İnsan hep Cemal üzere yaşasa idi, Celal diye bir şeyin olduğunu bilemezdi.. Elbette açığa çıkmadığı için, Var olsa da, bu Özellik ona Gizli kalırdı.. Tersi de aynen geçerli, yine bir şey Gizli kalırdı.. Yani İnsan'a Ne Gizli kalmış, Tanınmaz olurdu?!.. Bir de şu var: Celalin Açığa çıkacağı Zamanla, Cemalin Açığa çıkacağı Zaman, yani Sebepler diyelim (!), Mutlak Karışık olsaydı?.. Yani İlkeler olmasaydı!.. Bu durumda da şüphesiz yine Gizli kalan bir şey olurdu! Ve İki durum da, şüphesiz "Eksiklik" demek olurdu; "İnsan" için! Halbuki "İnsan" bir Berzah olarak Yaratılmıştır.. Eksiklikle Tamlık arasında Tecelli eder.. Ruhlar Varlık bulduktan sonra, bu Berzah'a (İnsan'a) İndirilmiştir!.. "Yokluk" Eksikliktir, Gizli kalmışlık olarak!.. Yoksa O Varlığın Zıttı yoktur! Eksiği yoktur! Tamamlanması yoktur!.. O'nu Tanıyanın Noksanı kalmaz, Fazlası ise nihayet bulmaz!..

Elemli Hastalık veya herhangi bir Bela, mesela Düşmanın Zulmü, Zorluk Sıkıntı bakımından Aynı şeydir.. İster Haketmen sonucu Ceza olarak İmtihan olsun, ister sadece İmtihan olsun, elinde olmayan Kader de öbürü değil mi zannediyorsun? Yaşıyorsun, illa ki bir Sıkıntı Zorluk Yaşamayacak mısın?.. Zalim bunu yani yerini bilmediğinden ötürü Cehennemde! Müminler, es Sabr'ı el Hakk'ı Bildikleri için Cennette!

Değerlendirmeyen kimse Şükredemez.. İçki zina türlü haram sana "Değer" vermez.. İçini çalar, sana şişesi-kabuğu kalır.. Daha şu var: (Mealen) "Her şeyin hazinesi benim yanımdadır.. sizin yanınızdaki tükenir"..

"İnkılap" Asl'a, Öz'e Dönme değil, Farklılaşma, Başkalaşma, Benzeme, Yeniliktir.. Bunu anladıysan; Şimdi buyur: "Asıl-Öz" nedir?.. Nasıl Dönülür?..

"İnkılap" Diktatörlük değil öyle mi.. Şimdi Yapılsın bakalım, görürüz.. Kim demiş değil diye, neye göre!?.. Tatlı canına göre mi?.. Hala Hayali Batı Medeniyeti Şekeri yalayan aptallar var.. Dünya'yı zehirlediler kurudu bitti, hala yalıyorlar bizimkiler.. Biz bize benzeyemedik(!), çünkü o Biz, Suni bir Biz!.. Yalan! Sadece Ahmakça Zevkli Kölelik! Temelinde Milliyetçilik Yalanı da olunca değme keyfine! "Türk'üm diyen" hani, ve nasıl "Türk" olunuyor!?.. Hani nerede görüldü bu genişlik, kendi evlatlarına tahammülün yok Dinsiz! Ne Türklüğü ne Müslümanlığı Yalancı Münafık! Ne anlatayım..

Ha veren el ol, ha alan el ol, Maddi olmuş Manevi olmuş Rızık Allah'tan, el kol, Kuvvet, Suretler, Ruhlar Allah'tan! Herkese yayılan Kahır ve Hamd Allah'tan! Şahdamarından daha Yakın, nereye dönsen Vechi orada! İstediğin kadar Suret üzere görme, Batın'da O! Ee hadi şimdi Sen Vahdet'de değilsin, bu Vahdet değil! Ya ne bu Şirk mi! İstediğin kadar şeyi Perde koy, Hakikatte değil, yine Sen'in Uykunda Gaflet! Gafletinde Şirk! Uyanıksan hani Perde, nerde kesret, nerde İkilik!

Bir Güreşçi kendi kendini kündeye getirebilir mi.. Buna Kudret denebilir mi.. Eğer kendini yenerse, kim yenmiş olacak mesela.. Gücü mü bitecek.. Var'ı Gücünden mi ki, Biticek de Yok olacak.. Ölecek!.. Kudret'in bu Üstünlükmüş gibi gözüken Saçmalamalarla cümlelerin kendi içinden de görülebileceği gibi hiçbir alakası yoktur.. Bu Zeka zırvalamalarının Kudret Sıfatı ile değil "Mudil" Sıfatıyla alakası vardır.. Mudil, yani "Saptırma", "Yoldan çıkarıcı", "Oyun oynayan" gibi manalar verebiliriz.. Mesela Hayal Kuvvemiz Kudretimizin de Alemlerin Rabbinin bu İsmi ile alakası vardır.. Keza Vehim de öyle.. Hoş Uluhiyet Mertebesinde her İsmin her İsimle alakası vardır çünkü Varlığı Tek (İkincisi yok) ve Bir (Bölünmez) ve "Mutlak" (Tek Gerçek) olanın "Kendi" Özellikleri, Sıfatlarıdır.. Sana Kendi Ruhunda Varlık vermekle büyük bir Lütuf'ta bulunmuş, böylece seni hayatına katmış, hayatını oyuna çevirmemiş, Vehim yapmamış, Batıl ya

Işık olmaksızın şeyler görülür olmaz.. Halbuki o şeyler Şekillenmişlerdir.. Hayal'de ise, Işık ve Madde olmaksızın Suret-ler Görülür olur.. Allah Nur, Alim ve Musavvir'dir.. "Nur" bildiğimiz Işık olduğu gibi "İlim" de Nur'dur.. "Suret"ler Hayal'de de olsa (Mesela Rüya) İlim'e (Mana) göre Şekillenir, ama Nur ile Görünür olur..

Ayırma-İkilik, Birleme-Birlik vs Senin de Özün'de Hazır bulunduğun Varlığın Hakikatinde değil, Sonradan Olan-Oluşan, Nefsinde Yansıması, Resmedilmesindedir.. Hakikat'de değil! Bu açıdan Cahilin Kemali Sonradan, Eşya ve Zamanla Kayıtlı, Kamil'in Hakikati ise Ezeli ve Hakk'tan başka hiçbir şeyle Kayıtlanmaz olur..

Çok güzel Bölersin, Parçalarına Ayırırsın, zevklidir de.. Fakat o aynı Akılla Birleştiremez, Birleyemezsin.. İşte Akıl Yolu öyle Zavallı bir Yoldur.. Kavrayamıyorsun değil mi?!..

Fitne'nin Dört Ana Yolu; Aşırı Taraflaştırma: Irk ve Din.. Tarafsızlaştırma: Yabancılaştırma; Değerlerinden Soyutlama, Tarihini Unutturma.. Aynılaştırma: Bütün Dinler Bir, İnançlar tümüyle Aynı.. Hiçbir Farkları yok.. Kapitalizm: Salt Dünyevileştirme..

"Şirk" İnsanların İlahi olanı, yani Uluhiyet'i, neye verdiklerine göre belirlenir.. Kutsallığı şeylerle Vesileler olarak Kayıtlanmadan Belirmesi bakımından değil, "Mutlak" olarak neye ya da nelere Kayıtladıklarına göre.. Yani "işte Şu İlah'tır-İlahlardır" veya "Şunlar Kutsallığın Mutlak Kaynaklarıdır" şeklinde.. Mesela Panteist'ler; İlahi olanı Alem'e Mutlak olarak veriyorlarsa, "Alem" sadece bir İsim'den ibaret olduğundan, kastedilen: "her bir şey" olur.. Halbuki hiçbir şey, Uluhiyeti ve Kutsallığı Kendi başına Taşıyamaz.. Dolayısıyla onlar henüz İlahi olanın Nispetini bırakın, İlahi olanın, Kutsallığın "Kendisi" hakkında bir Düşünceye varamamışlardır.. Onların Şirklerinin sebebi, Cahillikleridir.. Putperestler ise, Kutsallık hakkında Cahil kalmalarından öte Zalimdirler.. Çünkü İlahi olanı her bir şey'e Nispet etmenin ötesinde Kutsallığın Vesileler olarak Belirimlerini Canlı Mahluklarda dahi

Her şeyi hiçbir maddi manevi Alet, Aracı olmaksızın Kendi'yle Yapan, ortaya koyandır.. Yani Sebepler diye görüklerimiz de.. Bu da Tasavvuf'un Kelam'dan Akılcılardan ayrıldığı en keskin noktalardan biridir.. "Nasıl" Perde olmuştur, "İlla Allah" diyemezler, o yüzden Gördüklerini de Anlıyamazlar..

