !  Acaba kulağına kalbine vesveselerin seslenmesi mi daha güzeldir, yoksa henüz bilmediğin Yüce Sırlara erişmek mi ?.. Acaba O Mutlak Kudretli olan İlah, bu Acziyeti Zavallılıkları nereden biliyo...

Aklını kullan derler ya.. Sen de Kalbini Gönlünü kullan da O'na şikayeti serzenişleri Muhabbet'e çevir.

Görülmezdir O.. Suretindeki gösterişe aldanıp, İnsan görünürdür deme ; biz de görülmeyiz.

Acayip bir Sultan'dır O.. Sevgi'nin Kaynağını unutma.

Kim Zalim kim Masum, hepsi de ölecek. Ölüm döşeğinde son sözün son halin ne olacaksa şimdi de onu söyle, o halde ol ; ölmeden önce öl. İntikam mı istiyorsun, Davan mı var ? Kısas mı istiyorsun ölülerden ? Belki de Ölü Düşmanların, Ölü Dostların olur. Yaşamak mı istiyorsun ? Artık senin için başka çare yok, öleceksin !

Allah'ı unuttukça ne olur ?.. Kader, Kederler olur.

Şehvet Ruhu zapt edip Ben-liği ele geçirir ise de Ruhun değil Nefsin Tabiatının Arzusudur. Ruhun ise Tabiatı yoktur. Nefs sadece Ben-lik Arzusu yönüyle değil, "Tabiat"ı bakımından da Nefs'tir; çünkü Şehvet örneğinde olduğu gibi Ben-lik onu istemese de Nefs'in Tabiatı Talepten öte Ruhu Zorlar ve Emreder. Açlık da böyledir o da Tabiatının gereği Nefsindendir; Ruh yemek yemek istemez çünkü acıkmaz; acıkan Mide'dir (Tabiatın-Nefsindir). Yani Sen İstemesen de Nefsin Tabiatı gereği olarak Seni (Özünü-Ruhunu) Arzusunu yerine getirmeye Zorlar, Ben-lik yapmak için güç kuvvet arzulayıp Emrettiği gibi; çünkü maddi ve manevi olarak Zayıf yaratılmıştır. Açıkça görülür ki Ruhun dışındaki tüm Tabiatın Nefs'tir. Kalb ise, yine Nefs gibi Zorlasa ve Emretse de Nefs'den farklı olarak Arzuları senin için Hayırlı, Faydalıdır; lakin "Nefs" gibi Talebkar ve Israrcı değildir. Ve Sen'de bu Perdelerin gerisinde bulunan Öz Varlığın olan Ruh'dan başka ...

Alem tek bir "Heykel" değildir. Onu un ufak parçacıklara ayırdığımızı varsayarsak da bu parçaların arasından yerleşmiş oldukları hepsinden daha büyük bir Boşluğa ulaşmamız gerekir. Halbuki bu yere "Boşluk" dersek, onun başka bir Maddi Doluluğun içinde olması gerekir ki, bu yine aynı yer olur. Buna "Yokluk", dersek de, yine aynı şey olur. İnsanların fikrindeki bu "Heykel" ne kadar uzun zannedilirse zannedilsin Yokluğa yahut Boşluğa ulaşılması kaçınılmazdır. Ve çok da uzakta ol mıyan bu Yokluk Madde olmadığı halde kaçınılmaz olarak "Var" ise, o halde ondan ayrıca bulunmayan bu "Var-lık" nedir. Buraya kadar Akıllı bir Düşünce ile geldik, Akılsızlığın bizi götüreceği yer ise bu anlamda sadece Saçmalamak olur. "Yokluk" madem ki "Madde" değildir, o halde ya "Hayal Sureti" veya "Düşünce" gibi hem maddesi "Yok" hem de maddesi var gibi Duyu-lur olmalıdır.. Varlığa "Nur...

Nefsine uymayanın Burcu olmaz.

İnsan için Adalet nasıl ancak Hakk'da bulunur ise, tüm Sıfatlar da öyle ancak Hakk'ın Zâtında bulunur. Zât'ına Arif olmıyan hiçbir Sıfat'da Kemal bulamaz.

Adalet'in Halk'da görüneni başka, Hakk'da görüneni başkadır.

"Seçme" ile "Karar" arasındaki Fark'ı görmezden gelene "İrade" yoktur.

Yüce Allah'a her halde Sığınmayı Adet edinip ve O'na gerçekten Kalbinin en derinlerinden gelen bir İman ile Güvenirsen, seni Kader'e Uymakla, İradesine Zıt düşürmemekle tüm Endişelerinden Emin kılar, Hidayet'e Ulaştırır ve Doğru Yoldan ayırmaz.

Bir damla su için Allah'a Kul olunur mu ?.. İşte sen daha o bir damla suyun kıymetini dahi bilmiyorsun ki Allah'a Kulluğun kıymetini bilesin !

İnsanlar'da gördüğün "Adalet", Allah'ın Sıfatlarından biri olan Adalet Sıfatının sadece bir görünümü, tezahürü, Tecellisidir, Aslı değildir. Şu var ki Dünya'da görülen her Tecelli de, geldikleri yere, Sıfatlara, Sıfatlar ise Zat'a bağlanır ; lakin herkes bu görüşe, Müşahedeye, İdrak'e ulaşamaz. Bu Sırrı Bilenler, asla "Adalet yok" diye sızlanmazlar, ve Sabırları Ümitleri hiçbir zaman tükenmez, Yılgınlığa düşmezler; İmanları sayesinde de asla bu bağı göremeyecek şekilde gözler i kör olmaz. Bilmeyenler ise, sırf bu Tecellilere bağlanıp Sıfatların Asıllarını ve bağlandıkları Zât'ı göremedikleri, Unuttukları ve Umursamadıkları için, Ümitsizlik, Sabırsızlık, Korku gibi türlü belalar, ve Şeytanların Fısıltılarıyla zayıflayıp, neticesinde en büyük bela olan Dünya'ya saplanıp kalırlar. Kimisi daima Dünyevi Refah Rahat Zenginlik peşinde gizlice Fitneci Fesatçı olup Ahireti (Sonu) Umursamaz, Allah'ı ve Din'ini İnkar eder, kimis...