Ayan-ı Sabite'nin Varlık kokusu dahi almaması, onu ancak Akli olarak bilebiliriz, yani varlığı Akıldadır demek değildir.. Tam tersi, onu Tek ve Bir olan Vücud'da, El An Mevcud olan Allah'ın Varlığıyla algılayabiliriz demektir.. Felsefe'nin Tasavvuf'tan ayrıldığı en keskin noktadır bu.. Bu keskin nokta onların kendilerine Akıl Perdesi çekmelerinden ötürü "İlla Allah" diyemeyişlerinden kaynaklanır..

"Düşünmek", kendiliğinden olmaksızın senin ben yaptım diyebileceğin bir şey değildir.. İstedin diye Düşünemezsin. Hakikatte, Senin Düşünmen diye bir şey söz konusu değildir.. O hazır Olan bir akıştır.. Sen, onun Oluşu içinde, Düşünüyorum zannediyorsun.. Bazılarını Seçersin, bazılarını seçmezsin.. Bazılarını bazılarına göre Üstün tutar, öbürünü ötekiyle savarsın.. O, senin hatırlamadığın bir evvelden beri seninle olduğu için, Ülfet ettiğindir!.. Uyanır isen, Sır içinde Sır!

İslam'ın yani Özel'de Tasavvuf'un Putperestlikle hiçbir alakası yoktur zira "Uluhiyet" Tek ve Bir olana Tahsis edilmiştir; Putlar ise bu anlamda zaten hem Çok-luk'tur, hem de onlara kendi başlarına ayrılmış belirgin Kutsallık Tahsis edilmiştir.. Allah, Uluhiyetinde Tek ve Bir, Kutsallık ise şeylerin Kendilerinde Putlar olarak Özelleşip Tapınılmaksızın O'ndan gelip O'na döner..

Beş tane taşı üstüste dizip durduran bi adam görüyorsun da Hayret ediyorsun.. Ama bu yanda Kayyum'dan haber yok!.. Bir Sihirbaz veya Sanatçı bir Marifet sergiliyor, ağzın açık kalıyor da.. bu yanda Sani'den haber yok!.. Koca Alem Ayakta! Sanat'ın Marifet'in içinde Yüzüyorken, Uyku içinde Uyku Gaflet içinde Gaflettesin! Felsefeci olsan ne fayda, Düşünüyorsun ama Gölgeler, Perde'ler üzerine.. "İlla Allah" demiyorsun sen! Balıklar gibi Denizin içindesin, Deniz'den haberin yok! Hakikati Arıyorsun; Neden?! Sorun Sebep Tek Bir şey! "İlla Allah" demiyorsun ki sen!

Her İnsan Allah'dan bir Ruh'tur (Min Ruhi).. Allah onu Sıfatlandırmış, fakat Tesirini ondan Gizlemiştir ki Üflediği o Ruhuna el kol kuvvet vücud dahi Kendisi olsun, Rabbisi kalsın! İşte öyle yakıcı bir Aşk!

"Hastalık" Sen O'na döndüğünde anlarsın, "İlim"dir! Aczini gören Kudretini Perdesiz Müşahede ile Şereflenir! Kendisini Kudretli zanneden ise Rabbini Göremez ki bundan büyük "Körlük", Cahillik, Hastalık olmaz!

Hastalandığında "Aciz" sen olursun, Hastalık değil.. Hastalık seni Aciz düşürmesiyle, "Kudret" demektir.. Aciz olan Sen'sin, O değil! Birlik Aynı kaldığı halde, Cehaletini ve Acizliğini Kabul etmediğinden, işi Birliğe Kafana göre savurup, Tevbe ile yine O'na Sığınmadığından dolayı, "Suçlu" olan Sen olursun, O Değil! Birlik Teklik "Laf" ile olmaz, O'nun dilemediği Birlik Zararı ortadan kaldırmaz! Nefsini Bilmeden Rabbini Bilmiş olmazsın!

Bela O'ndan ise, O'nu O'ndan başka göğüsleyecek de olamaz değil mi! Kalbine sor, Mümin'e sor, Sabır nedir, Çare nedir!

Ha göğe atmışsın ha gelecek zamana, ha Beyin'e ha İsa'ya (as).. O'nun ne putu var ne de Elçisi O'ndan gayrıdır.. Elçisinin Elçiliğini yapan dahi O'dur.. O'nsuz bir Birlik yok, bu Putperestlikle bir yere varamazsın, O'na O'nsuz bir İz Yol yok! Başta O Sonda O hep O!

İlim sadece "Bilgi"de kalmamalı, Marifietullah'a varmalıdır; yani Duygusal İlişki'ye!

"Bilgi" öyle bir Sıfat Tecellisi ki, O Sana Unuttursa, yine Seninle olduğu halde O'ndan haberin olmazdı.. Fakat Allah (cc) asla Zulmetmez, Güvenilen, Emniyet Verendir..

O gün iman eden erkekleri ve iman eden kadınları, nûrları önlerinde ve sağlarında koşarlarken görürsün. "Bu süreçte sizin müjdeniz, içinde sonsuz yaşamak üzere, altlarından nehirler akan cennetlerdir! İşte bu çok büyük kurtuluşun ta kendisidir!" (denilir). { Hadid 12 } Allah, göklerin ve yerin nuru’dur. O’nun nuru, içinde misbah (lâmba) bulunan kandil (ışık saçan bir kaynak) gibidir. Misbah, sırça (cam) içindedir. Sırça (cam), inci gibi (parlayan) yıldız gibidir. Doğuda ve batıda bulunmayan mübarek bir ağacın yağından yakılır. Onun yağı, ona ateş değmese de kendi kendine ışık verir. Nur üzerine nurdur. Allah dilediğini nuruna hidayet eder (ulaştırır). Ve Allah, insanlara örnekler verir. Ve Allah, herşeyi en iyi bilendir. { Nur 35 } İşte Mertebelenmelere örnek Ayetler sana..

Nur'un O olduğunu bilenin her Adımı bir Işınlanma olur! Ey aklı havada olan! Bilim istediği kadar gelişsin, bu aşamaya gelemeyeceksin!

Yıkılırsam nefsimden olsun veya olmasın, Yıkan O, kalkarsam sebep olsun veya olmasın Kaldıran O; şimdi Ne görüyorsun da Kahhar O değil ve Galip O değil! Bir Deniz ki Mümin ile Kafir arasında Bir Engel ! Allah'tan başka güç kuvvet tanıyan ne ölür ne yaşar, Allah Korusun!

"Ayna" da Sureti üzere bulunduğu halde Suretleri göstermesi ne acayiptir! Elbette: O Nur'dur, Musavvir'dir.. Ayna da, Sureti üzeredir ama, Ruh'unun yalnızca Suret Özelliğine bir Halifesi olarak.. "Hayal" de öyle.. Eşyalar, "İnsan"lar gibi Zati Tecelliye Suret olma Özelliğinde yaratılmadılar, "O" açıdan Halife seçilmediler! Halbuki hepsi yine O Allah'ın Tecellileri! Fakat Zati Tecellisini, Allah ile Kulu arasında sakladı! Vahdeti ona özel kıldı! Bunu Aşk ile gizledi! En Yakında En Yakın; Sen'de (Min Ruhi) !

İlah, Tasavvurlara göre olsaydı, her varlığın nefsine hevasına veya Hayaline göre Çoklu bir İlahlık-Uluhiyet var olurdu.. Halbuki Varlık Tek ve Bir'dir, her Heva Nefs ve Hayal yani çokluk, O Varlığın İradesi altında Kahr ile ezilmektedir.. Aldatan ve Aldananın durumu O'nun önünde eşittir, Galip olan, yani Uluhiyet Sahibi Yalnızca O Tek ve Bir olan Varlık'tır.. O Varlığı Tasavvurların Ötesinde olarak ancak Ehlullah Tanır, çünkü "bile isteye" yalnızca onlar kendilerini O'nun için Hiç Heba Kahr etmişlerdir..

Ceviz; ama Şuurun, İlgin sadece Kabuğunda; halbuki Sırrın Kabukta değil, İlgin, Şuurun Kendine geldiğinde anlarsın ki, Kabuk Değişken, Geçicidir.. Sırrın ise Öz'de.. Ancak o zaman Kabuk Sana (Min Ruhi) Perde olmaktan çıkar..

Mevzu nedir, önemli değil, kim konuşuyo, hangi şey, olay nedir.. Önemli değil.. Konuşan O, Duyulan O, Görünen O, hep O.. Sarhoşluk içinde "Uyanıklık" ne de tatlı!..

"Var" elbette ki O'ndan başkasına Nispet edilemez.. Dolayısıyla "LIK" da! Sen O'nunla ne İş işlediğine, O'ndan ne İstediğine bak: Rızasını mı istiyorsun, Gazabını mı istiyorsun.. Bunu bilmek çok kolay: Salih Amel üzere mi yaratılıyorsun, Haram İşler üzere mi.. Sünnet'e mi uyuyorsun, yoksa Kafana göre mi takılıyorsun! Hangi Tecellilerinin peşindesin; Suret'in ve Yöneldiğin Suretler hangileri! O'na göre!

Işık (Nur) hem dalga hem parçacık özelliği gösterdiğinden Quantum Düşüncesindeki "Varlık Tasavvuru" Temel'de (!) "Zan Sahibi İnsan" için bir Sorun teşkil etmez.. Fakat "Evrim" Temel'de, "Zan Sahibi İnsan"ın "Varlık Tasavvur"u için, büyük bir "Sorun-Çelişki" teşkil eder ve Öz'de bir "Kemal" barındırmaz.. Neticede "Varlık" onun gözünde "Allahsız" olabilir.. "İnsan", İlahi (Min Ruhi) bir Öz taşımayabilir, "Dini bir Ahlaki Temel" bağlantısı kurulmaksızın "Varlık", "Rastlantısal, Kimyasal Tepkimeler", "Devinen Madde Yığınları" olarak yorumlanabilir.. Tabi bu Keşf Sahibi Kamil İnsan için değil "Zan Sahibi Cahil İnsan" için, Zannında Vehminde böyle olabilir.. Ki bu, elbetteki "İnsan" için Ahiret'e dönük hem Kişisel hem de Dünyevi Gelecek-Gelenek açısından Kültürel Toplumsal olarak büyük "Sorun"lar barındırır..

Bahar Yaz geldiğinde Nefislerde de çiçekler açar, tatlı kokular rüzgarlar eser ya.. Kamiller de işte öyle İnsan'ın içine Manevi Bahar Yaz getirirler.. Bazısı sıcak içinde serin rüzgar gibi eser, bazısı serin su gibi içinde akar.. Bazısı da, kıyamet gibi dünyayı kökünden söker atar.. Ahiret gibi.. Ölmeden önce, Ölüm gibi.. İşte O belki de Sen'sin..

"Evrim" Anne: Üreme, Hayatta kalma; yani buna bağlı Neslini devam ettirme, Evlat edinse dahi Kimyasal İhtiyaç.. İç (!) Güdü, Dürtü, Arzulama! Evladı da tabi ki böyle; Anne Sevgisi dediğin şey bu yani: Kimyasal Tepkime ile Devinen, Yaşam'da kalma Savaşı veren Kimyasal Çorbalar, Evrilip duran Madde Yığınları.. Ruh değil, ama "Canlı" da bu! Hiç İlahi bir şey yok, "Sevgi" dediğin bu; Allah Sıfatları filan değil! Yalan Dolan'ın Zevki; Dopamin! İlah da işte bu Devinen Evrilen "şey"lerin Kimyasal açlıktan uydurduğu Psikolojik Sorunlar yumağı.. Sanat'la Edebiyat'la da sıvadın mı da tadından yenmez; "Dopamin", "Serotonin" vs sonuçta! Ah, ah Akıllı geçinen Kibirli Ahmak! Varlık dediğin, "Evrim" diye yırtınıp durduğun bu! Sen de gel bunu bir de Kuran'la Harmanla! Övünç duy Medeniyet Riya'ndan! Bilimsel "Hakikat" Ahmakı! Güya Gerçekçi! O "Gerçek" Tanrın işte seni layık olduğun o Gerçek

Örtünme ile Beden'den soyutlanma arasında İlişkiyi o aklın kuramıyor, ama Şeriat'den, Suret'ten geçtin sen, Hakikat'e erdin..

Bir vesvese veya telaş olduğunda, veya Nefs'inde bir hal olduğunda diyelim.. Kamil olan hangisidir: Allah'a sığınmak; ama nefsinden olan bu Acz'e hiç düşmeyerek, nefsindeki bu halden kaynaklanacak hiçbir şekle bürünmemek.. Ya da; yine Allah'a sığınmak, ama Acziyet içine girerek, hatta belki ağlayarak nefsinin bu hali için Allah'a Niyaz etmek..

Ruh'un Beden'de oluşan Acı'yı Algılaması, hayvan, çocuk ve yetişkin İnsan Beden'inde Aynı'dır, değişmez. Beden'de oluşan diyoruz, çünkü Bedenin Uyuşturulan bölgesinde Acı Hissedilmez; veya Uyuşan Bacağını Hissetmezsin. Fakat Nefs'in Acı'ya Tepki vermesi, değişmektedir: Hayvan'a hiçbir şekilde anlatamazken, Çocuğa Anlatsan da Ağlar ve Korkar.. Yetişkin Bedenine Sahip Nefs'in Tepkisi ise değişiklik gösterir.. Nefs Acı'yı Hissetmesinde değişmese de, Akıl Ruh'a ve Nefs'e Telkiniyle onu Teskin edebilir.. Fakat Ruh Nefsine Uyarak onu dinlemeyebilir, veya Akıl onu İkna edemeyebilir.. Nefsine ve Aklına (ki Akıl İlim Sıfatından bir Tenezzüldür) Malik Ruh ise, onların kesintisine-nakıslıklarına veya değişen durumlarına karşın Beden yoluyla Maddi veya Manevi-Psikolojik olsun tüm Acı'lardan Soyutlanabilir.. Ya da, Yaratıcısı, O'nun Nefsini ve Bedenini çeşitli şekillerde Kesin olarak koruyabilir.. Fakat Ruh'un Allah'da (cc) bu Bede

Vücud'una otur veya kalk diye Emir ver veya İste bakalım, senin Emrinle İsteğinle mi oturup kalkıyor.. Elin ayrı kolun ayrı, sağ sol ayrı, on parmak, göz kırpman ayrı vb.. hepsi de aynı Anda Emr'e Amade, görüyorsun; tek bir An'da kaç Emir vermen gerekirdi? Buna sen "Beyin" Gücü mü diyorsun?.. O Emir, bu Emir, Aynı diyorsun öyle mi?.. Halbuki Büyükler "La havle vela kuvvete illa billahil aliyyil azim" diyor.. He "Yenilen" diyorsun, nasıl olsa "Aynı Mana", onlar Misal dedi ben şimdi "Hakikat" diyorum.. Veya Kelimelere fazla takılma, "Şeriat"te kalmışsın sen diyorsun.. Hıı, tabi, evet, OL'du da Bitti hem, Maşaallah..

Devletler, İnsanlar, her türlü Düşmanlığı bırakma, birbirlerine her türden Yardım etme, her türden imkanlarını Paylaşma için, Bugün Anlaşsalardı, yani Rızk'ın aralarında böylece Deveran etmesine izin verselerdi, yarın Allah'ı Görürlerdi.. "İşte onlar Kafirlerdir"...

Büyüklüğüyle Zati Zuhuru Ürpertir, Ürkütür (Haşyet).. Ya Heybet'ine ya Ülfet'ine Sığınırsın.. Yoksa hiçbir Tecellisinde hiçbir şekilde Küçüklük yoktur; O yine O'dur! Zatıyla Tecellisinden Sıfatlarına, türlü çeşit başka Tecellilerine Sığınırsın.. Bu korkma Takva'ya dahildir. Bu Kavuşma gerçekleşmiş olsa da Özlem duyulmasındaki aynı Sırrıdır.. Görülme ile Görünmesi arasında Fark vardır; Görünmesi senin Kaçma isteğine İzin vermemesidir..

Oruç Amel midir? Hayır! Oruç'taki bu Sırrı anla! Anla ki İftarın da O Sırla daim olsun..

"Sen" varsın da Senin değil, Sen'den değil!

Kabe'yi gören dönemiyor, dönmek istemiyor.. Sahibinden bir saç teli görenin hali n'olur bi hesab et.. Güneşi söner, dünyası yanar.. Nereye nasıl dönecek zaten.. Tasavvuf putperestlik kalesi değil dağ taş gökdelen bırakmaz da, göremeyene işitemeyene, Kuran deyip durup da sanki hiçbir şey anlamamış gibi olana nasıl anlatacaksın.. Rabbinin Tecellisi-Belirmesi saymayacağın her şey zaten put olur! Bu nasıl izah edilecek! Var da yok mu oluyor, az da Çok mu oluyor O Tecelli?.. Misal Celalinden bir esinti almayan, tabi ki minnacık bir Zalim'den korkar! O, Celal mi, bu zulüm mü?.. O görünmeden, bu nasıl anlaşılsın! Misal bi İnsan'ın saçını görmekle Ruhunu görmek arasındaki Fark ve ilişki nasıl izah edilecek (!).. O, onun Ruhu mu, o da bedeni mi diye soracak.. filan!.. O görünmüyor ise Kula, sen görünmüşsün Laf mı! Hem o zaten Allah'tan bir Ruh (Min Ruhi).. İşte azıcık Tasavvuf sana.. Sen anladın mı!

Şiir, Edebiyat, Felsefe vs gider; Ağlama ve İnilti kalır.. "Sığınma" gerçekleştiğinde, Putlar yıkılır.. Tek ve Bir'den başkası kalmaz ki bu, "İhlas" kabul edilmesin.. Bundan daha büyük bir Lütuf olmaz!.. Çünkü bu, Müslümanlığın Anahtarıdır! Sahile çıkınca O Lütufa Nankörlük edenlerden, O Fırtınayı unutanlardan olma! Müslümanlığı, yani Teslimiyeti bırakma!

Müslüman olmak "Sığınmak anlamında Teslim olmak" diye kabul et.. "Şunların İbadeti Surette, şunların Tefekkürleri yok, şunlar aslında Müslüman değil" filan deme.. Zira böyle dersen yani işi Derecelendirmeye vurursan senin Namaz'ın Hz Ali'nin Namaz'ı yanında bir hiç olur, La İlahe İllallah'ın onların deyişi yanında bir hiç olur.. Onların Anlayışı yanında senin Düşüncen hiç olur.. İddian varsa, işte Hesap!.. Ona göre de "Ben Müslüman'ım" diyeni Hor görme, onu "Sığınan" gör.. Söyleyeceğin varsa Güzel Söyle.. Didişme.. Her Müslüman'ın yalnızca kendine bakması, yeter de artardı!

Ülfet, her şeyi o şeylere verdiği yaratılışa göre yapmasındadır.. O'nu Bilene Ülfet'de de O Zat Aynı Zat! Sobe! Uyanık ol, Ülfet'i elde et.. Aman Ya Rabbi, Ey Allahım, Ülfetin de ne güzel her şeyin de ne Güzel.

"Müslümanları" -ki onlar "Ben Müslüman'ım" diyenlerdir- Kamil'e, ve Mükemmel'e göre ayıramazsın!.. Çünkü Efendimizin (as) Himmeti (!) henüz senin göremediğin bir yönden hepsini kuşatmıştır!.. Hatta farkında olmaksızın "Ben Müslüman değilim" diyenler dahil! Sen şimdi onları bu göremediğin, eksik ettiğin! yönden göremediğin için, beğenmiyorsun! Dikkat et sözüme, anla!

Özellikle Zikir'de, genel olarak her şeyde, Kesinti'nin Seni de kesmesine izin verme!

Zikrederken kendini yok et; Zikir ol!

Misal: Vahiy İndiren Koca Cebrail (as) Adem'in (as) kan döküp bozgunculuk yapabilir olduğunu henüz onun bedeni toprakla çamur arasındayken (!) sezmeyecek, anlayamayacak.. İlla ki yeryüzünde olacak, yaşanmış bişeyler olacak önceden, ona göre bilecek.. Öyle mi!.. Hayır, öyle değil!.. Sen, İnsansı, Evrim vb filan diye kafana göre tevil edeceksin, züccaciye dükkanına giren fil gibi Kuran'a gireceksin, illa kendini çok Akıllı göstereceksin, bu Ayetler benim verdiğim Mana'dan ibaret, diyeceksin ya!.. Ondan!

Bazen de, hiçbir Talep'de bulunmaksızın, Kudsiyeti için, Melekler gibi Zikret, Melekler gibi Namaz kıl.

Uzaklık-Genişlik O'nun bir Özelliğidir, Eşya'nın değil.. Eşya O Aynı Varlık'da O Varlığın başka bir Özelliği: O Musavvir'in Nurun'da çizip resmettiği boyutsuz şekiller, biçimler..; Tek ve Bir olanın Kendinde!

Tek ve Bir olan Özde'yiz.. Vehmi Birlik veya Ayrılık Biz'de.. Birlik ise Hakiki olarak sadece O'nda..

Bakarsın fakir zengin olmuş da zulmediyor.. Bakarsın zalim dönmüş fakir düşmüş mazlum olmuş.. Sen her zaman mazlumun yanında ol tabi ki.. Ama daha önemlisi sen bunları geç.. Rabbine bak sen Rabbine! Alemlerin Rabbine!

Ne Halk'ta ne Leyla'da; Alem'e sığmadı da, Mecnun Kulunun Kalbine sığdı! Geç geç geç, kendinden dahi geç!

İnsan bir İşe dalınca kendini unutur.. Çünkü her İşi İşleyen O'dur!.. Ama O'nun bu İşi Bismillah diyene Helal, Nefsinden Kurtuluş ve Vahdet olurken, demiyene Haram, Uzaklık, Gaflet olur!.. Bismillah de ki, başına içinden çıkılmayacak İşler almayasın! Sonra O Kader Sırrına Küsersin!

O Yüce Zat'ın Tecellilerinden Gafil kaldığı bir An olabilir mi.. Onsuz bir An olabilir mi! Ya Cemalini, ya Celalini Cemaline, Kendine Perde edersin!.. Halbuki Zat Ehli Yabancılık etmesini dahi Naz bildi, Aşk ile Kulluğunu her An Zevk etti! O'nsuz bir An yok ise, Zevksiz bir An nasıl olur! Saçına kaşına Aşık olmak ile Zatına Aşık olmayı Fark et de, Zat-en her halde Hamd Sırrına eresin!

Resim değil.. Ressam Canlıdır.. Resmi görürsün, Sanatını-Yeteneğini göremezsin, ama O'ndan da ayıramazsın.. Çünkü Tek'tir, Bir'dir.. İşte Sen O Sanatçının Sırrındansın (Min Ruhi), Eserinden değil.. Eseri ve Sanatını Ruhunda hissetmen de bundan.. Yoksa Sır Eser'de değil!

Sen Mana değilsin.. Sen İsimler de değilsin.. Bunlar Cansızdır, ki Hayy Sen'sin..

Akıllı kimseler bütün bu değişmeler içinde hiçbir şeyin değişmediğini göre göre, Hayali İstek Arzulardan, Halk'tan, Dünya'dan, Tarih'den, Zaman'dan, hatta Yaratılıştan çıkıp Safi bir Ruh kalarak, ta geldikleri yere, Yaratan Hakk'ın Zatına vardılar..

Hayvanlar Ruh'da ve Sıfatlarda Doğalarının Tabiatlarının Hükmü altındadırlar.. Hata etmeleri söz konusu değildir; dolayısıyla Ahlaklı da olamazlar.. Fakat İnsan, en Ahlaksız ve Zalim bile olsa Hata edebilir, Vicdan Azabı duyar.. Çünkü Kendisi Bilincinde İradesinde olmasa da Özü (Min Ruhi) Allah'tan Kendi Ruhumdan dediği bir Seviyede Takdir edilmiştir.. O'nu Kendi Öz'ünden Doğası Tabiatı değil, "Heva"sı uzaklaştırır.. Asla Doğa Tabiat Hükmü altına girmez.. Bundaki İnceliği Fark et.. İstisnasız her İnsan, Allah'tan bir Ruhtur! O'nun Dilediğini Yapar oluşunun İnsan'daki Sureti Heva'dır.. Allah Merhameti Kendi Zatına Farz kılmış, İnsan'ı Hakk üzere Gerçekten Kendi Özüyle Sınamaktadır; asla Adaletsizlik yapmamıştır! Mahrum bıraktığı hiçbir şey yoktur, Kapalı hiçbir şey yoktur!

Domatesin Kokusu hep mi böyle acaba, yoksa ben Oruçluyken mi öyle yapıyorsun.. Sana göre ben mi domates mi güzel tatlı olan.. Yoksa hep Sen misin bu "Güzel"!

Nur olmadan, Suretler olmaz.. Güneş Sureti, ve Işınları, gökkuşağı hatta gölgeyi düşün.. Cansız ya da Canlı bütün varlıkların Sureti!.. Cisimsiz olan O Nur'dan bağımsız olmazlar.. ama gör ki O Nur ve Suret onlardan bağımsız onları evirip çevirmekte! Tek, Kendi Nurunda Musavvir!

Leylekler getirdi diye biliyordun.. Meğer Annen Baban yapmışlar seni!.. I ıh, Sperm Yumurta birleşip oldun.. Yok, o da değil.. Gördüğün gibi Suretler değişmese de Hakikat Tasavvurunda bir şeyler değişiyor.. Bilgin başka bir şeye çekiliyor.. Cahil ve Kafir olmazsan, yoldan sapmazsan, bu yolculuğun varacağı yer belli!.. Aksi halde leylekler getirdi!

"İnsan" Hayvan'dan değil, her şey O'ndan birer Cüz'dür. Hakk Ehli bunu bilir; gerisi, İnsan-lar "İnsan"ı kendileriyle ve başkalarıyla Kayıtlayanlar olarak ikiye ayrılır.

Allah Kardeşlerinin kusurlarını sana kendini onlardan daha Üstün Görmen, onları Aşağılaman için değil, Doğrularını Zikretmen için gösterir!

Dua edebilmen, istediğin şey ne olsa, kıyaslanamayacak kadar ondan daha büyük, hem de peşin bir Nimet'dir; lakin bilmezsin!

Cuma'ya gittim gelemiyorum, Cami'den Sarhoş çıktım bu nasıl iş.. Gel öpeyim diycem, Çift görüyorum, seni nasıl bulayım!

Kendini bilinenlerden al, Bilinene ver.

Ne desem tersine, ne etsem tersine.. Öldür ki ters düz etme.

"Cemaline döndüm Yüzümü" deyip de Celaline La diyebilir misin.. Veya "Zatına Döndüm" deyip, Celali Cemali bütün Tecellilerine La diyebilir misin.. Aşıkların bazı değişik deli halleri vardır.. Maşuk da onlara herkese açmadığı öyle deli değişik kapılar açmıştır.. Halk ve Halkla didişenler onları bilemez..

Kimileri Suret'te kaldı Put'a Nispet etti Putlara taptı.. Kimileri Madde'de kaldı Yok saydı İnkar'da kaldı.. Kimileri Yaratılış'a, Zaman'a Nispetledi, Gayrı'yla Kayıtlandı.. Kimisi her şeyi Yokladı Fena'da kaldı.. Kimileri Tenzih etti Tecelli edeni görmedi, Mushaf'ta kaldı.. Kimisi de Canlı Kuran oldu, Her şeye Yaratılışını Tecellisi ile Verenin Nispeti, O'na kaldı!

Kulluk İnsan'ın Kaderidir.. Ahmak bunu Cebr'e yordu, Hürriyetini Kaybetti.. Aşık ise Aşk'a yordu da Hazıra kondu, Devlet buldu! Kader'in Hükmü ikisinde de şaşmadı!

Ne İkiliği, "Kendi Ruhumdan" demiş.. "Her şeyin Yaratıcısıyım" demiş, ne İkiliği! "El An" buyurmuşlar, ne Zaman'ı! Yüzünü döner Nazlanır da, Küser de, Kimin Perdesi, Kimin Aşkı!

Küfür dahil, İnsan'a Verilmemiş, İstisnasız her İnsan'da Sırlanmamış hiçbir şey yoktur, ama, "Vicdan" gibi Azabını Duymadan, hepsini, Kendini dahi İnkar eder, örtebilir!

O'ndan bir Ruh'sun ama, Sana Nefis vererek, Ego'n ile öyle bir Çelişkiye, öyle bir Aşk Tuzağına düşürmüştür ki, Kendinden geçmeden olmaz!

O'ndan birer Ruhturlar (Min Ruhi) Teslim olmazlar.. Nefislerine (Ego) seve isteye Esir olurlar!

"Kalpleri vardır..".. Onunla Akletmezler! Ruhları (Min Ruhi) vardır.. Teslim etmezler!

Kalp, "Huzuru Emr"e girince, Dünya yanmış ne gam..

Bir gün tıka basa yiyim beş gün aç dururum, iki gün güleyim on gün ağlayayım!.. Bu böyle Laiklikle, İnsani İrade ile olmaz; Nefsi Keyfiyette olur!.. Allah'a Yapışmalı! Çünkü her Halin yerli yerince zaten vakti gelir, yani uzamasına gerek kalmaz, bir kıvam vardır; Vahdet Ehli Vücud'da eridiği gibi Hallerinde de, çayın şekerde eridiği gibi erir, öyle tatlanır.. Batmayan gemi çirkin görünür?..

Ruhundan (Min Ruhi) bedenine bedeninden düşüncene, düşüncenden duyguna, sonra geri yine Ruhuna, Döner durur, Vahdet'de (Min Ruhi) Feyzi Deveran var!

Zatından Sıfatına Esmasından Tecellilere.. Tecellilerden İsimlerine, Esmasından Sıfatlarına, Sıfatlarından Zatına.. Feyzi Deveran var! O'ndan gelir O'na Döneriz Min Ruhi Sırrında! Kayıtlanma Tıkanma, Vahdeti Vücud Sırrınca, Aka Dur Dön Rabbinde Ey İnsan!

Hayal Gücü (Musavvire), Fikir Gücü (Müfekkire), Hafıza Gücü, İdrak Gücü birbirlerine Allah'ın yardım ettiği kadar destek vererek Tasarımlar, Kurgular, Gerçeğe Uygun mu değil mi filan diye Sorgularken, Sen İnsan'a (Min Ruhi) bu Fiillerinden görüldüğü kadarıyla İdrak edilip verilmiş İsmi-Sıfatı konumunda olan bu "Akıl", neye ulaşmaya çalışıyor, niyeti, maksadı nedir.. diye sor.. Zatına!..

Allah İnsan'a bizzat Fiiliyle Su içmeyi öğretmeseydi, Akıl kendi başına bedenin Susuzluğunu anlayamadığı gibi Su İçmesi gerektiğini de fikredemezdi.. Akıl Fikredemez ve Bilemez, Ruh onunla sadece Beden Gözü gibi OL-anı Seyreder, Algılar, yani sadece Kabul edicidir.. Keza Hayvalarda da İş böyledir.. Her şeyde öyledir!..

İsimlerinin Tecellileri arasında ezilip kalmak istemezsen Kendini bil.

Bir Müslümanlık Hali veya Tavrı, Müslümanlığın Kendi değildir! Tavırları ve Halleri geç, Teslim ol!

Hafıza, Hatırlama İşlemi, zevk verir (Bulmaca), ama Mana'yı vermez.

Birisine Öfkelendiğinde, Kendi Hatalarını, Günahlarını, Nefsinin Hallerini Hatrına getir, geçer..

Sen (Min Ruhi) karışmazsın, Kafan karışır. Bu, Varlığın Bölünmesi değildir. Arapsaçına döndünse, Saçını kes. Fikir İcad olabilir, Aklın değil.

Kabe'nin Suretini yık bakalım "Mana" kalacak mı.. Suret Mana, Hakikat; bunların Edebiyat'ını yapmak kolay.. Suretini İnşa ise İmkansız!

Dünya Günah Vesvese bükmüştür Boynunu Göğsünü, Ümid kesme Rahman Rahim Zahir Batın, ne yana dönsen elbet Vech'i Galiptir!

Kalp Gözünü yumma ki seyret; Çün her ol an Zikri Tesbih'dir.

Efendimiz'den ayrı düşüp de inleyen ağaçı düşün, dağlara selam vermesini düşün.. Edebiyat değil bunlar, Mecaz Metafor değil! Nasıl Dağlar Taşlar bir şey anlamazmış! Anlamayan, mecaz hakikat filan diye ukalalık eden, Taş kafalılık eden sensin sen!

Olumsuzlanan elbette ki "Ben" değil, "LİK".. Yani: "Ruh" (Min Ruhi) değil, "Nefs" (Ego)..

"Vahdet": Bir-Lik.. Bir-Lik Kendisiyle mümkün olan O "Bir" ise: "Vahid"..

"Zaman" Kelimesini Zihninde Söyleyip de hem Manalandıran, ve Fiiliyle onu Canlandıran O'dur.. Dursa görürdün ki O yine de Hayy'dır.

Unsurlar, Bedeni-Dünyevi Yaratılış, Ol-uşma-Bozulma, yani Alem'e gelirsek daha genel olarak "Sebep-Sonuç" İlişkileri, Sen'in Özün için değil Akl'ın içindir.. Alem dediğin Yerin Göğün ise Aslı Yapısı, Nur'undandır; Bedenin Nur'dan olduğundan öte, Özün ise Ruhundandır (Min Ruhi)..

Rabbimiz Dilsiz değil.. Musa'ya (as) Seslendi, onunla Konuştu. Sessiz olmadığı, Ses dediğinin kendisi O'na ait olduğu gibi, Suret'in kendisi de O'na aittir.. Suretiyle öyle bir derecede Dağa Tecelli etti ki Dağın yaratılışı ortadan kalktı, Sesiyle aynı derecede Musa'ya (as) Tecelli etse, Mana ne olurdu! Bu konuşmadan, Murad ne olurdu! Onun Görmek istemesi Peygamberliğinden hariç bir görmek istemekti, yani dünyevi yaratılışının kalkmasını istemesiydi! Elest Bezmine dönmekti! Öyle değil mi, o toplanmada Ruhlara hiçbir Mana hiçbir Murad, hiçbir Sıfat hiçbir Tecellisi, Perde olmamıştı ya!

Hiçlik değil, Varlık.

Muhtaçlık Dil'de olmıycak; para pul, açlık, hele akıl fikir.. bunları geç.. Muhtaçlık sağlığı, hayatı dahi geçicek, Özüne varacak Muhtaçlık.. O zaman, Bilirsin..

İsyankar'ın yüzüne bakılmaz, ateşi harlanır.. Muhtaç olana ise Merhamet Şefkat yetmez, Mertebe Makam verilir..

Oruç tutan görür ki, Nimet Lezzet'den çok Muhtaçlığı Tatmak içindir.. Muhtaçlığı Tadan ise, kibirli isyankar olmanın, kırıcı yıkıcı olmanın, birbirine yakışmadığını, bununla bunun bir arada bulunmaması gerektiğini anlar.. Sen şimdi Akl'a değil Kendine bak, Sen "İnsan" değil misin.. Çünkü Akletmeyen, İnsan değilse madem, onu hesaba katmanın bir anlamı yok.. İnek hoşaftan niye anlamıyor diye dertlenmek Akıl işi değil, şımarıklık, belki kibirdir.. Veya o İnsan'dır da, Cehenneme girmeye layık görülmüştür, iş baştan bitirilmiş, ona göre yaratılmıştır.. Düşünmediğin bir şey mi var!.. Allah'ın bilmediği, eksik gördüğü, bıraktığı bir şey mi var?.. Sen'in Kalbinde mi bir Tatminsizlik var, Aklında mı.. belki de Aşksızlıktan olmasın!.. Aşk eksik olmasın sende!

Ey kendini Akıllı Zanneden.. İman değil, Küfrün Sahte. Akıl dediğin nereden tatmin bulacak ki, zaten Yoktun, şimdi nasıl Varsın; nasıl toprak olasın!

Ruh'un Hareket etmez, "Suret" yürür... Aslında Hareket Surette de değildir.. Hareket eden gördüğün Suret, Hareket'e Suret olan Suret'dir.. Suret'de böyle bir Sır vardır.. Hareket'in Hakikati ise, Karanlıkta, yürüdüğünü görmediğin halde Hissettiğindir (Fiil).. Daha önce zikretmiştik, "Sebep-Sonuç" da, İlmi Suret'den ibarettir.. Yani Hakikatte herhangi bir "Zorunluluk" söz konusu olmayıp, Allah onu Ayet'de belirttiği (Furkan 45) gibi bizim (Nefsimiz ve Akletmemiz) için, Yaratışına bir delil kılmıştır..

İrade ancak Allah'ın sana şehadet aleminde göstererek veya Hayal ile, veya Fikir olarak zihnine getirdiği şey ile, ve ona karşı Sen'de İstek oluşturmasıyla söz konusu olur.. Bunlar olmadan bir şeyi ne İsteyebilirsin, ne de Allah onu Yaratmadan elde edebilirsin; yani kendiliğinden İrade ve Kesb edemezsin.. Allah bu İstekleri sana vererek ve vermeyerek, sonra veya önce Celali Cemali ile Muamele ederek, sana Öğretir, Hesaba çeker, İlim Sahibi kılar.. Zati Varlığımız ise böylece oluşan bir şey değildir; O'ndan bir Ruh olarak tek bir An'da, Kendi Sırrından Elest Bezminde Zuhur etmiştir.. Ve o Bilme-Öğrenme Zaman gibi Türlü (Zulmani Nurani) Perdeler altında olmadığı için, İsa'nın (as) Dünya'da bir Bebek iken söylediği gibi, hesapsız, şaşırma olmaksızın "Bela!" dedik.. Aslında, Hakikatte (!) İrade değil Teslim olma (ki kötü iyi bu anlamda görecelidir), Öğrenme değil Hatırlama, Bilme değil Unutma (Gaflet Perdesi) söz konusudur!

Selam vereceksin de almayacak.. Kapısında yatacaksın da, içeri almayacak.. Yalansa bari kendine de! Cilvesi Nazına Kurban olmalı ; O'nun için, ölümlerden ölüm beğenmeli!.. Ölmeden önce ölmeli!

Nefs'in Tabiat'ı Ruh'a Şehvet'i "Gerekli" kılsa da bu, Zorunluluk değildir.. Doğa'da Zorunluluk zannedilen diğer Meselelerin hepsinin Sırrı da böyledir; Seni Rızıklandırmak istemesinin neresi Zorunluluktur.. Kendisine Muhtaç olmanı istemesinin, neresi Zorunluluk! İşte Felsefe-Kelam, Aşksızlıktan, ne yazık ki bunları anlayamaz.. Kötü olan, sanki Tasavvufi Hayatı Tecrübe etmişler, Zat Deryasına Dalmışlar gibi İnkar etmeleri.. Kibirli davranmaları.. Sevgilinin Sırlarına Sırrına, akıllı geçinmekle Erilebileceğini zannetmeleri üzücüdür.. Ne yazık ki o yolla bir şey elde edemedikleri de bizce açıktır..

Zahirinde Neşe ile Tecelli ederken, Batınında Yücelik üzere kalır.. Veya tersi.. Hem Zatı ki Bir'dir hiç eksik olmaz hepsi..

Kulluğun Kemali Aklen (Akıllı olmak-Takva), Kalben ve Amel olarak, sürekli bağlılığı, ilişkiyi gerektirir.. Kul bu Bağlılıkta, İlişki'den Muhabbet'e, Amel'den Lütuf'a, Beden'den Aslı olan Ruh'a (Min Ruhi), Tedbir'den Yakınlık Sırrına erdirilir (Vahdet).. Hakk Perdelerini kaldırır.. Kulluğun bitimi olmaması, Lütfun da Kesintisizliğidir.. Aksi halde Kul (ki İnsan'dır) Kulluk'tan uzaklaştırılır, nefsine, kendi aklına, ameline (tabiatının fiiline), yani, Vehmine terkedilir.. Lütuflar -veya "Zikir" de- Unutturulur.. Yani Perdelenerek, Hakikati Unutturulur.. Hakikat İlmine Hakikaten Vasıl olanlar için (Vahdet-i Vücud) bu sonraki Perdelenme hiçbir zaman olmaz! Diğer Kullar için ise Haddi Aşmadıkları (Zulüm) sürece (fetret devri gibi düşün) herhangi bir Uzaklık, bir engel teşkil etmez..; çünkü İş zaten O'nun Lütfundan ibarettir ve Kulun (İnsan'ın Hakikati) zaten O'ndan bir Ruh (Min Ruhi) olması sebebiyle Maddi (Nur'unda Suretlenmele

Müzik İlminde Minörler, Majorler, Makamlar denilen, Uyumlu Seslerin-Notaların Terkipleri vardır.. Mesela "C Minör" : Do, Re, Mi diyez, Fa, Sol, La diyez, Si diyez.. Diyelim ki birbirinden farklı Duyulan İki Şarkı da, bu seçilmiş belirli Notalarla, yani "C Minör" yazıldıysa, ikisi de "Benzer" Duyguları Hissettirir.. Aynı Sır, İlmin Hakikatinde de vardır.. Hakikat İlminde! Fakat bu Uyumlar, "Düşünce"de yoktur.. "Düşünceler" sadece Notalar gibidir.. Rastgele Piyano tuşlarına basmak gibi.. Notalar duyulur.. Belki bir Melodi tutturabilirsin.. Felsefe, Kelam, yani Akıl Yolu, Nihayeti bu gibidir.. Bir şeyler duyulursa da, ona "Müzik" denilemez.. Halbuki "İlim", notaları içermekle birlikte, Külli olduğu için, "zaten var olan" o "Uyumlu Notaların Terkiplerini" eksiksiz, yerli yerince Bilmek, tam Bilmek olmasa bile Duymak, Duymak olmasa bile Çalmaktır.. Vahiy ve Keşf.. "Vahiy" Külli y

Sen kendi kızkardeşinin ya da kızının "Modern-İlerici-Kalbi Temiz" olan Yabancı biriyle, aynı yatakta yatmasına izin verir misin?.. Niye ki? İlerici olduğunu ispatlamak gerici olmadığını kanıtlamak mı? Anlamı ne yani.. Kalbin Temiz yani? Yani senin Ahmaklığın nasıl izah olunabilir Sapıtmışlığın nasıl doğrulabilir, onu arıyorum.. İnsan ve Ahlakı üzerinde at koşturanlar, ne "İnsan" sizin ne "Ahlak"ı, kuş kadar da Aklınız yok!

İbrahim (as) Diriliş'i bir Mucize olarak gördü, müşahede etti.. Sen ise bu Müslüman Halkı Akletmeden Atalarına tabi oluyorlar filan diye, Müşriklere Kafirlere benzetiyorsun.. Hem de Kuran'ı Şahit tutarak.. Peki Sen, Dirilişi ne Aklettin, ne de Gördün.. Öyle değil mi! Resul sana Bildirdi, sen de Tabi oldun.. Demek ki.. İman, Tabi olmakla gerçekleşebiliyor.. Eh şimdi Akletmek Akledememek iddia ettiğin gibi İmani bir konu ise, İftiralarını haklı çıkartabilecekse, anlayacağın üzere demek ki Sen de Kafir ve Müşrik olabilirsin?!.. Çünkü bir İnsan'a Tabi oluyorsun! Zaten sana bu tip Akıllı geçinerek onca insanı Aşağılaman İtham etmen Günah olarak yeter, bir de Kafir olma şimdi Kuran-Cı kardeşim!

Felsefe, yani Akıl yolu ile Geçmiş ve Geleceğe dair hangi Hakikat "İddia"sı Kabul edilebilir ve nasıl Doğrulanabilir! Gelecek, "Aklen".. yoktur.. Geçmiş, "Aklen".. yoktur.. Allah'ın "Evvel" oluşu Geçmiş'te, "Ahir" oluşu da Gelecek'te, yani Zaman'la Kayıtlı kalmamış, şu An'da, dilediği gibi Yaratmakla El An Zuhur etmektedir!.. Dolayısıyla "İddia" değil, İman Esas'tır.. Yani Akıl değil, Vahiy Asıldır!

İş "Akıl"da bitmez.. Başta, Bilgi'yi Akıl'dan ediniyorsan, "Sen" Akıl değilsin demektir bu.. Akıl Bilgi'yi yoktan üretmediğine göre de -ki "Yok"tan bir "Bilgi" de meydana gelmez-, o da Bilgi'yi kendisinden edinmiyor demektir.. Bu aynı zamanda, Bilgi'den öte, var'sınız demek oldu.. Şimdi "Sen" Akıl değilsin, o halde Akıl'dan edindiğini söylediğin Bilgi'yi nasıl ediniyorsun.. Ve eğer Sen ve Akıl da, "Bilgi"den ibaret ise.. o halde aradaki bu "Edinme" (Fiil) nasıl ve niye gerçekleşsin.. Yani, "Bilgisizlik" nasıl mümkün oluyor.. Ve yine hepsi "Bilgi" ise, "Farklılaşma" nasıl mümkün oluyor.. Huuu Huu, Huuu Hu..

"Diğer günler geceler Allah'ın değil mi" diye soran ince fikirli arkadaş.. İsra'yı sadece Hz Peygamber (sav) yaşadı da niye bize Kuran'da anlatıldı.. Abesle İştigal mi oldu şimdi bize de anlatılması! Bu nasıl bir ayrılık gayrılık yabanilik, bu nasıl bir "Fikir" sendeki..

Kandiller el öpmeye değil Tevbe'ye Vesile! Kaybettiğini geri kazanmaya!

Namazını kılmana mani olan Rızık değil Zulüm'dür!

Sen elbiseler içinde çıplak olup hissetmediğin gibi Tecellileri içinde O'ndan bir Ruh'sun; durup dururken soyunulmadığı gibi giyinilmez de değil mi.. Ve, Allah'ın Rengiyle renklen, Rüküş olma!

Yaşamın her An'ında ne kadar Ayrıntı ne kadar Bilgi var görebilsen -misal şu baktığın anda kaç renk kaç tonu var gözün önünde- Aklın Hayalin şaşar, varlığın bir tür Komaya girerdi.. Bunu bir de Duygular'da hayal et.. Suretler'de hayal et.. Bilgiler'de hayal et.. İşler'de hayal et.. Sayısız sınırsız sonsuz Tecelliler açar getirebilir önüne.. Hem de bunu sen yaparmışsın gibi zevk ettirebilir.. veya seni oturtur her şeyi sana hizmet ettirir gibi.. Veya hepimize bir anda.. Diyorum ya sonu sınırı yoktur Cennetî Tecellilerin.. Bunları sana Açar açmasına da, hepsini birden, tek vuruşta nasıl, bitsin mi istiyorsun.. Bilmediğin çok şey var.. Bitmeyen ne.. Şu ne anlama geliyor: Hep bu Fazlası olsa, Eksikliğin varlığı meydana gelmezdi.. Eh yani "Mahluk" en baştan olmazdı anla.. "Sen" olmazdın.. Nefs'in olmazdı.. Sonra acaba o Mahluktakilerden başka, İlahi Tecelliler nelerdir, nasıldır.. Hiç Bilinmezdi.. Allah Kulu olmayan onları, şimdi de hiç bilmez.. D

Teslimiyet, Reddetmek değildir.. Zatına Teslim olduğunda Esmasının Tecellisini Reddetmeye düşme.. çünkü Tecelliler, olan her şey demek olup, sen belki Celalinden kaçarken, Cemaline de yüz çevirmiş duruma düşersin; bu yabanilik, yüzsüzlük olur.. Elbette ki O Sen'den Razı olmak, ve Seni Kendinden Razı etmek ister! Halbuki oluştan, yani her şeyden çekilmek, bırakmak, nihayette de bidayette de, Kendini O'na Teslim ettiğinin, O'na bıraktığının Bilincinde olmandır.. Unutma ki kurtarıcı olan Ameller değil, Allah'ın Rahmetidir.. Zikir değil, Zikrettiğindir! Ve İnsan Bedeni olsun (Namaz gibi), Kalbi olsun (Tefekkür gibi), Melekler gibi Daimi İbadet'le de Meşgul ve Mesul tutulmamıştır!.. İşte bu, Kendini bütünüyle Neye (!) Teslim ettiğinin, Hesapsız-Zamansız, Noktayi Kül olarak Bilincinde olmayı gerektirir!.. O Celal Cemal Sahibi, Zatında Sıfatında Tecellisinde: Hayy'dır, Kayyum'dur! Nur'dur, Musavvir'dir! Hikmet Sahibidir, Dilediği gibi Tasarruf eder!

A Hayvancağızlar Sivrisineğinizden Filinize o sevimli Yavrularınızı Canlarınız pahasına korursunuz Hayatlarınızı onlar için hiçe sayarsınız, sonra onca sene geçer belli yaşlara gelince de bu sefer hiç umrunuzda olmaz onlar, kendi başlarına terkedersiniz; Ne olduydu size de, öyleyken öyle olur.. Neye göredir bunlar.. A Kafir Kardeş İç ne ki Gütsün onları, Kemiklerinden mi bu, Doğa Ana ne Babası da mı var bunun.. Size Lütfedildiği gibi hangi Ruh'a Lütfedildi nedir bu Laf Kalabılığı, nedir bu Ahmaklığınız; ne Güdtü sizi de böyle saçmalarsınız, Aklınız mı Kalbiniz mi! Nerdesiniz Siz, Beyniniz Başınızda, Siz nerde! Nedir bu Körlüğünüz, Nankörlüğünüz, Kıymet bilmemeniz, Değerinizi bilmemeniz! ; nerden geliyor bu Büyüklüğünüz!.. Siz Düşünmez misiniz, Anlamaz mısınız..

Her Nefs aynı mertebeden başlamaz.. Fakat Bilen, her Meseleyi Kuşatan bir İlimle bilir.. Canlı Kuran olan Efendimizde (sav) bütün Mertebeler Kemali ve Mükemmeliyle gösterilmiş, yazılı Ayetler ile de Apaçık Mushaf'da Mühürlenmiştir; apaçıktır ama yine ancak Allah'ı görebilene.. Eğer İlim Külli değilse ve Şahsilikten kurtulamamışsa ya derme çatma olur, ya birinci derecede önemli İkinci, beşinci derece önemli birinci gibi öne çıkarılır, ya da bir şeyler muhakkak eksik bırakılarak geçilir.. Mesela ya Fena ya Beka gibi.. Velhasıl ancak İlmi, yani Malümu, Şahsilikten kurtulan, bunları net olarak anlar apaçık görür.. Kendini Bilince, Başkasını da Bilir yani..

Esas İktidar, Devlet Kim ise ; Hüküm de O'nundur.. İsyan da O'na, İslam da, yani Selam da O'na.. Haydi Yerini belirle! Bak, Ölüm İşlerinden Sorumlu Devlet Meleği, kimsenin gözünün yaşına bakmıyor.. O Zalım Sultan'ın Hükmünden o dahi kurtulamıyor, Emrinden çıkamıyor! Sana ise İsyanınla, övünmek kalıyor.. Halbuki Emir de, Ölüm de O'nun, Hayy dahi O! Yokken sana danıştı mı, Diriltirken sorsun! Ferman Padişah'ın, aksiliğine bak, dağlar da O'nun!.. Hey! Halk içinde Tebdili Kıyafet dolaşıyor, ama sen bunları uyanık geçinen esnaf gibi yalan, hikaye diye oku..

Yaradan'ın açtığı Yara'ya Kendinden gayrı çare bulunmaz.. Tuzağından daha Hayırlı tuzak bulunmaz..

Herhangi bir İsmin, Sıfatın, Varlık'tan, Zat'ından, kaybolması azalması artması değişmesi eksilmesi yoktur, Mümkün değildir.. Bu Değişiklerin (Tecelli) hepsi ancak, Zati Tecelliden ibaret olan Ruhun (Saf Sen-Min Ruhi), yani Mazhar'ın (Sabit'in), Nefsinde Kuvveler olarak Mümkün olurlar! Yani yeniden yeniye "Tecelli" olurlar! Allah'dan bir Ruh olduğu Sırrına eren, yani Zati Tecelli'ye Mazhar olduğunu anlayan (Zati İrfan Sahibi), Tecellilerin Asıllarını yani Sıfatları, Zatıyla Sabit bulur; Tecelliler içinde Şahsı Manevisinde Sabit Kadem olur!.. Fena'da Beka'ya erer! Esma Tecellerinde kalan ise, Tecellilerle birlikte Değişir; Varlığın azaldığını arttığını, eksildiğini yok olduğunu, Vehm eder! ; Nefsine Uymaması mümkün olmaz!

Esma Terkibinden oluşan "Akıl"dır.. Misal Hafıza, Alemlerin Rabbinin Sıfatının bir Tenezzülündendir.. Kulun iyi kötü yönelişine göre, İlahi hesaba (ceza) veya İmtihan-Tecrübe için bu Akıl Tecellisi (Beyin) ve ondaki Tecelliler bu açıdan bir çok işler yapar, değişiklikler gösterir.. Anlarsan! "Ruh" İsimlerden terkip değil Zati Sırdandır (Min Ruhi) Zati Tenezzüldür, Zati Tecellidendir; Oluşmamıştır!

Maksad Bilindiğinde, Oluş durmaz mı, düşün dikkatle bak.. Bilindiğinde, Oluştan Bilinmiyor.. Ezel'den Biliniyor.. Celalli Cemalli O Maksud'un oluşta Bilinmesi, şimdi Sen'de; Zevk olur.. Huzurunda Huzur olur..

Yer, seni ayakta tutuyor sağlam bastırıyor.. Gök, seni genişletiyor içini açıyor.. Hep türlü bunlardan Maksad ne.. Maksud ne..

Hep bunlardan Maksad ne..

Yokum de, sonra noksanın yetmiyor gibi bir de varlığından hayıflan!.. Fena bu mu.. Yalancı tevazunun böylesi.. Bu Şirk'e gider mi gitmez mi.. Konuşmak Cemal ise, Konuşmamak Celali mi olacak mesela! Böyle olur mu.. "Subhan Allah" deyip de noksan görmek olur mu?.. Zikir dille değil diye, nakıs buluyorsun kardeşlerini, Mümin değiller!.. Ya Tam nedir.. Ya Sen.. Çıkmaz sokak.. Bir kedi yavrusuna bakıyorsun, veya köpek ölüsüne.. Burda gördüğün Cemali Celali değil de ne?.. Noksan mı! Hadi bakmıyosun diyelim.. Gördüğün ne! Gösterdiğinden gördüğün belli oluyor! Amayı bırak, Yol'san O'na çık! Ya senin ya başkasının Zavallı Nefsine, Tevazu'dan Övünmeye çıkıp durma! Ruhuna çık!

Selam ile Şalom sana aynı geliyor ise, Aldanmışlığının göstergesi! Onlar, sadece “Rabbimiz Allah’tır” dedikleri için haksız yere yurtlarından çıkarıldılar. Ve eğer, Allah’ın insanları birbiriyle defetmesi olmasaydı, (rahiplerin) mabetleri, (hristiyanların) kiliseleri, (yahudilerin) havraları ve içinde Allah’ın isminin çok zikredildiği (müslümanların) mescidleri mutlaka harap olup yıkılırdı. O’na (Allah’a) yardım edene, Allah mutlaka yardım eder. Muhakkak ki Allah, elbette Kaviyy’dir (kuvvetli, güçlü) Azîz’dir (yüce). { Hacc 40 } "Yahudi bilginlerinden birisi bize şöyle dedi: ‘Sizin birlikte bir nasibiniz yok! Kitabınızın sureleri B ile başlıyor.’ Ben de şöyle yanıt verdim: ‘Sizin ki de öyle! Çünkü Tevrat’ın ilk harfi de Ba’dır.’ Bunun üzerine sustu kaldı ve başka bir şey söyleyemedi. Çünkü Elif ile asla başlanamaz.." { Muhyiddin İbn Arabi (ks) }

"Oldum" deme zira, olmanın olmamanın oluş'un üstünde!

Karanlığın Siyah'ın da, "Nur" olduğunu anlamayan, Ruh'un da İnsan'ın ta Kendisi (Min Ruhi) olduğunu, sonradan dünya zamanında meydana gelen, "oluşan" bir şey değil Bezmi Ezel'den "Saf Sen" ! olduğunu Anlatamaz! "Beynin" değil, Sen'sin sen! Beşer de İnsansı da Evrim de, tanımladığın gibi senin Vehminde, Hakikat'de değil!

İçi sızlayan Günahkarları sever, o haliyle Taht'a oturmaya çalışan Günahkarları değil! Adam olanına bak, Melameti Övünmek için değildir, Yerilmek içindir! Ham Sofu'ya sataşmayı bilir, ama kendisi Surette! İddiası olmaz Makbul Günahkar'ın, Kırık olur! Yoksa o Münafıklık olur haşa Melamet değil! Münafığın da nerede olduğu bellidir; ilgilenmez! Kırık Günahkar Melami bozuntusundan Makamı Yüksek ve Makbul olur..

İçki içenin, Şeriat'e Uymayanın, Melamet'i, Hakikati Muhammediyesi, Tevhid'i, Vahdet'i, "Hu"su ! , Suret'de geçerli, Hakikat'de geçersizdir!

Edepsiz Saygısız Kuran-CI'lar acaba inceden inceye düşünüyorlar mı Hz Peygamber (as) olmayaydı Kullukları ne halde ne durumda olurlardı.. Hali hazırda Kendileri zaten Resul değiller öyle değil mi!.. “Bizi buna hidayet eden Allah’a hamdolsun. Allah’ın, bizi hidayete erdirmesi olmasaydı, biz hidayete ermezdik. Andolsun ki Rabbimizin resûlleri hak ile gelmiştir.” Araf 43

İnsan neden su içer yemek yer.. Maddi olarak bedeni ölmesin için mi, yoksa Allah Mahlukunu Rızıklandırmayı istediği için mi.. Anlarsan Rızıklandırmak istemesidir Asli olan.. Başta Varlığını yokluğuna tercih etmesi bundandır çünkü..

Sıkıntısını O'ndan başkasıyla gidermeye çalışanın, müşkülü bitmez, sıkıntısı bitmez.

Hiç çekinmez, cinsel ilişkiye girer, ama "Bebek" istemez.. ya doğmadan öldürür ya doğduktan sonra; sokağa atar.. Erkek kadın farketmez, Evli iken Zina eder, çoluk çocuğun hayatını perişan eder.. Ahlaksız, bunca Zulüm'den Eziyet'den Hakka girmekten Korkmaz da.. Allah'dan, Şeriat'den korkar!

Arayanın aradığını bulmaması imkansızdır.. Çünkü aradığı Vehim ise de Vehim yok olduğu için, Hakikat'i bulur! Yeter ki arasın! İnkar etmesin ve Şirk koşmasın; yalanı olmasın yani!.. Aradığı çer çöp değil, yeter ki Hakikat olsun! Geç ve geri kalmasın! Müslüman Sabredendir! Hatta İnkar etmemek ve Şirk koşmamak öyle güzel bir Saflıktır ki, Hakk Celali ile bile Lütfetse Hakikati Ayan olur! "Allah Muhsinleri Sever" !

Senin şimdi hiçbirşeyden haberin olmadığından isyan edebilir küfredebilirsin.. Kör, karşıdan gelen Aslanı nereden görecek de korksun.. Hem de Ateşin görüntüsü uzaktan hoş gelir.. Hakikat'i, farketmez zanneder elbette!..